O Rod Higgins (@rodhig7) ήταν συμμέτοχος στην καλύτερη - κατά τη γνώμη μου - πλατφόρμα στατιστικών και ανάλυσης στην Ευρώπη, στο in-the-game.org. Κείμενα του έχουν δημοσιευθεί επίσης τακτικά στο euroleague adventures, στο redhoops και στο redbasketzone.^₁

Το πρόβλημα με τους μεγάλους παίκτες είναι η σχέση τους με την πραγματικότητα. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ικανότητα τους να υπερβαίνουν αντικειμενικούς περιορισμούς, να διαλύουν τα προγνωστικά, να εξαντλούν το ταλέντο τους και στην διάθεσή τους να προσαρμοστούν σε νόρμες όταν αυτή η ικανότητα φθίνει. Για να το πω απλά, όταν πετυχαίνεις αυτό που οι υπόλοιποι δεν περιμένουν - και όχι μόνο μία φορά - ποιος ο λόγος να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις, στις αντιλήψεις, στα πιστεύω των “υπόλοιπων”;

Είδαμε την γενική ανάλυση του τελικού σε προηγούμενο σημείωμα, αλλά νομίζω αξίζει να σταθούμε με τη βοήθεια των screenshots και των βίντεο σε ένα δύο χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της ΤΣΣΚΑ, τα οποία συνέβαλαν πολύ τόσο στη διαμόρφωση της φετινής αγωνιστικής της ταυτότητας, όσο και στο προχθεσινό νικηφόρο αποτέλεσμα. Αυτά αφορούν την άμυνα, και συγκεκριμένα κάποιες προσεγγίσεις που έχουν να κάνουν με το "πείραγμα" των κανονικών μαρκαρισμάτων, είτε σε μαν του μαν, είτε σε κάτι που μοιάζει με ματς απ ζώνη. Ο σκοπός αυτών των διατάξεων είναι διττός. Πρώτον, θέλουν να προστατεύσουν από τη δημιουργία κάποιων μις ματς που έχουν να κάνουν με τα ατομικά αμυντικά χαρακτηριστικά των παικτών (π.χ. Τεόντοσιτς) και δεύτερον, θέλουν να είναι έτοιμες για ό,τι παρουσιάσει η επίθεση μετά το σκριν στη μπάλα. Για να το πούμε πιο απλά, σκοπός είναι η προστασία και η πρόβλεψη.