Τα θέματα συζήτησης γύρω από τους αιωνίους μπορούν καθημερινά να διαφέρουν, είτε στα social media, είτε στον πραγματικό κόσμο, από τα γήπεδα έως τις καφετέριες. Μάλιστα η ύλη των δύο αυτών ομάδων μπορεί να αποκτά τεράστιο όγκο κατά περιόδους. Για παράδειγμα ήδη αναρωτιόμαστε αν κάνει ο Λεντέι στον Ολυμπιακό ή αν θα καταφέρει να στεριώσει ο Παπαπέτρου στον Παναθηναϊκό. Αν ο Λεκάβιτσιους είναι ένα καλό back up του Νικ Καλάθη ή αν ο Μπλατ υπολογίζει πλέον στον Μάντζαρη. Πολλά σκεφτόμαστε κι εκφράζουμε που απασχολούν άμεσα τις ελληνικές αυτές δυνάμεις, όμως κάπου κάπου στην άκρη του μυαλού μας τριγυρίζουν και κάποιες σκέψεις από τα παλιά. "Τι να κάνει τώρα ο Ρίβερς που έχουμε μείνει με μοναδικό καθαρό σουτέρ τον Λοτζέσκι" ή "γιατί δεν κράτησε ο Πασκουάλ τον Ντένμον", λένε οι Παναθηναϊκοί. Από την άλλη, ακούσα χθες πως "καλύτερα να είχαμε κρατήσει τον Μακ Λιν μπροστά στον ανέτοιμο Λιντέι" και "μακάρι ο Τίμα να μην έχει τη τύχη του Χόλις Τόμσον". Αλήθεια, τι να κάνουν άραγε όλοι αυτοί που άφησαν τους αιώνιους το περασμένο καλοκαίρι; Που βρίσκονται και πως τα περνάνε; Όλες οι απαντήσεις που ψάχνετε βρίσκονται παρακάτω.

Για αρχή, να σας ενημερώσω πως δεν χρειάζεστε να φοβάστε, η φύλαξη της χώρας είναι σε καλά χέρια, οι μέρες είναι ακόμα αρκετές και ευτυχώς υπάρχει και το μπάσκετ για να μας κάνει να ξεφεύγουμε λίγο από τη ζωή του φαντάρου. Κάναμε ένα διάλειμμα από την υπηρεσία και είπαμε να σχολιάσουμε λίγο από την αγαπημένη Χίο, το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, το οποίο έμελε να καταλήξει στην ομάδα του Παναθηναϊκού. Ένα ματς που είχε εν διαμέτρου αντίθετη εικόνα και για τους δύο αντιπάλους στα δύο ημίχρονα. Χωρίς να χρονοτριβούμε, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι παρακολουθήσαμε στην αναμέτρηση των δύο «αιωνίων» για την έκτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα.

Η αλήθεια είναι ότι η επικράτηση του Ολυμπιακού μας προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη αναφορικά με τον τρόπο που επετεύχθη. Μια καθαρή νίκη, με τους ερυθρόλευκους μετά τα πρώτα λεπτά να μην αφήνουν περιθώρια αντίδρασης στους γηπεδούχους. Η εικόνα που είχαμε για την ομάδα του Μπλατ στα φιλικά και στα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν ήταν ότι χρειάζονταν χρόνο οι παίχτες για να αφομοιώσουν το νέο τρόπο παιχνιδιού σε άμυνα και επίθεση. Ωστόσο, στον αγώνα με την Χίμκι τα επίπεδα συγκέντρωσης των περισσότερων άγγιξαν το τέλειο για τα δεδομένα της εποχής. Εννοείται είναι ακόμα νωρίς για διθυραμβικά σχόλια, με τις ομάδες να βρίσκονται μόλις στην πρώτη αγωνιστική, οπότε εδώ βάζουμε μια άνω τελεία και πάμε να δούμε ένα-δυο μικρά πραγματάκια που παρατηρήσαμε από τη μεριά του Ολυμπιακού και στις δυο πλευρές του παρκέ.

(Η φωτό είναι από το ebasket.gr)

Ακολουθεί μια αλληγορία για την "φάση" στην οποία βρίσκονται ο Ολυμπιακός και οι υποστηρικτές του πριν την σεζόν.

Από την ^%$$%$^& δεν γυρνάς με πλοίο, γυρνάς με χρονομηχανή, μου είπε ένας φίλος προχθές και είχε δίκιο. Μετά από τέσσερις γεμάτες μέρες και άλλες τόσες νύχτες κάτω από τα αστέρια του ξεχωριστού νησιού (δεν ξαναλέω το όνομα, γιατί έχω πάρει όρκο σιωπής απέναντι σε πέντε άτομα), θα έπρεπε να είχα πάρει μαζί μου μία τέτοια και όχι να ανέβω στο φέρι. Από την άλλη, ίσως ήταν και αυτό κάπου χρήσιμο.

(Η αρχική φωτό είναι από άρθρο του Μιχάλη Στεφάνου στο superbasket.gr)

Ο Ολυμπιακός σε μία κρίσιμη καμπή της ιστορίας του αποφάσισε ότι έφτασε η ώρα των μεγάλων αλλαγών σε όλα τα επίπεδα. Η πρόσληψη του σπουδαίου Ντέιβιντ Μπλατ στην άκρη του πάγκου, γέμισε με αισιοδοξία τις τάξεις των φιλάθλων, που αδημονούσαν για μια νέα αρχή μετά την αποτυχημένη χρονιά. Το αγωνιστικό περιβάλλον των ερυθρολεύκων είχε ανάγκη από καίριες αλλαγές. Το μπάσκετ συνεχώς εξελίσσεται και το πετυχημένο μοντέλο της ομάδας άρχισε να φθείρεται και να δοκιμάζεται. Η συνταγή χρόνο με το χρόνο έχανε την ταυτότητα της και ο ερχομός του κόουτς Μπλατ ίσως αποτελεί το ιδανικό πακέτο, τουλάχιστον στα μάτια μου. Ας ξεκινήσουμε να αναλύουμε λίγο την στελέχωση της ομάδας, πάντα σε συνάρτηση με τον τρόπο σκέψης του ‘’μαθητή’’ του Pete Carril, εμπνευστή της περίφημης Princeton offence.

Καλησπέρα σας. Μία μακρά περίοδος ντεφορμαρίσματος και δημιουργικού ''κοκομπλόκο'' σε όλα τα επίπεδα εκ μέρους μου διακόπτεται, θέλω να ελπίζω, σήμερα. Ως ύστατη προσπάθεια ανάκτησης του κινήτρου και της χαράς, πήρα μία απόφαση ριζοσπαστική: βγήκα στον δρόμο και μίλησα με απλούς οπαδούς. Η μέθοδος που επέλεξα αποδείχθηκε αμφίδρομα ανακουφιστική, καθώς από τη μία ο συνομιλητής βοηθάται να βγάλει από μέσα τα καταπιεσμένα οπαδικά ένστικτα που κρύβει κάτω από το χαλάκι της ορθότητας, από την άλλη βοήθησε εμένα τον ίδιο να αντιληφθώ ότι τα αληθινά προβλήματα της ζωής, είναι τελικά άλλα από αυτά που μέχρι χθες νόμιζα.

Φωτό από τα ΝΕΑ, tanea.gr

Eίχαμε βγει χθες με τον Πέτρο που λέτε, αγαπητοί φανζ, και ήταν έξαλλος. "Την έχει ψωνίσει τελείως ο δικός σου;" με ρώτησε. "Είναι δυνατόν να πηγαίνει σε meeting ανανέωσης με t-shirt που γράφει πάνω 'greatest on Earth'; Ποιος νομίζει ότι είναι; Ο Ολυμπιακός δεν τον χρειάζεται και τόσο πλέον".

Ο πέμπτος και τελευταίος τελικός των δύο «αιωνίων» έλαβε χώρα χθες το βράδυ στο Ο.Α.Κ.Α., με τον Παναθηναικό να κερδίζει το τίτλο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Όπως αναμενόταν και οι δύο ομάδες εδειξαν άγχος, νεύρα και ελάχιστες καινοτομίες μέσα στο παιχνίδι, γεγονός βέβαια που δεν μας ξάφνιασε, καθώς επρόκειτο για ένα ματς που έκρινε όλη τη σεζόν. Και από τους δυο αντιπάλους βγήκαν μπροστα αρκετοί παίκτες , με τον Ολυμπιακό να μοιάζει εντελώς εκτός ρυθμού στο δεύτερο μέρος, παρότι πήγε στα αποδυτήρια με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου με μικρό προβάδισμα. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το τι παρακολουθήσαμε.

Να λοιπόν που και την φετινή χρονιά η σειρά των τελικών θα οδηγηθεί σε πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι. Η αντίδραση που περιμέναμε όλοι από την πλευρά του Ολυμπιακού ήρθε την κατάλληλη στιγμή, με πολύ ουσιαστικό μπάσκετ και αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν συγκεντρωμένοι, αποφασιστικοί, με μεγάλη επιθετικότητα στο παιχνίδι τους, απόρροια του do or die χαρακτήρα του αγώνα, σε αντίθεση με τους πράσινους, οι οποίοι έδειξαν υποτονικοί στο μεγαλύτερο διάστημα. Η αίσθηση ήταν πως ‘’έλα μωρέ και να χάσω δεν πειράζει, υπάρχει και το game 5 στην έδρα μας’’.  Την Κυριακή λοιπόν στο ΟΑΚΑ οι ομάδες θα λύσουν τις διαφορές τους και είναι σίγουρο ότι ο χαμένος της συνάντησης θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές αλλαγές το καλοκαίρι. Όχι ότι θα γλιτώσει από αυτές απαραίτητα και ο νικητής. Ιδιαίτερη εντύπωση πάντως, προκάλεσε χθες η άσχημη εικόνα στις εξέδρες του ΣΕΦ, με τον κόσμο να απουσιάζει για ακόμη ένα τελικό, συνεχίζοντας τη μίνι παράδοση που έχει δημιουργηθεί σε αυτή τη σειρά, με κανένα γήπεδο να μην είναι sold out, γεγονός σπάνιο για ντέρμπι αιωνίων Ο κόσμος είναι μάλλον κουρασμένος, ή αν θέλετε ξενερωμένος με ό,τι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα.

Στη σκιά της απώλειας του μεγάλου παράγοντα του Παναθηναϊκού, Παύλου Γιαννακόπουλου, ενός ανθρώπου που προσέφερε και έδωσε πολλά στον ελληνικό αθλητισμό, διεξήχθη το τρίτο παιχνίδι της σειράς. Ο Παναθηναϊκός επικράτησε πολύ εύκολα των ερυθρολεύκων με 73-58, φτάνοντας μια νίκη μακριά από την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς, οι γηπεδούχοι ήταν αποφασιστικοί, εμφανώς ανώτεροι των φιλοξενούμενων στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και παρότι δεν έθελξαν με την απόδοση τους, η νίκη ήρθε απροβλημάτιστα, σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά ΟΑΚΑ. Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός με εξαίρεση ένα πεντάλεπτο στη δεύτερη περίοδο και ένα ακόμη στην τέταρτη, δεν μπόρεσε να φανεί ανταγωνιστικός, με την απόδοση των περισσότερων παιχτών να είναι τραγική. Η σειρά βέβαια δεν έχει κριθεί, αλλά με την αγωνιστική εικόνα που δείχνουν  οι δύο αιώνιοι στο παρκέ, οι πιθανότητες για ανατροπή της κατάστασης είναι λίγες. Η αντίδραση της ομάδας του Πειραιά είναι κάτι που αναμένεται με ενδιαφέρον την Πέμπτη, με στόχο τη νίκη που θα την κρατήσει ζωντανή.