Όταν κάνουμε μία συνέντευξη, κάποια από τα λεγόμενα των καλεσμένων μένουν στο κεφάλι και προσπαθώ να τα συνδυάσω με την πρακτική. Ο Δημήτρης Ιτούδης π.χ. μας είπε προχθές πως η στελέχωση των ομάδων της Ευρωλίγκα δεν είναι εξ ολοκλήρου θέμα προτίμησης, αλλά εξαρτάται πολύ συχνά από την διαθεσιμότητα παικτών στην αγορά. Η αγορά ανοίγει και κλείνει κατά περιόδους, ανάλογα με το τι συμβαίνει σε ΝΒΑ και Κίνα και έτσι οι προπονητές ελίσσονται μεταξύ των ανοιχτών "παραθυρων", αναλαμβάνοντας κάποια ρίσκα πρόβλεψης, τα οποία όσο να ναι δεν μπορεί να είναι τεράστια. Ειδικά σε μία συγκυρία όπως αυτή της ΤΣΣΚΑ την δεδομένη στιγμή, όπου οι τρεις βασικοί γκαρντ αναχώρησαν για άμεσους ανταγωνιστές, η ανάγκη να αναπληρωθεί το κενό με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια φαντάζει ως επιβεβλημένη.
(φωτογραφία απο τον ιστότοπο sport24.gr)
Οκ, αυτό θα είναι δύσκολο.
Ο Ολυμπιακός ήταν πέρυσι γαμώ τις ομάδες. Έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα, χωρίς να παίζει ελκυστικά, αλλά παίζοντας άκρως αποτελεσματικά. Δεν ξέρω αν το θυμάστε, είχε αρχίσει την χρονιά αλλιώς, σε υψηλό τέμπο και σουτάροντας παραπάνω τρίποντα, τα οποία δεν πολυέμπαιναν. Αργότερα, και καθώς οι τραυματισμοί συσσωρεύονταν, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος γύρισε στην αγαπημένη του συνταγή, απολύτως θεμιτά. Η ομάδα έφτασε μέχρι το τέλος γιατί έπαιζε αμυνάρα και γιατί Σπανούλης και Πρίντεζης υποστήριξαν απόλυτα το επιθετικό πλάνο, που τους ήθελε σχεδόν αποκλειστικούς πρωταγωνιστές.
Η Λετονία βρίσκεται με άνεση στους "16" του Ευρωμπάσκετ, εξασφαλίζοντας ένα μάλλον ευνοϊκό - για την ίδια - σταύρωμα κόντρα στο Μαυροβούνιο. Ο Στρέλνιεκς, ως ένας από τους πλέον έμπειρους παίκτες αυτής της ομάδας και του τουρνουά γενικότερα, παίζοντας για 4η φορά σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αποτελεί ένα άκρως σημαντικό γρανάζι για την ομάδα του, με εμφανίσεις που μεταφράζονται ως τροφή για σκέψη: ο παίκτης που βλέπουμε αυτήν την περίοδο, θα είναι ο ίδιος και στον Ολυμπιακό; Κι αν όχι, τι διαφορετικό θα πρέπει να περιμένουμε;