Μετά το sweep των Nuggets επί των Lakers, ο JJ Redick ήταν καλεσμένος τηλεφωνικά στο Dan Patrick Show, όπου κλήθηκε να απαντήσει πληθώρα ερωτήσεων, μεταξύ άλλων και για το δίδυμο Jokic – Murray. Χαρακτήρισε τον Καναδό γκαρντ ως το τέλειο Νο 2 δίπλα στον σπουδαίο Jokic, ένας ιδανικός Ρόμπιν πλάι στον Σέρβο Μπάτμαν. Μετά τα όσα έχουμε δει στην postseason και στους τελικούς τείνω να διαφωνήσω μαζί του, μου είναι αδύνατο πια να θεωρώ sidekick τον Murray. Γιατί η αγωνιστική του παρουσία είναι εξίσου κομβική, όσο και του Jokic. Μην παρεξηγηθώ, δε συγκρίνω μέγεθος, ταλέντο ή σημαντικότητα στην ομάδα. Μιλώ καθαρά για την απόδοση εντός παρκέ.

Θεωρίες συνομωσίας, διαμαρτυρίες για σφυρίγματα και στησίματα, όλα πεταμένα στον κάλαθο των αχρήστων. Αντί για το πολυδιαφημισμένο “Lakers-Celtics για το ποιος θα κατακτήσει το 18ο”, έχουμε μπροστά μας το “Nuggets - Heat για το πρώτο ή το τέταρτο”. Και αν αυτή δεν είναι η σειρά Τελικών που θα κερδίσει τον μέσο περιστασιακό θεατή του “Μαγικού Κόσμου” είναι η απόλυτη μπασκετική κορύφωση ενός μαραθωνίου 7,5 μηνών και 1.313 αγώνων. Κοινώς, ακόμα και αν δεν έχουμε τους Τελικούς που πολλοί θα θέλαμε, έχουμε τους Τελικούς που αγωνιστικά έπρεπε. Δύο ομάδες εντελώς διαφορετικής αγωνιστικής φιλοσοφίας, που αποδεδειγμένα πια όμως, απέδωσαν στο επίπεδο που έπρεπε για να βρίσκονται στην κεντρική σκηνή αρχές Ιούνη.

Το ρολόι έγραφε 6:15. Όχι κανονική ώρα, αν και κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο μάλλον κάπου εκεί κοντά πρέπει να ήμασταν, λίγο πριν, λίγο μετά. Συζητάμε για το χρονόμετρο του τρίτου δεκαλέπτου στο έκτο παιχνίδι των τελικών του ΝΒΑ. όταν ένα ακόμη τρίποντο έφευγε από τα χέρια του Steph Curry. Το διχτάκι υπάκουο, κουνήθηκε ελάχιστα όπως άρμοζε και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής ένιωθε τα Beyonce vibes του, δείχνοντας το δάχτυλο που ετοιμαζόταν για το τέταρτο δαχτυλίδι. 

Μετά από 3,5 χρόνια, από τις 8 Νοεμβρίου του 2018, ο Steph Curry δεν ευστόχησε ούτε σε ένα τρίποντο. Είχε 0/9, αν είναι ποτέ δυνατόν. Οι Warriors τον ακολούθησαν, ολοκληρώνοντας τον πέμπτο τελικό με μόλις 9/40 εύστοχες προσπάθειες πίσω από τη γραμμή, δηλαδή ποσοστό 22,5%. Σε τρία βράδια από σήμερα όμως, θα προσπαθήσουν να κλείσουν τη σειρά στη Βοστώνη και να κατακτήσουν τον τέταρτο τίτλο τους από το 2015 και ύστερα.

Οι Celtics είναι έτοιμοι να πάνε ως το τέλος και να κατακτήσουν το 18ο δαχτυλίδι στην ιστορία τους. Παρά το γεγονός ότι το ρόστερ τους έχει μηδενική εμπειρία από τελικούς και παρά την δεδομένη ισχύ της ομάδας-μύθου απέναντι, δεν υπάρχει τίποτα που να τους εμποδίζει να πιστεύουν ότι θα κάνουν τα επόμενα τρία βήματα που χρειάζονται. Εκτός από τους Warriors εννοείται, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Οι Celtics μπορούν να γίνουν πρωταθλητές και μετά το game 1 η εξέλιξη αυτή φαντάζει ως το πιθανότερο σενάριο.

To τάγμα των Jedi στο σύμπαν του Star Wars θα μπορούσε να θεωρηθεί μία κάστα μοναχών-πολεμιστών, τους οποίους περιβάλλει ένα μυσταγωγικό πέπλο, λόγω της ικανότητας που έχουν αναπτύξει να χειρίζονται τη Δύναμη. Την ενέργεια που περιβάλλει όλα τα έμβια όντα του γαλαξία. Είναι αυτή που δίνει στους Jedi όλες τις δυνατότητές τους, τις οποίες χρησιμοποιούν μόνο όταν χρειάζεται όντας οι θεματοφύλακες της ειρήνης. Στη μυθοπλασία του συγκεκριμένου φανταστικού σύμπαντος οι πάντα ισχυροί Jedi έψαχναν για καιρό τον άνθρωπο εκείνο που θα αποτελέσει τον εκλεκτό και θα έφερνε σε ισορροπία τη Δύναμη, ανάμεσα στη Φωτεινή και τη Σκοτεινή της πλευρά. Οι τρεις κινηματογραφικές τριλογίες1  βασίζονται στην αιώνια μάχη τους ενάντια στους Sith, εκείνους δηλαδή που ασπάστηκαν "την σκοτεινή πλευρά".  

Η αλήθεια είναι πως σαν site σας το είχαμε πει πάνω-κάτω. Από αρχές Φλεβάρη ο Δημήτρης έγραφε για τους “contenders Celtics”, έναν μήνα αργότερα ο Νίκος για τους Warriors και τις συνθήκες υγείας που θα τους επέτρεπαν να δίνουν παραστάσεις τον φετινό Ιούνη, ενώ η κατακλείδα του δεύτερου “We Got Playoffs”, στις 22 Απρίλη, ήταν “Ωστόσο, μια βδομάδα στα Playoffs και η αίσθηση ως τώρα είναι πως οι Τελικοί Warriors - Celtics μας κλείνουν το μάτι”. Ενάμιση μήνα μετά και νά’μαστε. 

Με τον πιο μεγαλειώδη τρόπο που μπορεί να χωρέσει στο μπάσκετ, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο οδήγησε τους Bucks στην κορυφή του ΝΒΑ, μετά από 50 ολόκληρα χρόνια. Tότε, στο ρόστερ των Ελαφιών ανήκαν οι εμβληματικοί Kareem Abdul Jabbar και Oscar Robertson, παρέα στους οποίους ο Γιάννης παίρνει πλέον ισάξια θέση και βάζει πλέον πλώρη για να τοποθετηθεί δίπλα, πάνω, δεξιά, αριστερά - και πάντως όχι πιο κάτω - από όλες τις μυθικές μορφές του αθλήματος.

Το κλασικό Middleton game κάθε σειράς playoff των Bucks ήταν για τους τελικούς το νο 4. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Bucks το κέρδισαν, διότι όταν παίζει καλά ο Middleton μπαίνουν κάποια σουτ, τα οποία δεν μπορεί να τα βάλει άλλος. Αν μάλιστα το Middleton game συμβαίνει σε βραδιά, στην οποία όλα τα Ελάφια (πλην του γνωστού ενός) δείχνουν κολλημένα στη λάσπη, τότε είναι ακόμη ωφελιμότερο, υπό την έννοια πως οδηγεί σε μία "μη κανονική" νίκη. Με διαφορετικά λόγια, αυτό που συνέβη χθες είναι πως οι Bucks κέρδισαν, ενώ επιθετικά θα μπορούσαν να παίξουν σαφώς καλύτερα. Και αυτό, χάρη στον οίστρο του Khris Middleton.

Τα ξημερώματα στο Fiserv Forum, οι Milwaukee Bucks μείωσαν σε 2-1 τη σειρά των τελικών, ακριβώς με τον τρόπο που χρειάζεται, προκειμένου να μείνουν ανταγωνιστικοί και στη συνέχεια: Μέσα από την επίθεση. Ναι, η άμυνα τους πήγε περίφημα, κρατώντας τους Suns στους 100 πόντους, τον Devin Booker στους 10 με 3/14 σουτ και τα ποσοστά των Ήλιων στα τρίποντα κάτω από το 30%, όμως το σημείο καμπής της αναμέτρησης, ήταν εκείνο στο οποίο οι δύο ομάδες έπαιζαν punch-by-punch, από τα μέσα της τρίτης περιόδου και έπειτα.