Χωρίς να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη, ο κόσμος του ΝΒΑ στέκεται αυτές τις μέρες στο πλευρό των διαδηλωτών του κινήματος Black Lives Matter, άλλα και άλλων κινημάτων, που ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στην αστυνομική βία στις ΗΠΑ. Ηταν αναμενόμενο, τόσο λόγω της φυλετικής σύνθεσης του πρωταθλήματος σε επίπεδο παικτών, όσο και λόγω της πρόσφατης προϊστορίας πολλών συντελεστών του, που σε αντίστοιχες παλαιότερες περιστάσεις είχαν πάρει ξεκάθαρη, ανάλογη θέση. Ο κατάλογος είναι τόσο μακρύς, που οποιαδήποτε επανάληψη του καθίσταται μάλλον περιττή.
Γεια σας! Το μενού για σήμερα έχει Τζέιλεν Μπράουν και η αφορμή που του εξασφάλισε αυτήν την ομολογουμένως σημαντική τιμή, δεν είναι οι συμπαθέστατες αγωνιστικές του επιδόσεις με τους Μπόστον Σέλτικς, αλλά η μόνιμη τάση του να βλέπει τον εαυτό του ως μέρος του κοινωνικού συνόλου και η επιμονή του να συμπεριφέρεται και να εκφράζεται ως τέτοιο. Θα πει κάποιος, γιατί να επαινούμε το αυτονόητο; Αφενός το κείμενο αυτό δεν είναι (μόνο) ένας έπαινος στον Μπράουν, αλλά δράττει από τις κουβέντες του "τροφή" για σκέψη και συζήτηση και αφετέρου, τίποτα δεν είναι αυτονόητο όταν συζητάμε για τη στάση των εκατομμυριούχων αθλητών απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα, ακόμα κι όταν μιλάμε για τους μαύρους αθλητές του NBA, που συχνά μπαίνουν στο "μαγικό κόσμο" προερχόμενοι από έναν άλλον, όχι και τόσο μαγικό. Συχνά μάλιστα η μετάβαση από τον έναν κόσμο στον άλλον γίνεται απολύτως τελεσίδικα και οι παίκτες κλείνουν στην προηγούμενη ζωή τους την πόρτα, ώστε να μην ακούν όσα συμβαίνουν έξω απ' αυτήν.
Πέντε λεπτά και δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάστηκε για να κοπάσουν τα όνειρα των Celtics και να ανατραπούν τα σχέδιά τους για τη φετινή σεζόν, μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό του Gordon Hayward στο εναρκτήριο ματς του πρωταθλήματος. Μετά την περσινή παρθενική all-star χρονιά του, ήταν δεδομένο πως ο πρώην σταρ των Jazz θα είχε ξεχωριστό ρόλο στα σχέδια του Brad Stevens, του προπονητή του απ’ τα κολλεγιακά χρόνια στο Butler. Μετά το αρχικό σοκ, που ήταν παραπάνω από εμφανές στις αντιδράσεις των παικτών ειδικά στο πρώτο ημίχρονο της πρεμιέρας στο Cleveland, η ομάδα της Βοστώνης έδειξε να αντιδρά και πλέον καλείται να ανασυνταχθεί και να προσαρμόσει τα σχέδιά με βάση τα νέα δεδομένα. Οι Celtics στα πρώτα πέντε -έξι παιχνίδια εμφάνισαν κάμποσα ενθαρρυντικά σημάδια και παρά το τεράστιο πισωγύρισμα έχουν τους λόγους τους να παραμένουν αισιόδοξοι.
Το σημερινό κείμενο το συζητούσα εδώ και καιρό με το Γιώργο, όμως η μπασκετική επικαιρότητα των τελευταίων εβδομάδων μου άλλαζε τα σχέδια και το ανέβαλα για αργότερα. Όμως διαβάζοντας το καταπληκτικό κείμενο του Γιώργου γύρω από το Compton αλλά και μετά τα τελευταία γεγονότα ρατσιστικής βίας στις ΗΠΑ την εβδομάδα που μας πέρασε, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μοιραστώ μαζί σου κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με τον ρατισμό, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις και καθότι το Basketballguru παραμένει μια ιστοσελίδα με κύριο θέμα το μπάσκετ η αφορμή για το σημερινό κείμενο είναι ο Jaylen Brown και τα Analytics.