Επιστροφή μετά από κάποιους μήνες απουσίας και για μένα λοιπόν. Και η αφορμή για το προσωπικό comeback δεν είναι άλλη από τη πορεία των Thunder μέχρι στιγμής στη Regular Season. Έχοντας ξεκινήσει με 7 σερί ήττες τη σεζόν, οι “Kεραυνοί” βρίσκονται πλέον στη 3η θέση της Δύσης με ρεκόρ 24-13 . Φυσικά πρέπει να κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μέχρι στιγμής είχαν το ευκολότερο πρόγραμμα. Ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχουν βελτιώσει την άμυνα τους τρομακτικά και βρίσκονται στη πρώτη θέση όσον αφορά του Def Rating, δηλαδή το πόσους πόντους δέχονται ανά 100 κατοχές. Πέρσι βρίσκονταν στην 9η θέση στην αντίστοιχη στατιστική κατηγορία. Τι άλλαξε; Είναι όντως καλύτεροι φέτος; Μέχρι που θα φτάσουν; Ας τα δούμε αυτά σιγά σιγά.

Η πρώτη διπλή αγωνιστική της σεζόν τέλειωσε για τον Παναθηναικό, αφήνοντας γλυκόπικρη γεύση. Η ήττα στη Βαυαρία ίσως στοιχίσει στην πορεία. Το αδικαιολόγητο λάθος του Γκιστ δεν επέτρεψε στο Παναθηναικό να διεκδικήσει το παιχνίδι, αλλά δεν έφερε μόνο του τη καταστροφή. Μόλις δυο φάσεις πριν ο Θανάσης έχασε τον παίκτη του εντελώς, προσφέροντας ένα εύκολο καλάθι όταν όλα έδειχναν πως ο Γιόβιτς θα υποπέσει σε λάθος. Γυρνώντας στην Αθήνα, οι πράσινοι γνώριζαν πως το ματς με τη Γκραν Κανάρια δεν αφήνει επιλογές. Ένας αντίπαλος χαμηλότερου επιπέδου ξεκάθαρα (τι κάνουν πάλι στη Βαρκελώνη;) μέσα στο Ο.Α.Κ.Α., ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανασύνταξη. Και ο Παναθηναικός την άρπαξε. Ας τα δούμε αυτά λίγο πιο αναλυτικά.

Τις τελευταίες σεζόν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει εμφανιστεί ένας ψιλόλιγνος Ευρωπαίος, ο οποίος δείχνει ικανός την φετινή σεζόν να οδηγήσει την ομάδα των Nuggets στα Play Offs. Ο λόγος φυσικά για τον Nicola Jokic. Τι ; Περίμενες να διαβάσεις ένα κείμενο για τον Hernangomez και απογοητεύτηκες; Τότε αγαπητέ φίλε μου πρώτα θα σου ζητήσω ένα ειλικρινές συγγνώμη για την παραπλάνηση. Δεν ήταν ο στόχος μου να σου κερδίσω το κλικ με τέχνασμα (κλείσιμο ματιού). Αφού βρέθηκες εδώ, και για να μη διαβάσεις τα βαρετά που έχω να σου πω για τα επόμενα λεπτά, κάνε στον εαυτό σου τη χάρη και σταμάτα ο,τι κάνεις, φόρα ακουστικά και δες το παρακάτω βίντεο.

Ο LeBron πήρε την τρίτη του απόφαση και μετακινήθηκε στη “πόλη των Αγγέλων”, αλλάζοντας για ακόμα μία φορά το χάρτη του ΝΒΑ και στις δύο περιφέρειες. Στην μεν Δύση, ακόμα μία super team εδραιώνεται, με την προσθήκη του Leonard να μοιάζει βέβαιη κάποια στιγμή στο μέλλον. Από την άλλη, στην Ανατολή για πρώτη φορά από το 2003 οι ομάδες δεν θα πρέπει να αποκλείσουν τον Βασιλιά στο δρόμο τους για τους τελικούς του ΝΒΑ. Ανοίγει λοιπόν ο χώρος για νέες δυναστείες. Ας δούμε λοιπόν τον χάρτη της περιφερειας όπως αυτός διαμορφώνεται.

Ο πέμπτος και τελευταίος τελικός των δύο «αιωνίων» έλαβε χώρα χθες το βράδυ στο Ο.Α.Κ.Α., με τον Παναθηναικό να κερδίζει το τίτλο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Όπως αναμενόταν και οι δύο ομάδες εδειξαν άγχος, νεύρα και ελάχιστες καινοτομίες μέσα στο παιχνίδι, γεγονός βέβαια που δεν μας ξάφνιασε, καθώς επρόκειτο για ένα ματς που έκρινε όλη τη σεζόν. Και από τους δυο αντιπάλους βγήκαν μπροστα αρκετοί παίκτες , με τον Ολυμπιακό να μοιάζει εντελώς εκτός ρυθμού στο δεύτερο μέρος, παρότι πήγε στα αποδυτήρια με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου με μικρό προβάδισμα. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το τι παρακολουθήσαμε.

Υπάρχει μια έκφραση που λέει πως όταν είσαι ο εξυπνότερος άνθρωπος μέσα σε ένα δωμάτιο, τότε βρίσκεσαι στο λάθος δωμάτιο. Τι συμβαίνει όμως όταν πλέον φτάσεις να είσαι ο εξυπνότερος άνθρωπος σε ένα δωμάτιο γεμάτο με την “αφρόκρεμα” ; Γιατί ακριβώς έτσι πρέπει να νιώθει ο Brad Stevens στο “δωμάτιο” των προπονητών του ΝΒΑ. Και αυτή δεν είναι μία δική μου υπερβολή. Ακριβώς αυτό δήλωσε ο Steve Kerr τον Νοέμβρη της φετινής σεζόν, σε μία συνέντευξη πριν από τη μονομαχία των Κελτών με τους Πολεμιστές μέσα στη Βοστώνη.

Ο LeBron για πρώτη φορά στα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας του αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την πιθανότητα του αποκλεισμού από τον πρώτο κιόλας γύρο των play off. Φυσικά ακόμα αποτελεί το φαβορί στη σειρά, όμως οι Pacers δείχνουν να παρουσιάζουν δισεπίλυτα προβλήματα στην ομάδα του. Πριν δούμε πιο προσεχτικά τις τακτικές που ακολουθούν οι δύο προπονητές, έχει ενδιαφέρον να “συστήσουμε” τις δύο ομάδες, βάσει της εικόνας τους στη φετινή κανονική περίοδο αλλά και τους στόχους τους στη post season.

Το ΝΒΑ αποτελεί ένα απίστευτα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Οι καλύτεροι αγωνίζονται απέναντι στους καλύτερους και το παραμικρό λάθος τιμωρείται. Όταν λοιπόν μιλάμε για βραβεία και τίτλους, είναι λογικό να υπάρχουν παίκτες που “αδικούνται” από τη τελική συγκομιδή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι παίκτες όπως ο Iverson, ο Barkley ή ο Stockton, που ολοκλήρωσαν σπουδαίες καριέρες χωρίς ποτέ να κατακτήσουν κάποιο δαχτυλίδι. Αντίστοιχες αδικίες λοιπόν συμβαίνουν και στα ετήσια βραβεία και επειδή δεν μας αρέσουν, θέλουμε τόσο σαν Basketball Guru, όσο και εγώ πιο συγκεκρυμένα σαν Δημήτρης, να ανταμείψουμε τους παίκτες που δεν θα δουν το όνομα τους στο τέλος της σεζόν σε κάποια βράβευση, δίνοντας τους τα δεύτερα βραβεία για αυτή τη σεζόν.

Είμαστε ήδη στην τελική ευθεία για τη φετινή regular season, που αναμένεται να οδηγήσει στα πιο ανταγωνιστικά play off που έχουμε δει στην Ανατολή τα τελευταία χρόνια, ένα μεγάλο ερώτημα που απασχολεί τον μπασκετικό κόσμο του ΝΒΑ είναι το πού θα βρει η επόμενη σεζόν τον LeBron James να αγωνίζεται. Τα σενάρια πολλά, καθώς δεν είναι λίγες οι ομάδες που θεωρούν πως με την προσθήκη ενός παίκτη τέτοιου βεληνεκούς θα μπορούν απευθείας να θεωρηθούν διεκδικητές του τίτλου.

Το βράδυ των Χριστουγέννων οι Warriors αντιμετώπισαν τους Cavaliers για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν στην ετήσια αναβιώση των τελικών. Με το τέλος του παιχνιδιού και καθώς ο κόσμος που είχε μαζευτεί στο σπίτι μου για τη γιορτή του πατέρα μου αποχωρούσε, κάθισα στον υπολογιστή μου και χάζεψα για λίγο το box-score. Το πρώτο στοιχείο που πρόσεξα είναι η μη χρήση ενός εκ των δύο τυπικά center των Warriors, McGee και Pachulia . To δεύτερο, ότι λόγω της απουσίας του Curry με τραυματισμό, κάθε παίκτης των πρωταθλητών που χρησιμοποιήθηκε ξεπερνούσε σε ύψος τα 2 μέτρα. Ο Steve Kerr παρέταξε λοιπόν στο παρκέ μία ομάδα με (τουλάχιστον) δίμετρους, χωρίς κανένας να είναι center. Η πεμπτουσία του μοντέρνου μπάσκετ χωρίς θέσεις.