Η αλήθεια είναι ότι η επικράτηση του Ολυμπιακού μας προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη αναφορικά με τον τρόπο που επετεύχθη. Μια καθαρή νίκη, με τους ερυθρόλευκους μετά τα πρώτα λεπτά να μην αφήνουν περιθώρια αντίδρασης στους γηπεδούχους. Η εικόνα που είχαμε για την ομάδα του Μπλατ στα φιλικά και στα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν ήταν ότι χρειάζονταν χρόνο οι παίχτες για να αφομοιώσουν το νέο τρόπο παιχνιδιού σε άμυνα και επίθεση. Ωστόσο, στον αγώνα με την Χίμκι τα επίπεδα συγκέντρωσης των περισσότερων άγγιξαν το τέλειο για τα δεδομένα της εποχής. Εννοείται είναι ακόμα νωρίς για διθυραμβικά σχόλια, με τις ομάδες να βρίσκονται μόλις στην πρώτη αγωνιστική, οπότε εδώ βάζουμε μια άνω τελεία και πάμε να δούμε ένα-δυο μικρά πραγματάκια που παρατηρήσαμε από τη μεριά του Ολυμπιακού και στις δυο πλευρές του παρκέ.

(Η φωτό είναι από το ebasket.gr)

Ακολουθεί μια αλληγορία για την "φάση" στην οποία βρίσκονται ο Ολυμπιακός και οι υποστηρικτές του πριν την σεζόν.

Από την ^%$$%$^& δεν γυρνάς με πλοίο, γυρνάς με χρονομηχανή, μου είπε ένας φίλος προχθές και είχε δίκιο. Μετά από τέσσερις γεμάτες μέρες και άλλες τόσες νύχτες κάτω από τα αστέρια του ξεχωριστού νησιού (δεν ξαναλέω το όνομα, γιατί έχω πάρει όρκο σιωπής απέναντι σε πέντε άτομα), θα έπρεπε να είχα πάρει μαζί μου μία τέτοια και όχι να ανέβω στο φέρι. Από την άλλη, ίσως ήταν και αυτό κάπου χρήσιμο.

(Η αρχική φωτό είναι από άρθρο του Μιχάλη Στεφάνου στο superbasket.gr)

Ο Ολυμπιακός σε μία κρίσιμη καμπή της ιστορίας του αποφάσισε ότι έφτασε η ώρα των μεγάλων αλλαγών σε όλα τα επίπεδα. Η πρόσληψη του σπουδαίου Ντέιβιντ Μπλατ στην άκρη του πάγκου, γέμισε με αισιοδοξία τις τάξεις των φιλάθλων, που αδημονούσαν για μια νέα αρχή μετά την αποτυχημένη χρονιά. Το αγωνιστικό περιβάλλον των ερυθρολεύκων είχε ανάγκη από καίριες αλλαγές. Το μπάσκετ συνεχώς εξελίσσεται και το πετυχημένο μοντέλο της ομάδας άρχισε να φθείρεται και να δοκιμάζεται. Η συνταγή χρόνο με το χρόνο έχανε την ταυτότητα της και ο ερχομός του κόουτς Μπλατ ίσως αποτελεί το ιδανικό πακέτο, τουλάχιστον στα μάτια μου. Ας ξεκινήσουμε να αναλύουμε λίγο την στελέχωση της ομάδας, πάντα σε συνάρτηση με τον τρόπο σκέψης του ‘’μαθητή’’ του Pete Carril, εμπνευστή της περίφημης Princeton offence.

Καλησπέρα σας. Μία μακρά περίοδος ντεφορμαρίσματος και δημιουργικού ''κοκομπλόκο'' σε όλα τα επίπεδα εκ μέρους μου διακόπτεται, θέλω να ελπίζω, σήμερα. Ως ύστατη προσπάθεια ανάκτησης του κινήτρου και της χαράς, πήρα μία απόφαση ριζοσπαστική: βγήκα στον δρόμο και μίλησα με απλούς οπαδούς. Η μέθοδος που επέλεξα αποδείχθηκε αμφίδρομα ανακουφιστική, καθώς από τη μία ο συνομιλητής βοηθάται να βγάλει από μέσα τα καταπιεσμένα οπαδικά ένστικτα που κρύβει κάτω από το χαλάκι της ορθότητας, από την άλλη βοήθησε εμένα τον ίδιο να αντιληφθώ ότι τα αληθινά προβλήματα της ζωής, είναι τελικά άλλα από αυτά που μέχρι χθες νόμιζα.

Φωτό από τα ΝΕΑ, tanea.gr

Eίχαμε βγει χθες με τον Πέτρο που λέτε, αγαπητοί φανζ, και ήταν έξαλλος. "Την έχει ψωνίσει τελείως ο δικός σου;" με ρώτησε. "Είναι δυνατόν να πηγαίνει σε meeting ανανέωσης με t-shirt που γράφει πάνω 'greatest on Earth'; Ποιος νομίζει ότι είναι; Ο Ολυμπιακός δεν τον χρειάζεται και τόσο πλέον".

Ο πέμπτος και τελευταίος τελικός των δύο «αιωνίων» έλαβε χώρα χθες το βράδυ στο Ο.Α.Κ.Α., με τον Παναθηναικό να κερδίζει το τίτλο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Όπως αναμενόταν και οι δύο ομάδες εδειξαν άγχος, νεύρα και ελάχιστες καινοτομίες μέσα στο παιχνίδι, γεγονός βέβαια που δεν μας ξάφνιασε, καθώς επρόκειτο για ένα ματς που έκρινε όλη τη σεζόν. Και από τους δυο αντιπάλους βγήκαν μπροστα αρκετοί παίκτες , με τον Ολυμπιακό να μοιάζει εντελώς εκτός ρυθμού στο δεύτερο μέρος, παρότι πήγε στα αποδυτήρια με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου με μικρό προβάδισμα. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το τι παρακολουθήσαμε.

Να λοιπόν που και την φετινή χρονιά η σειρά των τελικών θα οδηγηθεί σε πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι. Η αντίδραση που περιμέναμε όλοι από την πλευρά του Ολυμπιακού ήρθε την κατάλληλη στιγμή, με πολύ ουσιαστικό μπάσκετ και αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν συγκεντρωμένοι, αποφασιστικοί, με μεγάλη επιθετικότητα στο παιχνίδι τους, απόρροια του do or die χαρακτήρα του αγώνα, σε αντίθεση με τους πράσινους, οι οποίοι έδειξαν υποτονικοί στο μεγαλύτερο διάστημα. Η αίσθηση ήταν πως ‘’έλα μωρέ και να χάσω δεν πειράζει, υπάρχει και το game 5 στην έδρα μας’’.  Την Κυριακή λοιπόν στο ΟΑΚΑ οι ομάδες θα λύσουν τις διαφορές τους και είναι σίγουρο ότι ο χαμένος της συνάντησης θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές αλλαγές το καλοκαίρι. Όχι ότι θα γλιτώσει από αυτές απαραίτητα και ο νικητής. Ιδιαίτερη εντύπωση πάντως, προκάλεσε χθες η άσχημη εικόνα στις εξέδρες του ΣΕΦ, με τον κόσμο να απουσιάζει για ακόμη ένα τελικό, συνεχίζοντας τη μίνι παράδοση που έχει δημιουργηθεί σε αυτή τη σειρά, με κανένα γήπεδο να μην είναι sold out, γεγονός σπάνιο για ντέρμπι αιωνίων Ο κόσμος είναι μάλλον κουρασμένος, ή αν θέλετε ξενερωμένος με ό,τι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα.

Στη σκιά της απώλειας του μεγάλου παράγοντα του Παναθηναϊκού, Παύλου Γιαννακόπουλου, ενός ανθρώπου που προσέφερε και έδωσε πολλά στον ελληνικό αθλητισμό, διεξήχθη το τρίτο παιχνίδι της σειράς. Ο Παναθηναϊκός επικράτησε πολύ εύκολα των ερυθρολεύκων με 73-58, φτάνοντας μια νίκη μακριά από την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς, οι γηπεδούχοι ήταν αποφασιστικοί, εμφανώς ανώτεροι των φιλοξενούμενων στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και παρότι δεν έθελξαν με την απόδοση τους, η νίκη ήρθε απροβλημάτιστα, σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά ΟΑΚΑ. Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός με εξαίρεση ένα πεντάλεπτο στη δεύτερη περίοδο και ένα ακόμη στην τέταρτη, δεν μπόρεσε να φανεί ανταγωνιστικός, με την απόδοση των περισσότερων παιχτών να είναι τραγική. Η σειρά βέβαια δεν έχει κριθεί, αλλά με την αγωνιστική εικόνα που δείχνουν  οι δύο αιώνιοι στο παρκέ, οι πιθανότητες για ανατροπή της κατάστασης είναι λίγες. Η αντίδραση της ομάδας του Πειραιά είναι κάτι που αναμένεται με ενδιαφέρον την Πέμπτη, με στόχο τη νίκη που θα την κρατήσει ζωντανή.

Ας με συγχωρέσετε για τον τίτλο του κειμένου, αλλά εκεί που τα διπλά είχαν γίνει είδος προς εξαφάνιση τα προηγούμενα χρόνια, με τις ομάδες να μοχθούν για το πλεονέκτημα στην κανονική διάρκεια της σεζόν, φτάσαμε στο σήμερα όπου τα break διαδέχονται το ένα το άλλο. Το σκηνικό στο game 2 άλλαξε, με τον Παναθηναϊκό να παρουσιάζεται απόλυτα συγκεντρωμένος στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού και να φτάνει δικαιότατα  στην ισοφάριση της σειράς σε 1-1. Ο Ολυμπιακός από τη μεριά του, με εξαίρεση το εξαιρετικό πρώτο διάστημα στην επίθεση, φάνηκε αγχωμένος, χάνοντας τον έλεγχο του αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο, καταφεύγοντας σε βεβιασμένες (για να μην πω κάκιστες) επιλογές στην επίθεση. Η αμυντική του προσήλωση είχε αρκετές μεταπτώσεις, τις οποίες θα δούμε και παρακάτω. Η σειρά βρίσκεται σε εξέλιξη, παραμένει ανοιχτή για κάθε κατεύθυνση, οπότε μην βιαζόμαστε να κρίνουμε και να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, γιατί ο δρόμος είναι μακρύς.

Οι πραγματικοί τελικοί του μπάσκετ, όχι αυτό το αίσχος του ΝΒΑ, ξεκίνησαν με break του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Οι ερυθρόλευκοι, στο πρώτο μπρα ντε φερ των δύο ομάδων παρουσιάστηκαν απόλυτα έτοιμοι, με τους πράσινους αντιθέτως να είναι κατώτεροι του αναμενομένου. Αφήνοντας έξω από το κάδρο όλα τα άσχημα γεγονότα που συνέβησαν την εβδομάδα που μας πέρασε, είχα μεγάλη απορία πώς οι δύο προπονητές θα προσέγγιζαν τον αγώνα και πώς οι παίχτες θα παρέμεναν πνευματικά συγκεντρωμένοι. Πώς θα διαχειριζόταν ο Παναθηναϊκός την αύρα, την ετοιμότητα , την ορμή που έδειχνε το τελευταίο διάστημα  σε συνδυασμό με τις φωνές για σκούπα που ακουγόντουσαν στα social media; Πώς ο Ολυμπιακός την κούραση βασικών παιχτών, την κακή κατάσταση του Πρίντεζη, την μέτρια εικόνα στο παρολίγον  κάζο από το Προμηθέα στο ΣΕΦ και γενικά τα σύννεφα που υπάρχουν στον οργανισμό μετά τον αποκλεισμό από τη Ζάλγκιρις;