Σάββατο, 10 Οκτωβρίου 2020 13:14

Ελεύθεροι και (όχι) ωραίοι

Από :

To Larry O’Brien Trophy εμφανίστηκε στο γήπεδο (μέσα στην απαράδεκτα κακόγουστη Louis Vuitton θήκη του), οι Lakers φόρεσαν τις -αήττητες ως σήμερα στα Playoffs- Black Mamba εμφανίσεις τους, ο LeBron κάτω από αυτήν φόρεσε και την ισοπεδωτική 40άρα του, που περιμέναμε πως θα μας παρουσιάσει σε τουλάχιστον- ένα παιχνίδι τελικών, όμως πέρα από τον Davis, ουδείς άλλος συμπαίκτης του εμφανίστηκε έτοιμος για την τελετή απονομής. Αντίθετα, μια εφταμελής -όλη κι όλη- ειδική αποστολή καμικάζι από το Miami, προεξάρχοντος ενός -και πάλι- συγκλονιστικού Jimmy Butler, φρόντισε τα κομφετί να μείνουν στη βαλλίστρα τους και το Larry O’Brien Trophy να επιστρέψει στην άσχημη θήκη του και πίσω στην όποια αποθήκη φυλάσσεται για -τουλάχιστον- άλλες δύο μέρες ακόμα.

Το σκηνικό ήταν τέλειο για την απονομή των Lakers συνεπώς. Μέρα 94 στο Βubble, παιχνίδι 171, παιχνίδι 259 σε playoffs για τον LeBron (ισοφαρίζοντας στην πρώτη θέση τον Derek Fisher), όλα ιδανικά για την απονομή του 17ου Πρωταθλήματος στους Lakers. Και έτσι έδειχνε το παιχνίδι στην αρχή του. Οι Lakers ξεκίνησαν δυνατά, πήραν προβάδισμα με 18-13 λίγο μετά τα μέσα του πρώτου, όμως κάπου εκεί βγήκε ο LeBron για να πάρει τις πρώτες του ανάσες και οι Heat έτρεξαν ένα σερί 7-0. Όσο αυτός ήταν στον πάγκο, ο Davis φανηκε να τραυματίζει το δεξί του πόδι (σε μια ιδιόμορφη ιεροτελεστία, που φαίνεται πως σε κάθε παιχνίδι πρέπει να κυλιστεί στο παρκέ για κάνα δίλεπτο κρατώντας κάποιο σημείο του σώματός του πριν επιστρέψει), και οι Lakers αποσυντονίστηκαν σε άμυνα και επίθεση για κάποια λεπτά. Το δε time out που πήραν για να τον κάνουν αλλαγή, θα τους έλειψε σε κάθε ενδεχόμενο challenge ή κρίσιμο σημείο στη συνέχεια.

Οι Heat έτρεξαν ένα σερί 15-4 με τον Davis στον πάγκο να αναρρώνει, και ανοιξαν τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα. Οι Lakers ωστόσο κατάφεραν να επιστρέψουν και να φέρουν το ματς σχεδόν στα ίσα. Όμως αυτή η ισορροπία στα τέλη της δεύτερης περιόδου ήταν το ίδιο μαγική, όσο και το προβάδισμα των Heat με έναν πόντο στο κλείσιμο της πρώτης. Με το ματς στον πόντο, ο Butler έβαλε ένα τρίποντο-προσευχή, το μόνο του στο παιχνίδι, πάνω στον Davis για να κλείσει το ημίχρονο. Προοικονομία: ακριβώς τρεις πόντοι θα είναι στο τέλος η διαφορά στο σκορ ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Στο τρίτο δωδεκάλεπτο οι Heat μπήκαν και πάλι δύνατα, άνοιξαν εκ νέου τη διαφορά σε διψήφιο νούμερο, με τους Lakers να τη μαζεύουν στο τέλος στους έξι. Όλοι/ες περιμέναμε πια, περισσότερο το «πώς», παρά το «αν», αυτή η διαφορά των έξι πόντων θα καλυφθεί από τους Lakers για να γίνει η στέψη. “Heat said ‘no’ again”. Οι Lakers μπήκαν τέταρτο δωδεκάλεπτο με τρία λάθη, η διαφορά ξαναμεγάλωσε, όμως δεν θα μπορούσε να είναι τόσο διαδικαστικό το φινάλε. Ο LeBron το είχε πάρει προσωπικά, η άμυνα που για μεγάλο μέρος του συγκεκριμένου αγώνα πελαγοδρομούσε, έσφιξε, και έτσι οι Lakers ήρθαν σε απόσταση βολής και για πρώτη φορά μετά τη πρώτη περίοδο πήραν κεφάλι στο σκορ, με πέντε σερί πόντους του KCP, ακριβώς στα μέσα της περιόδου.

Αυτή όμως ήταν αποκλειστικά η όποια συνεισφορά παίχτη των Lakers στο παιχνίδι. Αντίθετα, ο μυθικός Butler είχε όλους τους συμπαίκτες του που πάτησαν παρκέ να συνεισφέρουν. Με δύο τρίποντα και foul οι Ηeat ξαναπέρασαν μπροστά, για να πάμε σε μια μονομαχία καλάθι-καλάθι στο τελευταίο δίλεπτο.

Εκεί, σε μία επική μάχη μεταξύ των δύο μεγάλων ονομάτων των δύο ομάδων, σε ένα από τα καλύτερα ματς τελικών των τελευταίων χρόνων, το ματς κρίθηκε στους δεύτερους ρόλους. Οι πρώτοι ήταν εξόχως εντυπωσιακοί, μα στην πράξη αλληλοεξουδετερώθηκαν: 35 πόντοι με 11/19 σουτ και 12/12 βολές, παρέα με 12 rebounds, 11 assists και πέντε (!) κλεψίματα για τον Jimmy Butler, που αγωνίστηκε παρά 48 δευτερόλεπτα σε όλο το παιχνίδι και έβαλε τους τελευταίους οχτώ πόντους της ομάδας του στο τελευταίο δίλεπτο, μην αστοχώντας σε βολή παρά την εμφανή κούρασή του, απέναντι στους 40 πόντους, με τρομακτικό efficiency από τον LeBron, καθώς άπαντες προήλθαν από ζωγραφιστό, τρίποντο ή βολές, με 15/21 σουτ, 6/8 (το ένατο ήταν από το κέντρο στη λήξη), 13 rebounds, εφτά assists και τρία κλεψίματα. Το γιατί οι assists του ήταν μόνο εφτά ήταν το πρόβλημα των Lakers, που τους στέρησε και τη νίκη. Και αυτό όχι γιατί δεν την μοίραζε σωστά. Κάθε άλλο. Με την άμυνα των Heat να του κλείνει τους διαδρόμους με δύο και τρεις παίκτες σε κάθε φάση, ο LeBron έβρισκε με ακρίβεια τους ελεύθερους σουτέρ της ομάδας του.

Φευ.

Έξι ελεύθερα σουτ έβγαλε ο James στους συμπαίκτες του στο τέλος του αγώνα, και όταν λέμε ελεύθερους εννοούμε με αγρούς/λιβάδια/κάμπους ορθάνοιχτα μπροστά τους. 0/6 από KCP και Danny Green, με το πλέον καθοριστικό να είναι το τελευταίο:

Πέραν του Davis που, παρότι εμφανώς κουτσαίνοντας μετά τον τραυματισμό του, τέλειωσε τον αγώνα με 28/13/3/3/3 (αλλά δεν πήρε όσες μπάλες θα έπρεπε κατ’εμέ από την ομάδα του και δη κοντά στο καλάθι, με τόσο κοντύτερους αντιπάλους), ουδείς Laker συνεισέφερε ουσιαστικά. Η παρουσία του Howard περιoρίστηκε αποκλειστικά σε μια μανούρα και ένα αντιαθλητικό στον Butler, ο Rondo φορούσε σε όλον τον αγώνα την regular season version του, ο Caruso ήταν ό,τι τον θεωρούσε όλο το internet ως και πέρσι (aka nobody), ο Kuzma πήρε 10 σουτ και σούταρε με 30%, έχοντας -17 σε αγώνα που κρίθηκε στο τρίποντο, οι KCP και Green έχτισαν νέο θέρετρο στην Disney World, o Morris ήταν ο μοιραίος σε άμυνα και επίθεση το τελευταίο τρίλεπτο, με τον Van Gundy στη μετάδοση σχεδόν να παρακαλάει τον Vogel να τον αντικαταστήσει. Σε αυτόν χρεώνεται άλλωστε και η λάθος πάσα μετά το ανωτέρω άστοχο τρίποντο του Green στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα.

Δεν ξέρω αν ήταν λάθος η επιλογή του να ψάξει τον Davis κάτω από το καλάθι και όχι τον ελεύθερο LeBron στο elbow, πάντως σίγουρα η πάσα του ήταν για κλάματα.

Aπό την άλλη, οι Heat ήταν ένας προς ένας εξαιρετικοί. Ο Spoelstra περιόρισε το rotation στους μόλις εφτά παίχτες, με τον Olynyk να είναι αυτός που κόπηκε τελείως, όμως ο Nunn φόρεσε κι αυτός -μετά από καιρό- την regular season εμφάνισή του και με 12 πόντους στο δεύτερο 12λεπτο συνεισέφερε τα μέγιστα για την ομάδα του. Ο Duncan Robinson, ένας παίκτης μαζεμένος από το πανέρι με τα αζήτητα της υπόλοιπης Λίγκας, έβαλε εφτά τρίποντα, τα τρίτα περισσότερα μετά τους Curry και Αllen (aka τους δύο παίκτες με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα στην ιστορικά της Λίγκας σε τελικούς), ο Herro έγινε ο πρώτος rookie με 20 σερί παιχνίδια με πάνω από 10 πόντους σε αγώνες playoffs, ενώ Crowder, Iggy και Bam κράταγαν στην άμυνα σαν σκυλιά τους LeBron και Davis.

Μαζεύοντας την εικόνα του αγώνα, για μένα πρέπει να υπογραμμιστούν τρία σημεία: Eνα, το προαναφερθέν για τους ρολίστες. Mε τους Heat να προσφέρουν άπαντες, oι Lakers χρειάζονται έναν τρίτο πόλο στην επίθεση για να σπάσουν το τοίχος στο ζωγραφιστό που έχουν χτίσει οι αντίπαλοι, για να περιορίζουν (ναι, περιορίζουν, παρά τα τρομερά νούμερά τους) τους LeBron και Davis. Ένα δεύτερο, είναι πως οι Heat έχουν σαφώς καλύτερη φυσική κατάσταση. Αυτό επιτρέπει στον Butler να παίζει σε συνεχόμενα παιχνίδια τέτοιας έντασης μέρα παρά μέρα και να βγάζει τέτοια ενέργεια μέχρι το τέλος και στις δύο μεριές του παρκέ. Οι εμφανίσεις του στους φετινούς τελικούς έχουν ήδη γραφτεί με χρυσά γράμματα, ανεξαρτήτως αν οι Heat ολοκληρώσουν το θαύμα ή όχι.

Tρίτο και τελευταίο είναι η άμυνα των Lakers. Το συγκεκριμένο ματς το χάνουν από τα 12 επιθετικά rebounds και τους second chance πόντους που επιτρέπουν απλόχερα στους Heat, ιδίως τις τρεις πρώτες περιόδους. Ο Butler έπαιρνε rebounds πάνω από τον Davis, ενώ έπρεπε να περάσουν πάνω από 35 λεπτά αγώνα, για να δούμε ένα αποτελεσματικό box out από τους Lakers. Οι Heat έδειχναν σε όλον τον αγώνα να κερδίζουν αυτοί κάθε hustle play και αυτό είναι χαρακτηριστικό της πνευματικής και σωματικής κατάστασης που ήταν στο συγκεκριμένο παιχνίδι οι δύο ομάδες.

Κάπως έτσι οι Lakers χτες βράδυ δεν στέρησαν απλά ένα επικό φινάλε σε μια πέρα για πέρα ιδιαίτερη χρονιά για τον οργανισμό τους, μα ενδεχομένως να μην εκμεταλλεύτηκαν και την μοναδική (;) 40άρα εμφάνιση του LeBron στους τελικούς. Ωστόσο, δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να τους ρίξουμε το ανάθεμα. Οι φετινοί Heat είναι μια ομάδα διαρκών υπερβάσεων και δεν βρίσκονται απλά άξια εδώ ή πανάξια στρεσάρουν τη σειρά και σε έκτο παιχνίδι, μα πλέον δεν θα κάνει σε κανέναν εντύπωση αν πάνε για την ολική ανατροπή, γινόμενη μόλις η δεύτερη ομάδα στην ιστορία που θα επιστρέψει από 1-3 σε Τελικούς NBA. Η ελπίδα της επιστροφής του Dragic εξακολουθεί να υπάρχει, ενώ η άμυνά τους στο ζωγραφιστό παραμένει άλυτο πρόβλημα για την επίθεση των Lakers. Την ίδια στιγμή που ο Butler εξακολουθεί να “outLeBron τον LeBron”.

Γιατί όχι λοιπόν;

Α... κατι τελευταίο.

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely