Το κατάφερε κι αυτό ο Ντρέιμοντ. Ο πρωταθλητής των αποβολών μεταξύ των εν ενεργεία NBAερς (έχει 18), έβαλε το όνομα του σε μία από τις μικρότερες μπασκετικές λίστες του πλανήτη: Εκείνη των παικτών που έχουν αποβληθεί επ αόριστον από το ΝΒΑ. Νόμιζα ότι θα μου πάρει παραπάνω ώρα, προκειμένου να βρω τα υπόλοιπα περιστατικά. Όμως, δεν χρειάστηκε παρά ένα άρθρο του επίσημου ιστοτόπου του ΝΒΑ, το οποίο σαφώς αναφέρει ότι μόνο ο Γκριν, ο Γκίλμπερτ Αρίνας και ο Τζαβάρις Κρίτεντον έχουν τύχει της συγκεκριμένης αντιμετώπισης. Αν μάλιστα συγκρίνουμε τους λόγους για τους οποίους επιβλήθηκαν οι τιμωρίες, τότε ο Γκριν κατακτά μία πρωτιά. Πρόκειται για τον μοναδικό αθλητή που κατορθώνει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αποβληθεί επ αόριστον για συμπεριφορά του εντός του αγωνιστικού χώρου. Μιλάμε για κολοφώνα παρακμής.

Θλίψη. Απογοήτευση. Απελπισία.

Αντί να βλέπουμε μία άλλη έκδοση του Last Dance, αντί ο μυθικός Στεφ να ετοιμάζει την θριαμβευτική του έξοδο από το prime του και αντί το ιστορικό γκρουπ των Warriors να επιδεικνύει τα λάφυρα της εμπειρίας, οι Dubs παιχνίδι με παιχνίδι αποσυντίθενται, σκορπίζοντας την κληρονομιά τους στις σκόνες του χρόνου. Δραματική εισαγωγή ομολογουμένως, αλλά εξίσου υψηλό δράμα ξεδιπλώνεται σε κάθε νέα ήττα από τους άλλοτε πρωταγωνιστές του ομορφότερου μπασκετικού σόου στον πλανήτη.

Παρτίζαν, Μπασκόνια, Εφές, Βαλένθια, Ρεάλ, Μπολόνια. Έξι ομάδες έκαναν το δύο στα δύο στην πιο "μονόπαντη" διαβολοβδομάδα (μα τι μαλακία) της φετινής Ευρωλίγκα, αλλά μία εξ αυτών αληθινά ξεχωρίζει. Η Μπολόνια του Μπάνκι και των γερόντων - κόντρα στο ανομοιόμορφο υλικό και τις προβλέψεις - κέρδισε καθαρά την πολύ καλή φετινή Μπάρσα και σχεδόν εμφατικά τη Μακάμπι, σκοράροντας 80 και 100 πόντους αντίστοιχα. Και άμυνα δηλαδή και επίθεση.

Σε σχέση με πέρυσι, ο Ολυμπιακός είναι, ή μάλλον πλέον ήταν, πολύ διαφορετικά σχεδιασμένος, παρά τα κάμποσα ίδια πρόσωπα. Μόλις τέσσερις παίκτες της 12άδας προορίζονταν για τις θέσεις 4 και 5, ενώ σε οκτώ ανατέθηκαν οι 1 εώς 3. Επίσης, πίσω από τον Άλεκ Πίτερς ερχόταν αποκλειστικά ο Λουκ Σίκμα, που προτιμά να παίρνει τις προσπάθειες του στα πέριξ της ρακέτας και πάντως όχι από το τρίποντο. Βάλτε στην εξίσωση και δύο ψηλούς (περίπου) ίδιου ύψους και στυλ, μαζί με την απουσία σέντερ με χαμηλό κέντρο βάρους και ξεδιπλώνεται μία άλλη ομάδα από εκείνη που έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα, παίζοντας υπέροχο μπάσκετ.

Υψηλά σκορ και αγωνιώδη ντέρμπι στην 10η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, η οποία ανεβάζει ρυθμούς, χωρίς όμως πραάλληλα να κάνει κάτι για ένα μεγάλο εμπόδιο, που η ίδια έχει βάλει στον εαυτό της. Διάφορα υπέροχα ματς, στα οποία το τελευταίο δίλεπτο προμηνυόταν συναρπαστικό, κατέληξαν σε φινάλε-μπλούπερ, λόγω της διαρκούς καταφυγής των διαιτητών στο instant replay. Με αυτή την πρακτική οι ομάδες χάνουν ρυθμό στο πιο κρίσιμο σημείο και αντί να βλέπουμε buzzer beaters, βλέπουμε τούβλα και βολές. Αμαρτία δεν είναι;

Ωραίο μπάσκετ στην 7η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, με ντερμπάρα στη μοναμοχία Ζοτς - Ιτούδη, παράταση στο Εφές - Ζαλγκίρις, ένα απρόσμενα ανταγωνιστικό παιχνίδι στη Βαρκελώνη και ένα παλαβό μεταξύ Μακάμπι και Μπάγερν. Και στα τέσσερα αυτά ματς κέρδισαν οι γηπεδούχοι, βέβαια, συνεπώς ως σημαντικότερο αποτέλεσμα του διημέρου κρίνεται η εκτός έδρας επικράτηση της Μπασκόνια επί του Ολυμπιακού. Τι να κάνουμε, έτσι τα έφερε ο κακός προγραμματισμός...

O Ντέβιν Μπούκερ γύρισε, έπαιξε φανταστικά, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Μέσα σε δύο ημέρες οι Σαν Αντόνιο Σπερς νίκησαν δύο φορές εκτός έδρας τους Φίνιξ Σανς, έφτασαν το ρεκόρ τους στο 3-2 και έσπειραν διάχυτη την αμφιβολία πάνω από τις προβλέψεις του Βέγκας, των ειδικών, των λιγότερο ειδικών και των φιλάθλων του ΝΒΑ εν γένει. Είμαστε σίγουροι/ες ότι αυτή είναι η μία ομάδα που ως πρώτο στόχο έχει να εντάξει τον Γουεμπανιάμα στο πρωτάθλημα και να βελτιωθεί ενόψει του μέλλοντος, χωρίς να τη νοιάζει και τόσο το ρεκόρ της; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;

Φίλες και φίλοι, χρόνια πολλά!

Πλάκα κάνω, τι "χρόνια πολλά", για ποιο λόγο; Και μη χειρότερα.

Πρώτη διπλή αγωνιστική αυτή την εβδομάδα για την Ευρωλίγκα, με τις δύο πρωτοπόρους να επιβεβαιώνουν εμφατικά, τόσο την κυριαρχία τους, όσο και τον τίτλο των αδιαφιλονίκητων φαβορί. Περισσότερο εξακολουθεί να εντυπωσιάζει η Μπαρτσελόνα, που επικράτησε εκτός έδρας της Παρτίζαν και διέλυσε με 39 (!) πόντους διαφορά την Μπάγερν. Γράψαμε βέβαια για τους Καταλανούς εντός της εβδομάδας μετά το Βελιγράδι, συνεπώς σήμερα θα αφιερωθούμε σε άλλα πράγματα.

Η Μπαρτσελόνα κάνει το πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα μέχρι στιγμής στην Ευρωλίγκα, παίζοντας με την άνεση της ελευθερίας. Η φυγή του Σάρας, αντί να ανεβάσει (όπως θα ήταν μάλλον λογικό) τις προσδοκίες, για κάποιο μυστήριο λόγο τις έριξε και έτσι οι Καταλανοί, αγωνίζονται απαλλαγμένοι από κάθε άγχος ή υποχρέωση, υπό την καθοδήγηση του σπουδαγμένου Ρότζερ Γκριμάου. Οι νίκες τους; Η μία πιο εμφατική από την άλλη. Διάλυση της Εφές με γρήγορο ρυθμό και τρέξιμο, διπλό στο Φάληρο σε κλειστό ματς, 92 πόντοι στη φλεγόμενη Stark Arena με plays-διαβήτες. Διαφορετικοί τρόποι, ίδιο αποτέλεσμα, χωρίς μάλιστα κανένας αγώνας να κριθεί με μικρή διαφορά.