Φίλες και φίλοι, χρόνια πολλά!

Πλάκα κάνω, τι "χρόνια πολλά", για ποιο λόγο; Και μη χειρότερα.

Πρώτη διπλή αγωνιστική αυτή την εβδομάδα για την Ευρωλίγκα, με τις δύο πρωτοπόρους να επιβεβαιώνουν εμφατικά, τόσο την κυριαρχία τους, όσο και τον τίτλο των αδιαφιλονίκητων φαβορί. Περισσότερο εξακολουθεί να εντυπωσιάζει η Μπαρτσελόνα, που επικράτησε εκτός έδρας της Παρτίζαν και διέλυσε με 39 (!) πόντους διαφορά την Μπάγερν. Γράψαμε βέβαια για τους Καταλανούς εντός της εβδομάδας μετά το Βελιγράδι, συνεπώς σήμερα θα αφιερωθούμε σε άλλα πράγματα.

Η Μπαρτσελόνα κάνει το πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα μέχρι στιγμής στην Ευρωλίγκα, παίζοντας με την άνεση της ελευθερίας. Η φυγή του Σάρας, αντί να ανεβάσει (όπως θα ήταν μάλλον λογικό) τις προσδοκίες, για κάποιο μυστήριο λόγο τις έριξε και έτσι οι Καταλανοί, αγωνίζονται απαλλαγμένοι από κάθε άγχος ή υποχρέωση, υπό την καθοδήγηση του σπουδαγμένου Ρότζερ Γκριμάου. Οι νίκες τους; Η μία πιο εμφατική από την άλλη. Διάλυση της Εφές με γρήγορο ρυθμό και τρέξιμο, διπλό στο Φάληρο σε κλειστό ματς, 92 πόντοι στη φλεγόμενη Stark Arena με plays-διαβήτες. Διαφορετικοί τρόποι, ίδιο αποτέλεσμα, χωρίς μάλιστα κανένας αγώνας να κριθεί με μικρή διαφορά.

Καλή σας ημέρα και καλώς σας ξαναβρίσκουμε από αυτή τη γωνιά (ποια; αυτή 1-0), δηλαδή από τη στήλη-μνημείο της ιστοσελίδας μας, "Το Μακρινό Ριμπάουντ". Κάθε Σάββατο πρωί προς μεσημέρι, η στήλη θα προσφέρει μία καλή περίληψη των πεπραγμένων της Ευρωλίγκα, δίνοντας έμφαση στους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού, δηλαδή τους διαιτητές. Επίσης, θα περιλαμβάνει μέτριο εώς καυστικό χιούμορ, που δεν θα χαρίζεται σε κανέναν, πλην του Γιώργου Μπαρτζώκα και των ιδιοκτητών των ομάδων, τους οποίους φοβόμαστε επειδή είναι πλούσιοι και συντηρούν στρατούς από χούλιγκανς. Χωρίς άλλη χρονοτριβή, πάμε να δούμε τι συνέβη στην αυλαία της διοργάνωσης.

Η ιδέα για το συγκεκριμένο αφιέρωμα μού ήρθε από τις ΗΠΑ, όπου κάθε χρόνο ο δημοσιογράφος του ESPN, Ζακ Λόου, κάνει μία λίστα με τους πιο ιντριγκαδόρικους (most intriguing) παίκτες στο ξεκίνημα της σεζόν. Στην εκδοχή που θα διαβάσετε σήμερα, το twist είναι ότι αφορά και προπονητές. Έμεινα στα πέντε άτομα, για να δυσκολέψω όσο περισσότερο γίνεται την επιλογή και πράγματι, ήταν κάμποσο περίεργο να μείνουν έξω παίκτες όπως ο Ντάριους Τόμπσον ή προπονητές σαν τον Αταμάν, παρόλο που και οι δύο άλλαξαν σύλλογο και καλούνται να αποδείξουν ότι μπορούν να είναι εξίσου επιδραστικοί σε τελείως διαφορετικό περιβάλλον.

O Ολυμπιακός ξεκινάει απόψε τις (ημί)επίσημες υποχρεώσεις του, με τη συμμετοχή του στο super cup, έχοντας δυο καλές ευκαιρίες να μονταριστεί επιπλέον μέσα από τη γιορτούλα της Ρόδου. Οφείλει να τις εκμεταλλευτεί, διότι από την άλλη εβδομάδα μπαίνει απευθείας στα βαθειά, με το πρόγραμμα των πρώτων έξι αγωνιστικών της Ευρωλίγκα να περιλαμβάνει, ανεξαρτήτως έδρας, τις εξής αντιπάλους: Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα, Μιλάνο, Παρτίζαν, Εφές, Φενέρ.

Στον μικρό τελικό του Μουντομπάσκετ ΗΠΑ και Καναδάς αγωνίστηκαν για το χάλκινο μετάλλιο, προσφέροντας άφθονο θέαμα, έχοντας όμως προηγουμένως ηττηθεί από δύο ευρωπαϊκές δυνάμεις. Οι δύο ομάδες της Αμερικής παρουσιάστηκαν στα γήπεδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου γεμάτες από διάσημους ΝΒΑερς, θεωρητικά (και όχι μόνο) υπέρτερους σε ταλέντο των αντιπάλων τους, παρόλα αυτά ηττήθηκαν πανηγυρικά, όπου "πανηγυρικά" σημαίνει με 113 πόντους παθητικό οι μεν και με μεγάλη διαφορά οι δε στους ημιτελικούς.

Η εθνική αποκλείστηκε από το Μουντομπάσκετ τόσο νωρίς, όσο ήταν αναμενόμενο. Το ρόστερ με το οποίο κατέβηκε στη διοργάνωση ήταν ένα ρόστερ ανάγκης, που πήρε την τελική του μορφή κυριολεκτικά την τελευταία μέρα (τραυματισμός Μήτογλου) και που σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ρόστερ των ομάδων που την απέκλεισαν - δηλαδή των ΗΠΑ και της Λιθουανίας. Ακόμη και αν θέλουμε να το παίξουμε δικηγόροι και να υποστηρίξουμε πως από πλευράς ονομάτων οι Λιθουανοί δεν υπερτερούσαν, το επιχείρημα σκοντάφτει στην ισορροπία. Οι Λιθουανοί είχαν δυο τρεις σουτέρ και μπορούσαν να ανοίξουν το γήπεδο βασει πλάνου, εμείς θα έπρεπε να ανοίγουμε το γήπεδο ανάλογα με την ημέρα που βρισκόταν ο κάθε αθλητής.

Η εθνική πηγαίνει να αντιμετωπίσει Λιθουανία και Μαυροβούνιο χωρίς κάποιο φανερό στατιστικό πλεονέκτημα υπέρ της. Μία εικοσάρα υπέρ με τους Τζόρνταν και μία τριαντάρα κατά με τους ΝΒΑers έχουν κάνει τα νούμερα σαλάτα και μένει μόνο ο ημι-άθλος επί των Νεοζηλανδών να μας κατευθύνει, ως προς το τι μπορούμε να περιμένουμε από εδώ και στο εξής. Ούτε καν δείγμα δωρεάν δηλαδή, εκτός αν βασίζεστε στα φιλικά, με τα άπειρα σχήματα και τα λυμένα χέρια. Εγώ δεν πολυασχολούμαι, έτσι προτιμώ να πιστέψω τον ομοσπονδιακό προπονητή.

Πώς τα φέρνει έτσι και κάθε χρόνο κοντά στη θλιβερή επέτειο της φωτιάς στο Μάτι και το Νέο Βουτζά, καίγεται ο τόπος;

Πρόκειται για ειρωνεία φυσικά, διότι καθώς το κράτος παραδίδει τη σκυτάλη από τη μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην άλλη, οι δομές και οι μηχανισμοί του παραμένουν εν γένει αναλλοίωτοι, εξυπηρετώντας μέσες άκρες τα ίδια συμφέροντα και κατανέμοντας τους διαθέσιμους πόρους χωρίς σημαντική διαφορά στις αναλογίες, προς τους ίδους ωφελημένους. Δεν υπάρχει συνεπώς τίποτε που να προκαλεί απορία, τα έχουμε ζήσει ξανά και ξανά.