Τι είδαμε φέτος
Λίγο πολύ τα του Παναθηναϊκού τα έχουμε αναλύσει φέτος, αλλά μια επανάληψη δεν βλάπτει. Οι πράσινοι μπήκαν στη σεζόν με ολοκαίνουρια σύνθεση, πρακτικά οι παίκτες δε γνωρίζονταν μεταξύ τους. Στον πάγκο ο Εργκίν Αταμάν, η πρώτη βαριά (προπονητικά) προσωπικότητα μετά από πολλά χρόνια. Παίκτες που ήρθαν με πυροτεχνήματα και περγαμηνές, άλλοι που είχαν πράγματα να αποδείξουν κι άλλοι που έκαναν το άλμα στο κορυφαίο επίπεδο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η πρώτη ύλη ήταν εξαρχής πολύ καλή, αλλά πρώτον ο Αταμάν δεν είχε το χρόνο που χρειαζόταν για να τη δέσει και δεύτερον, έμοιαζε να λείπει ένα συστατικό.
Παραδόξως και τα δύο ζητήματα λύθηκαν από τους τραυματισμούς που χτύπησαν την ομάδα στην αρχή της σεζόν. Οι Χουάντσο, Παπαπέτρου έμειναν αρκετό καιρό έξω, ο Σλούκας μπαινόβγαινε στο απουσιολόγιο κι αυτά ανέδειξαν τους Γκραντ, Γκριγκόνις και Μήτογλου, που εξελίχθηκαν σε βασικά γρανάζια. Όπως επίσης έγινε σαφές τότε, πέραν του Γκραντ άλλος γκαρντ να παίξει με το Σλούκα δεν υπήρχε. Κι έτσι φτάσαμε στον Κέντρικ Ναν, που με τα καλά και τα κακά του ξεκλείδωσε τις δυνατότητες της ομάδας κι επέτρεψε στον Αταμάν να παίξει το μπάσκετ που ήθελε.
Από την άλλη, η σεζόν της Μακάμπι ήταν πολύ περίεργη και φυσικά μιλώ κυρίως για το εξωαγωνιστικό κομμάτι, που αφορά τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Λόγω του πολέμου που το Ισραήλ ακάθεκτο συνεχίζει, παρά τις φωνές παγκοσμίως που ζητούν κατάπαυση του πυρός, η Μακάμπι αγωνίζεται στο Βελιγράδι χωρίς κόσμο. Αν η Ευρωλίγκα φυσικά δεν είχε επιλεκτική ευαισθησία θα έπρεπε να τους έχει αποβάλλει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Που λέτε, η Μακάμπι κράτησε τα καλά στοιχεία του περσινού κορμού της, προσθέτοντας μέγεθος, αθλητικότητα κι ευελιξία (Κλίβελαντ, Γουέμπ, Ριβέρο). Η σεζόν της ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και μεγάλες νίκες, αλλά και γκέλες, επηρεασμένη σαφώς από όσα περιγράψαμε παραπάνω. Από το νέο έτος ως τις αρχές Φλεβάρη είχε επτά ήττες σε εννιά ματς κι έδειχνε πραγματικά αποκαρδιωμένη. Έκλεισε τη σεζόν με ένα αντίστοιχο νικηφόρο σερί όμως, νικώντας τη Μπασκόνια στα πλέι ιν για να βρεθεί στο δρόμο του Παναθηναϊκού. Ο Γουέιντ Μπάλντουιν έγραψε 19/3/4 σε αυτό το διάστημα και ήταν ο βασικός λόγος που η Μακάμπι βρίσκεται στη διεκδίκηση του Φάιναλ Φορ.
Γιατί θα περάσει ο Παναθηναϊκός
Ο Παναθηναϊκός μπαίνει στα πλέι-οφς με την καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκα ανά 100 κατοχές, και το δεύτερο καλύτερο Net Rating, πίσω μόνο από την εξωγήινη Ρεάλ. Μάλιστα στα δέκα τελευταία παιχνίδια το νούμερο αυτό ανέρχεται στο 11,6! Η αμυντική λειτουργία της ομάδας είναι η μεγάλη της σταθερά φέτος. Η τριάδα Γκραντ, Γκριγκόνις, Λεσόρ, που παίρνει πολλά λεπτά φέτος, αποτελεί τη σταθερά του Αταμάν, με τον Χουάντσο να δίνει άκρως ποιοτικά λεπτά σε αυτόν τον τομέα. Περισσότερα για αυτόν σε λίγο όμως.
Χωρίς αμφιβολία, το κέντρο βάρους της επίθεσης του Παναθηναϊκού είναι ο Κώστας Σλούκας και γύρω του γυρίζουν όλοι οι υπόλοιποι, ακόμα και ο Ναν. Ο Αταμάν λατρεύει το spread pick n roll (όταν οι τρεις μη εμπλεκόμενοι στη δράση είναι στο τρίποντο) και έχει πλήθος plays που ξεκινούν ή καταλήγουν σε αυτό. Με τους Γκριγκόνις, Μήτογλου και Γκραντ ακροβολισμένους, η αντίπαλη άμυνα βλέπει τις αποστάσεις της να ανοίγουν, και συνήθως οι αμυντικοί της weakside έχουν δύσκολες αποφάσεις να πάρουν. Ο Σλούκας καταφέρνει με συνέπεια να διαβάζει την αναποφασιστικότητα των αντιπάλων και τους επιτίθεται.
Το θέμα με τη Μακάμπι είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία του ενεργού ρόστερ της αποτελείται από αθλητικούς και μακρείς παίκτες, κάτι που θα μειωσει τρόπον τινά την αποτελεσματικότητα του spacing. Ο Κάτας παίζει φουλ αλλαγές κι οι γκαρντ του συνηθίζουν να ακολουθούν τον αντίπαλο στο σκριν, εμπιστευόμενοι πως οι ψηλοί τους θα τον επιτηρήσουν όσο πρέπει, μέχρι να γυρίσουν στο μαρκάρισμα. Επομένως δεν αποκλείεται να δούμε περισσότερες flex ή shuffle δράσεις από τον Αταμάν όπως στο ματς με τη Ρεάλ, για να βυθίσει την άμυνα του Κάτας και να τη χτυπήσει απο μακριά (41.3% ευστοχία από μακριά στα τελευταία εννιά ματς).
Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τον κόουτς του Παναθηναϊκού είναι το δίδυμο Μπράουν-Μπάλντουιν. Είναι δεδομένο ότι ο Γκραντ θα αφήσει τα κοκκαλάκια του στο παρκέ, ακολουθώντας τον πρώτο. Ακόμα κι αν φτάσει να μην αποδώσει επιθετικά, αλλά απομονώσει τον Μπράουν στην προσπάθεια, αυτή η αλληλοακύρωση θα είναι μέγα κέρδος για τον Παναθηναϊκό. Όμως, καθώς ο Μπάλντουιν στις καλές πεντάδες του Παναθηναϊκού πέφτει στο Σλούκα ή το Ναν (δεν είναι άθλιοι αμυντικοί αλλά δε μπορούν να “καούν”), θαρρώ πως θα δούμε και τον Γιώργο Καλαϊτζάκη στο μαρκάρισμα του.
Γιατί θα περάσει η Μακάμπι
Φορμαρισμένη μπαίνει και η ομάδα από το Τελ Αβίβ, έχοντας 123 πόντους ανά 100 κατοχές στα τελευταία δέκα παιχνίδια της, νούμερο τρελό για Ευρωλίγκα. Βελτίωση είδε και στην άμυνα του ο Κάτας, κυρίως λόγω της αυξημένης ενέργειας που βγάζουν εσχάτως οι παίκτες του. Αλλά πέρα από αυτό, ο Ισραηλινός παρουσιάζει αρκετά τρικ στα ματς. Στοχευμένα zone press (είχαμε δει και στο Βελιγράδι όταν δεν υπήρχαν στην πεντάδα οι Σλούκας-Ναν), match up ζώνες και παγίδες μετά το σκριν στη μπαλα.
Ο Κάτας, βασιζόμενος στους προαναφερθέντες Αμερικανούς, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ικανότητα τους να σουτάρουν μετά από ντρίπλα, κάτι που κάνει την άμυνα στα σκριν πάνω τους δύσκολη υπόθεση. Ο Μπράουν συνήθως παίζει ως χειριστής στα διπλά σκριν, με τον Μπάλντουιν σε ρόλο σκρίνερ. Σίγουρα ο Σλούκας θα γίνει στόχος πολλές φορές, ακόμα και για post up από τον Μπάλντουιν. Ο Κόλσον είναι ο τρίτος τροχός της αμάξης. Συνήθως ο Κάτας τον χρησιμοποιεί ως αντιπερισπασμό στην πρώτη δράση, αλλά σπάνια εμπλέκεται στα 2ν2 που μονοπωλούν την επίθεση της Μακάμπι. Η απειλή του είναι τριπλή: σουτάρει από μακριά, έχει εξαιρετικό timing στα κοψίματα από τις 45 μοίρες και τις γωνίες και ποστάρει με άνεση χαμηλά. Θα παίξει σημαντικό ρόλο στη σειρά και μπορεί να παιδέψει το Ντίνο Μήτογλου στα closeouts.
Αυτό που επίσης βλέπουμε από τη Μακάμπι είναι εξουθενωτικό pace, πρώτη στη σχετική κατηγορία με 73.5 (69. έχει ο Παναθηναϊκός). Επίσης, είναι πρώτη και στο ποσοστό επιθετικών ριμπάουντ, με διαφορά από τη δεύτερη. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι στην τελευταία πεντάδα των αμυντικών ριμπάουντ και πολύ ψηλά στα επιθετικά αντιπάλων. Η Μακάμπι λατρεύει το παιχνίδι στο transition και κυνηγάει με μανία τα εύκολα καλάθια και τις δεύτερες ευκαιρίες, κάτι που στοίχισε στον Παναθηναϊκό όταν ηττήθηκε στο Βελιγράδι. Είναι δεδομένο ότι ο Κάτας θα προσπαθήσει να παρασύρει τον αντίπαλο του στον ακραίο ρυθμό της ομάδας του, επιδιώκοντας να βγάλει στην επιφάνεια την συσσωρευμένη κούραση των παικτών του Αταμάν. Που μας φέρνει στο επόμενο θέμα.
Τα rotation
Για άλλη μια χρονιά ο Παναγιώτης (https://twitter.com/lostgps) μας προσφέρει τα παραπάνω γραφήματα, που αναλύουν εκτενώς το ροτέισον του κάθε προπονητή. Αν δείτε τα νούμερα, ο 10ος παίκτης του Κάτας παίρνει τον ίδιο χρόνο με τον 7ο του Αταμάν.
Σημαίνει αυτό ότι ο Κάτας έχει δέκα ετοιμοπόλεμους παίκτες; Όχι απαραίτητα, απλώς ότι έχει μοιράσει περισσότερους ρόλους στους παίκτες του ρόστερ του, κι ότι σε όλη τη χρονιά φρόντισε να δίνει νορμάλ λεπτά στους βασικούς του. Διαχείριση κοινώς. Ακόμα κι αν θελήσει να βγάλει λαγό από το καπέλο όμως, είναι πολύ πιο πιθανό να το πετύχει έχοντας κρατήσει τους αναπληρωματικούς του ζεστούς και ενεργούς καθόλη τη διάρκεια της σεζόν. Ναι, μπορεί τα νούμερα των πάγκων να μην απέχουν αιώνες (28 πόντους ο Παναθηναϊκός, 33 η Μακάμπι) αλλά μην ξεχνάμε πως για τη στατιστική ο Σλούκας έπαιξε περισσότερα ματς ως ρεζέρβα, παρά ως βασικός.
Οι X Factors
Για τον Παναθηναϊκό, μέγα ζητούμενο είναι να καθυστερήσει τη Μακάμπι όταν θα προσπαθεί να τρέξει και να την ματσάρει στο παιχνίδι πάνω από το στεφάνι. Ο Λεσόρ δεδομένα θα καταθέσει την ψυχή του στο παρκέ, αλλά ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη. Δύο ονόματα κυκλώστε σε αυτό το σημείο, Χουάντσο και Κώστας Αντετοκούνμπο. Αμφότεροι θα κληθούν να βοηθήσουν με τους Κόλσον, Γουέμπ και Νίμπο κι η ικανότητα τους ψηλά, είτε στα ριμπάουντ είτε στα μπλοκ είναι ζωτικής σημασίας για τον Παναθηναϊκό. Τα αμυντικά νούμερα όταν αγωνίζεται ένας εκ των δύο είναι εντυπωσιακά (105.5 DefRtg ο Ισπανός, 98.5 ο Έλληνας διεθνής), αλλά σπάνια τους δίνονται πολλά λεπτά ταυτόχρονα γιατί η ομάδα χάνει σε εκτελεστικότητα. Ο Χουάντσο εσχάτως βρίσκει περισσότερα cuts βέβαια κάτι που ελπίζω να συνεχιστεί τις προσεχείς μέρες. Αν καταφέρουν να κλειδώσουν τους αντιπάλους τους και να κερδίσουν πολύτιμες ανάσες για τους βασικούς τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει περισσότερες λύσεις και γρίφους για τον Κάτας.
Για τη Μακάμπι θεωρώ πως τα κρυφά χαρτιά θα είναι ο Αντόνιους Κλίβελαντ κι ο Τζέικ Κόεν. Ο μεν θα κληθεί να παίξει αρκετά λεπτά στα οποία είτε θα αναλάβει τον Σλούκα, είτε τον Ναν. Είναι εξαιρετικός αμυντικός στη μπάλα, με πολύ γρήγορα χέρια και καλή αντίληψη. Αν στα λεπτά του προσφέρει σταθερά και 1-2 τρίποντα, θα είναι ο ιδανικός game changer για τον Κάτας. Ο Κόεν από την άλλη συνήθως ανοίγει τα ματς και ο λόγος είναι πως μπορεί να παίξει pop ή να περιμένει στην αδύναμη πλευρά για να σουτάρει τρίποντο. Τα στοιχεία του είναι ιδανικά για να χτυπήσει τα πιο αργά πόδια του Μήτογλου, που έτσι κι αλλιώς αμύνεται με το ένα μάτι στη ρακέτα.
Πρόβλεψη
Είναι αναμφίβολα μια μοναδική ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό. Το ΟΑΚΑ θυμίζει ξανά κάστρο, ο κόσμος έχει παλμό και όρεξη, η ομάδα απαρτίζεται από σπουδαίους παίκτες που αποδίδουν και με το παραπάνω στο παρκέ. Αλλά η Μακάμπι μοιάζει ικανή να του κάνει τη ζημιά, ακόμα και χωρίς έδρα ή τουλάχιστον αυτή την αίσθηση δίνει σε εμένα. Έχει έναν καλό τακτικά προπονητή, ένα ικανότατο δίδυμο στα γκαρντ να παρατάξει κόντρα στο Σλούκας-Ναν, κι ένα ρόστερ φτιαγμένο να σε ωθεί στα όρια της εξάντλησης. Η σειρά έχει πολλές πιθανότητες να πάει στα πέντε ματς, όπως και το να δούμε παραπάνω από ένα μπρέικ. Αν όντως η πρόκριση κριθεί σε πέμπτο ματς, δεν είναι υπέρ του Παναθηναϊκού, δεδομένου του αβαθούς ρόστερ, αλλά έχει τις προσωπικότητες και την εξέδρα για να πάει στο Βερολίνο.
