Ο Παναθηναϊκός, με τον Νικ Καλάθη σε μαύρα χάλια (πιθανό ένα απλό ντεφορμάρισμα) έχει στην Ευρωλίγκα ρεκόρ 3-3. Πριν από αυτό, και με τον Νικ να σηκώνει το βάρος στην περιφέρεια, είχε 9 - 6. Δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς πως ο Καλάθης είναι βαρόμετρο. Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, τα νούμερα του στα νικηφόρα παιχνίδια απέχουν κάμποσο σε σχέση με εκείνα που παρουσιάζει στις ήττες. Αυτά. Καλή σας ημέρα.

Ο Παναθηναϊκός είναι ασταθής, κάτι που είναι φυσιολογικό. Ο Τζεντίλε μπήκε τώρα στην ομάδα, ο Πασκουάλ δεν πολυξέρει τι να κάνει με τον Παππά, δεν έχει επιλέξει το ρόστερ, και έχασε τον πολύτιμο Γκιστ, ο οποίος του σέταρε εν πολλοίς την επίθεση μακριά από την μπάλα. Οι πράσινοι δείχνουν σε πολλά παιχνίδια εξαιρετικά στοιχεία (Ρεάλ, ΟΣΦΠ κύπελλο, Φενέρ μέσα) και σε άλλα πελαγοδρομούν (Φενέρ έξω, Εφές, Ούνιξ). Η υπομονή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αρετή διότι μπορεί το πράγμα να τραβήξει σε μάκρος. Όταν ο Καταλανός φτιάξει το δικό του σύνολο θα μπορέσουμε να εστιάσουμε επάνω του περισσότερο.

Ξεκινώντας κανείς την ανάλυση του χθεσινού ντέρμπι είναι δύσκολο να πρωτοτυπήσει, όσο και αν θα το προσπαθήσουμε φιλότιμα στην συνέχεια. Ο Ολυμπιακός , σε ένα παιχνίδι το οποίο ήταν "στεγνό" από σκορ και ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα, πήρε την πολύτιμη νίκη γιατί μπόρεσε να βρει λύσεις από τον πάγκο του, και να πάρει ένα σωρό πράγματα από παίκτες που δεν ανήκουν στους συνήθεις πρωταγωνιστές. O "δευτερη" σύνθεση του Γιάννη Σφαιρόπουλου μπήκε στο 45 - 48 και έφτασε τους ερυθρόλευκους στο 57 - 50, κάνοντας ακριβώς τα πράγματα για τα οποία είναι έτσι καταρτισμένη. Άνοιξε το γήπεδο σε πλάτος , ανέβασε τους ρυθμούς και σούταρε από απόσταση. Είναι άλλωστε μία σύνθεση με δυο σουτέρ και τον "παίκτη πίσω από τον Πρίντεζη", ο οποίος εξ ορισμού θα έπρεπε να κάνει εκείνα τα λίγα συμπληρωματικά που δεν μπορεί να κάνει ο πιο γνωστός μπασκετικός άγιος.

Όταν κάτι τελειώνει συνηθίζεται να κάνουμε μια ανασκόπηση για να μπορέσουμε να το αξιολογήσουμε. Τελειώνει ένα ταψί παστίτσιο ας πούμε, λες ήταν εκπληκτικό ή ήθελε λίγο ακόμα μοσχοκάρυδο η μπεσαμέλ. Πριν το φτιάξεις το παστίτσιο βέβαια δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Τελειώνει ένας χρόνος καλή ώρα, λες τέρμα η ανθυγιεινή διατροφή, να ξεκινήσω και λίγη άσκηση και κάπου εκεί πριν μπει το δεύτερο δεκαπενθήμερο όλες αυτές οι υποσχέσεις σου φαίνονται αρχαία ιστορία.

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε καλά την έκδοση της Μπαρτσελόνα του 2010. Κατά την ανάλυση που μας έδωσε πρόσφατα ο Μπιλ, οι μπλαουγκράνα εκείνης της χρονιάς ήταν η μόνη ομάδα την τελευταία που κυριάρχησε στατιστικά σε άμυνα και επίθεση από την αρχή μέχρι και το τέλος της διοργάνωσης , και ταυτόχρονα κέρδισε το τουρνουά. Ο Πασκουάλ είχε τότε φτιάξει μία πλήρως αυτοματοποιημένη μηχανή παραγωγής ασίστ και πόντων, η οποία παράλληλα σταματούσε όλους της τους αντιπάλους στα μετόπισθεν. Η Μπαρτσελόνα είχε τότε πάει τρένο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο παιχνίδι, κάτι αληθινά σπάνιο. Οι επόμενες δυο τρεις βερσιόν απλώς επιβεβαίωσαν την παρουσία της στην κορυφή, με συνεχόμενες παρουσίες σε φάιναλ φορ μέχρι και το 2014. Εξαίρεση αποτέλεσε το 2011, δηλαδή η χρονιά κατά την οποία έλειπε ο Πιτ Μάικλ, και εμφανίστηκε η box and one ζώνη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. 

Μία από τις πιο αγαπημένες συνήθειες των φιλάθλων και των οπαδών, είναι να αποτελούν κριτές του χαρακτήρα του εκάστοτε παίκτη. Συνήθως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ότι δεν τον ξέρουν προσωπικά, συχνά δεν τον έχουν δει καν από κοντά, ωστόσο θα σχολιάσουν (καθόλου εξαιρουμένου του υποφαινόμενου) το ποιόν του, με ύφος που παραπέμπει σε συν-φανταριλίκι των δύο (παίκτη-φιλάθλου). Η κριτική γίνεται φυσικά εντονότερη όταν ο παίκτης δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και χαλαρώνει, όταν για να βάλει 30 πόντους πρέπει πρώτα να πιει ένα καφάσι μπύρες, όπως ο μεγάλος Ρόι Τάρπλει ο οποίος επέβαλε τις πρωινές Άμστελ του ακόμα και στον Ιωαννίδη.

Λίγες μέρες πριν γράφαμε από εδώ πως ο Παναθηναϊκός σουτάρει φέτος περισσότερα τρίποντα και με καλύτερο πσοσοστό, κάτι που βασικά οφείλεται όχι τόσο στον προπονητή, όσο στην στελέχωση, η οποία είναι τελείως διαφορετική από πέρυσι. Γράφαμε επίσης πως όσο να ναι η αύξηση του ποσοστού είναι ενθαρρυντική, και πως λογικά όσο περνάει ο καιρός οι λειτουργίες θα γίνονται καλύτερες, καθώς ο Πασκουάλ ακόμη μαθαίνει. Και ήρθε το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα...

Η Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν χωρίς αμφιβολία η μεγάλη κερδισμένη της ένατης αγωνιστικής της ευρωλίγκα, αφήνοντας ξερό τον Ολυμπιακό μέσα στο Φάληρο. Οι Ισραηλινοί δεν έπαιξαν "άναρχα" , ούτε σαν τσίρκο, αλλά είχαν πολύ συγκεριμένες στοχεύσεις σε άμυνα και επίθεση, κάτι που σίγουρα πιστώνεται στον προπονητή τους. Στο Φάληρο σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στο υπαρκτό πρόβλημα της στελέχωσης κάτω από το καλάθι, τουλάχιστον μέχρι τα γεγονότα να αποδείξουν το αντίθετο. Μέχρι να αποδειχθεί κάτι διαφορετικό εξάλλου, ο Μίλος Τεόντοσιτς θα εξακολουθεί να είναι ο αρτίστας αυτής της διοργάνωσης. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Ο Νίκος Μυγδάλης, με θητεία στο Red on Air και στην εφημερίδα «Η ΑΞΙΑ», σχολιάζει τη νίκη του Ολυμπιακού στον ελληνικό «εμφύλιο», στέκεται στη πνευματική ετοιμότητα που παρουσιάζουν, σταθερά πλέον, οι «ερυθρόλευκοι» στο ΟΑΚΑ καθοδηγούμενοι από τον απελευθερωμένο Βασίλη Σπανούλη, επευφημεί τη πίστη του κόουτς Σφαιρόπουλου στο πλάνο του και συνιστά στον κόσμο των Πειραιωτών ψυχραιμία και στήριξη εν όψει της πολύ απαιτητικής συνέχειας.

Ο Πασκουάλ αργά ή γρήγορα θα κάνει αυτή την ομάδα να λειτουργεί σωστότερα στο μισό γήπεδο, και ας σούταρε χθες τούβλα πίσω από τη γραμμή των 6,75. Το θέμα είναι αν αυτό θα συμβεί με την παρούσα σύνθεση ή αν θα υπάρξουν αλλαγές. Καθώς περνούν τα παιχνίδια φαίνεται πως ο Ισπανός κόουτς αντιμετωπίζει προβλήματα κυρίως στον τομέα του rotation, καθώς ανεξάρτητα από τακτικές, όταν βγαίνουν κάποιοι παίκτες και μπαίνουν κάποιοι άλλοι , η απόδοση της ομάδας πέφτει. Η ευρωλίγκα δεν προσφέρει δυστυχώς +/- στατιστικά μετά το πέρας των αγώνων για να τα επισκεφτούμε, αλλά είναι ολοφάνερο πως το τριφύλλι δεν διατηρεί την απόδοση του σε υψηλά επίπεδα όταν η "δεύτερη" πεντάδα του μπαίνει στο παρκέ. Το βασικό πρόβλημα έχει να κάνει με τους Μπουρούση και Παππά, οι οποίοι δείχνουν προς το παρόν κάπως έξω από τα νερά τους.