Αυτή είναι η πρώτη φορά που μία επαγγελματική ομάδα από τη Minnesota καθαρίζει μία best-of-7 σειρά χωρίς να χάσει ούτε ένα παιχνίδι. Έβερ, σε όλα τα αθλήματα. Δε συνέβη ούτε την εποχή του μεγάλου Kevin Garnett. Το κατάφεραν αυτοί οι νεανικοί Timberwolves.

Με τη συνήθη μπόχα των ελληνικών τελικών ακόμη φρέσκια, ώρα να πάμε μερικές ημέρες πίσω και στον Νίκολα Γιόκιτς. Σαν να ξεχάστηκε ήδη το παράδειγμά του, παρότι εξαιρετικά σπάνιο και ακόμη περισσότερο πολύτιμο.

Μετά το sweep των Nuggets επί των Lakers, ο JJ Redick ήταν καλεσμένος τηλεφωνικά στο Dan Patrick Show, όπου κλήθηκε να απαντήσει πληθώρα ερωτήσεων, μεταξύ άλλων και για το δίδυμο Jokic – Murray. Χαρακτήρισε τον Καναδό γκαρντ ως το τέλειο Νο 2 δίπλα στον σπουδαίο Jokic, ένας ιδανικός Ρόμπιν πλάι στον Σέρβο Μπάτμαν. Μετά τα όσα έχουμε δει στην postseason και στους τελικούς τείνω να διαφωνήσω μαζί του, μου είναι αδύνατο πια να θεωρώ sidekick τον Murray. Γιατί η αγωνιστική του παρουσία είναι εξίσου κομβική, όσο και του Jokic. Μην παρεξηγηθώ, δε συγκρίνω μέγεθος, ταλέντο ή σημαντικότητα στην ομάδα. Μιλώ καθαρά για την απόδοση εντός παρκέ.

Θεωρίες συνομωσίας, διαμαρτυρίες για σφυρίγματα και στησίματα, όλα πεταμένα στον κάλαθο των αχρήστων. Αντί για το πολυδιαφημισμένο “Lakers-Celtics για το ποιος θα κατακτήσει το 18ο”, έχουμε μπροστά μας το “Nuggets - Heat για το πρώτο ή το τέταρτο”. Και αν αυτή δεν είναι η σειρά Τελικών που θα κερδίσει τον μέσο περιστασιακό θεατή του “Μαγικού Κόσμου” είναι η απόλυτη μπασκετική κορύφωση ενός μαραθωνίου 7,5 μηνών και 1.313 αγώνων. Κοινώς, ακόμα και αν δεν έχουμε τους Τελικούς που πολλοί θα θέλαμε, έχουμε τους Τελικούς που αγωνιστικά έπρεπε. Δύο ομάδες εντελώς διαφορετικής αγωνιστικής φιλοσοφίας, που αποδεδειγμένα πια όμως, απέδωσαν στο επίπεδο που έπρεπε για να βρίσκονται στην κεντρική σκηνή αρχές Ιούνη.

Σε μια σημαδιακή πλέον ημερομηνία, την 22η του Μαϊου, οι Denver Nuggets προκρίθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του franchise στους τελικούς του ΝΒΑ. Λίγες ώρες νωρίτερα ο πιο εμβληματικός μπασκετμπολίστας της ομάδας στην πρώτη δεκαετία του 2000, ο Carmelo Anthony, κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του και τελείωσε την καριέρα του.

“Μα τόσος σαματάς επειδή η καλύτερη ομάδα της περιφέρειας θα αντιμετωπίσει μια που ξεκίνησε από τα playins;!”

Η χρονιά των Phoenix Suns τελείωσε με τον ίδιο τρόπο όπως πέρυσι: χάνοντας στο ημίχρονο με 30 πόντους διαφορά και τελικά με ένα εμφατικό blowout από τον αντίπαλο, δίχως να μπορούν να σηκώσουν κεφάλι. Στο γήπεδό τους. Έτεροι κοινοί παρονομαστές; Δύο Βαλκάνιοι, δύο elimination games. Πλέον ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα ξημερώσει στην Αριζόνα, αλλά, κάνοντας ένα βήμα πίσω, η νίκη της μπασκετικής προόδου -λογικά- αφήνει τους πάντες ικανοποιημένους.

Σε μια κουβέντα με τον Δημήτρη Χρυσικό για τους Denver Nuggets, μεταξύ άλλων σχολιάζαμε και την απουσία του λεγόμενου narrative για το #1 της Δύσης. Για να το αναλύσω κάπως καλύτερα, οι Nuggets έχουν συζητηθεί φέτος λιγότερο από κάθε ομάδα της Δύσης, παρά το ότι είναι εν δυνάμει διεκδικητές του τίτλου, κι αυτό δεν είναι ακριβώς παράδοξο. Διότι ναι μεν παίζουν πανέμορφο μπάσκετ, κερδίζουν στη regular και δεν μπορείς να μην τους αναφέρεις στην κουβέντα για τον τίτλο, όμως ταυτόχρονα σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν θα φτάσουν εκεί. Ή τέλος πάντων δεν θα σοκαριστούμε αν όντως δεν τα καταφέρουν.

Η σεζόν του ΝΒΑ ως τώρα χαρακτηρίστηκε από διάφορες ιστορίες, αγωνιστικές και μη. Το επιθετικό κρεσέντο της λίγκας, τα καμώματα του Kyrie και η πρόσφατη ανταλλαγή του, η πώληση των Suns και η έλευση του KD, οι τραυματισμοί του Curry που απειλούν την postseason των Warriors, το ατέρμονο tanking μερικών ομάδων για τον Wenbanyama, και φυσικά η μεγαλύτερη κορυφή την οποία κατέκτησε ο Lebron James - αυτή του κορυφαίου σκόρερ όλων των εποχών. Όμως μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό γεγονότων, που αποτελούν την ιστορία του φετινού ΝΒΑ, υπάρχει μία ακόμα που έχει λάβει πολύ λιγότερη προβολή από ό,τι της αξίζει. Ας μιλήσουμε για τον Aaron Gordon.

Δεν είναι ακριβώς πως σε σταματάνε στα στενά των πόλεων της Πολιτείας της Arizona αν φοράς φανέλα Nuggets και αναρωτιούνται “Colorado δέρνουμε;!”. Δεν υπάρχει καμιά διαχρονική κόντρα ανάμεσα στις δύο ομάδες, ούτε και κάποια ενδιαφέρουσα προϊστορία σε επίπεδο playoffs. Τρεις φορές έχουν βρεθεί όλες κι όλες αντιμέτωπες, όλες τη δεκαετία του ‘80, το 1982, το 1983 και το 1989, στον πρώτο γύρο κάθε φορά, όταν αυτός ακόμα ήταν best of three και best of five, με τους Suns να παίρνουν την πρόκριση το 1982 (2-1) και 1989 (3-0) και τους Nuggets το ‘83 (2-1).