AΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ
(1) Cleveland Cavaliers – Miami Heat (10)
του Μανώλη Καλογερόπουλου
Η φετινή πολύ επιτυχημένη πορεία των Cavaliers στη regular season είχε ως ακρογωνιαίο λίθο την εξέλιξη του Evan Mobley, ο οποίος αναδείχθηκε σε κεντρικό πυλώνα της επίθεσης, παραμένοντας ταυτόχρονα ένας από τους elite αμυντικούς της Λίγκας. Βέβαια, θα ήταν λάθος να μην προσμετρηθεί η σταθερή χρονιά των Donovan Mitchell και Darius Garland στην περιφέρεια, αλλά και το αναπάντεχο wild card που ακούει στο όνομα Ty Jerome. Η παρουσία του Max Strus έχει επίσης αποδειχθεί καταλυτική στο spacing και την ενέργεια, ενώ ο πάγκος, παραμένει αποδοτικός και με αρκετό βάθος ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στους περισσότερους αντιπάλους.
Ο Kenny Atkinson, στην πρώτη του σεζόν στο Cleveland, κατάφερε να μεταμορφώσει την ομάδα, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη των παικτών και στην ομαδική λειτουργία. Η στρατηγική του να ενσωματώσει τον Mobley ως βασικό άξονα της επίθεσης απέδωσε καρπούς, ενώ η επιθετική του προσέγγιση έχει φέρει την ομάδα στην κορυφή της Ανατολής με 64 νίκες και πρόκειται για την καλύτερη κανονική περίοδο της ομάδας από την εποχή του LeBron James.
Οι Miami Heat, από την άλλη, μπαίνουν στα Playoffs ως underdog, ωστόσο υπό την καθοδήγηση του κορυφαίου Erik Spoelstra, παραμένουν όχι απλά υπολογίσιμοι, αλλά επικίνδυνοι. Παρότι τερμάτισαν στην δέκατη θέση και χρειάστηκε να περάσουν από δύο έδρες στα play-ins, η νίκη τους επί των Hawks έδειξε χαρακτήρα και αντανακλαστικά πολύ υψηλού επιπέδου. Μέσα στη χρονιά ο Tyler Herro ηγήθηκε της επίθεσης με 24 πόντους μέσο όρο, ενώ ο Bam Adebayo, παρότι όχι τόσο εμφατικά όσο προηγούμενες χρονιές, παρέμεινε καθοριστικός στις δύο πλευρές του παρκέ. Η απουσία του Jimmy Butler αλλάζει μεν τις ισορροπίες, αλλά οι Heat παραμένουν ένα από τα πιο σκληροτράχηλα και καλά προπονημένα σύνολα της Λίγκας.
Στις μεταξύ τους αναμετρήσεις φέτος, οι Cavaliers ήταν καλύτεροι, όμως όλες οι αναμετρήσεις κρίθηκαν σε λεπτομέρειες. Η ομάδα του Atkinson έδειξε ότι μπορεί να επιβληθεί όταν θέτει αυτή τον ρυθμό του αγώνα. Και εκεί είναι το κλειδί, το Cleveland πρέπει να δώσει έμφαση στη διαχείριση του ρυθμού, να περιορίσει τα λάθη (ιδιαίτερα απέναντι στην πίεση του Miami) και να εκμεταλλευτεί τη δυναμική του Mobley στο ζωγραφιστό, ειδικά χωρίς τον Butler απέναντι.
Το γεγονός πως οι Heat ταξιδεύουν στο Cleveland μετά από τρεις μέρες ταξίδι σε Chicago και Atlanta, με νίκη στην παράταση δε, μάλλον δίνει σαφές πλεονέκτημα στην εκκίνηση κόντρα στους ξεκούραστους Cavs για το Game-1. Και κακά τα ψέματα, οι Cavs είναι τόσο σταθερά καλύτεροι σε όλη τη σεζόν, που όσο και αν θέλει κανείς να αντιτάξει την εμπειρία, την σκληράδα και το playoff-ικο DNA των Heat, δύσκολα κανείς μπορεί να δει στο συγκεκριμένο match-up ενδεχόμενη έκπληξη. Cavs λοιπόν, το πολύ στα πέντε, ακόμα και αν κανένα από αυτά δεν θα είναι βόλτα στο πάρκο για τους παίκτες του Atkinson -αλλά ακριβώς αντίθετα, αποτελέσουν ένα πολύτιμο τεστ ωριμότητας για τον Atkinson για τη συνέχεια.
(2) Boston Celtics - Orlando Magic (7)
του Δημήτρη Βούρδα
Οι Πρωταθλητές επιστρέφουν στα Playoffs, οπότε από μόνη της η πρώτη σειρά των Celtics θα είχε αρκετό ενδιαφέρον. Μετά από μία σεζόν που ξεκίνησε μέτρια και με αρκετούς τραυματισμούς, οι Celtics βρήκαν ρυθμό μετά το All Star Game και τελείωσαν με επιμέρους ρεκόρ 22-5, καθαρίζοντας τη δεύτερη θέση στην ανατολική περιφέρεια, δίχως όμως να απειλήσουν άμεσα την κορυφή. Απέναντί τους θα βρουν έναν ακόμη πιο ταλαιπωρημένο αντίπαλο, με τους Magic να χάνουν μέσα στη σεζόν με τον ίδιο κιόλας τραυματισμό για μερικούς μήνες και τους δύο stars τους, τον Paolo Banchero και τον Franz Wagner. Παράλληλα καιρό εκτός έμεινε και ο Wendell Carter Jr., ενώ το δράμα κορυφώθηκε με τους πιο σοβαρούς τραυματισμούς των Mo Wagner και Jalen Suggs που έχουν ήδη τεθεί εκτός συνέχειας της σεζόν.
Για τους Magic η σεζόν είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, με τον προπονητή Jamahl Mosley, να μπαίνει στην πρώτη σεζόν του νέου συμβολαίου του, χωρίς να βλέπει την πρόοδο των προηγούμενων ετών. Μάλιστα, περίπου έναν μήνα πριν την λήξη της κανονικής περιόδου, οι Magic είχαν ρεκόρ 32-38 και η παρουσία τους ακόμη και στα play-ins δεν ήταν εξασφαλισμένη. Έκτοτε όμως ξεκίνησε μία πολύ καλή απόδοση που έφερε την ομάδα ακριβώς στο .500 (41-41) και έδωσε την έβδομη θέση μετά το άνετο πέρασμα στο play-in απέναντι στην Atlanta. Η ομάδα του Orlando στηρίζεται και φέτος στην εξαιρετική της άμυνα, η οποία ήταν η καλύτερη της Λίγκας στον τελευταίο μήνα της σεζόν, ενώ μετά την trade deadline, ήταν η δεύτερη καλύτερη από τις ομάδες που έχουν περάσει στα Playoffs. Το βασικό ερώτημα για τους Magic, απέναντι στην τρίτη καλύτερη άμυνα της προαναφερθείσας κατηγορίας, είναι η επιθετική παραγωγή, η οποία είναι αρκετά περιορισμένη και βασίζεται μοναδικά στις ορέξεις και τις δυνατότητες των Banchero και Wagner. Οι ρολίστες τους δίνουν επιμέρους κάποια πράγματα, ας πούμε ο Cole Anthony μπορεί να βάλει πολλά σε κάποια παιχνίδια, ο Bitadze και ο Carter Jr. θα βρουν χώρους να πάρουν rebounds και ο Isaac θα κάνει δύσκολη την ζωή των αντιπάλων που μαρκάρει, όμως συνολικά το ματσάρισμα με τους Celtics δεν είναι και το πιο ευνοϊκό.
Το ίδιο ισχύει πάντως και για την ομάδα της Βοστώνης, αφού οι Magic αποτελούν ένα σύνολο που εσχάτως δυσκολεύει ιδιαίτερα τους Celtics. Μάλιστα στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν, η ήττα τους εντός έδρας κιόλας ήταν η τέταρτη συνεχόμενη, ενώ φέτος το ρεκόρ ήταν 2-1 υπέρ του Orlando, αν και η τελευταία αναμέτρηση έγινε στο κλείσιμο της κανονικής περιόδου με τις ομάδες να έχουν διαφορετικά κίνητρα αλλά και πολλές απουσίες. Παρόλα αυτά, οι Celtics έχουν μπροστά τους μία αρκετά φορμαρισμένη ομάδα και, παρά το γεγονός ότι θεωρούνται, και πρακτικά είναι, το ακλόνητο φαβορί, έχουν να αντιμετωπίσουν αρκετές παγίδες. Μία εξ αυτών είναι και η κατάσταση των παικτών, με κυρίαρχο θέμα τον Jaylen Brown, ο οποίος έχει διάφορα προβλήματα στο δεξί του γόνατο, ενώ η βασική πεντάδα, που πάντως αναμένεται πως θα βρεθεί κανονικά στο παρκέ το βράδυ της Κυριακής, έχει μόλις 13 αγώνες κοινής παρουσίας. Για ακόμη μία χρονιά, κι ίσως περισσότερο από κάθε άλλη, οι Celtics στηρίζονται πολύ στα μακρινά τους σουτ, έχοντας άλλωστε γίνει η ομάδα με τις περισσότερες προσπάθειες -και ταυτόχρονα τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα- κατά τη διάρκεια μίας σεζόν. Το εύρος των Magic ίσως τους δώσει την ευκαιρία να ανακόψουν τις εκτελέσεις των Celtics από μακριά, όμως, όπως έγινε κατανοητό στην περσινή πορεία προς τον Τίτλο, οι Celtics έχουν τις εναλλακτικές τους.
Τα προγνωστικά δεν είναι υπέρ των Magic, όμως έχουν κάνει πολλές μεγάλες νίκες μέσα στη σεζόν. Μοιάζει ακόμη και έτσι απίθανο να κάνουν τέσσερις νίκες σε επτά αναμετρήσεις απέναντι στην καλαθομηχανή της Βοστώνης. Μία σειρά που θα διαρκέσει πέντε ή έξι αγώνες είναι η πιο πιθανή με το τελικό αποτέλεσμα πάντως να κρίνεται κυρίως από τις διαθέσεις των παικτών του Joe Mazzulla.
ΔΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ
(1) Oklahoma City Thunder – Memphis Grizzlies (8)
του Αλέξανδρου Μήτσιου
Οι Thunder μπαίνουν στα φετινά Playoffs ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για τον Τίτλο, όχι αδίκως προφανώς. Πρώτοι στην αιματοβαμμένη Δύση, απόλυτο πλεονέκτημα έδρας και πιθανώς τον MVP της φετινής σεζόν. Οι οιωνοί ποτέ δεν ήταν καλύτεροι στην OKC, και η ανυπομονησία αγγίζει επίπεδα 2013. Στον αντίποδα, οι Grizzlies ξεκίνησαν τη σεζόν με προσδοκίες και ενθουσιασμό, για να καταλήξουν εν τέλει απλώς να επιβιώσουν, παίρνοντας την ογδοη θέση κι έχοντας χάσει στην πορεία την ταυτότητα και τον προπονητή τους.
Είναι ένα ζευγάρι που πριν δύο με τρία χρόνια, με βάσει όσων βλέπαμε τότε από τις ομάδες θα την κατατάσσαμε ως υποψήφιο για τελικούς περιφέρειας μαζί με τους Nuggets, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά όμως. Όχι για τους Thunder φυσικά, που εκπληρώνουν όλες τις προφητείες και τους διθυράμβους που γράφτηκαν για αυτούς καταδυναστεύοντας τη Δύση σε κάθε επίπεδο φέτος. Τρίτη επίθεση, με διαφορά η καλύτερη αμύνα και NetRTG σε όλο το ΝΒΑ. Κλειδωμένη πρώτη θέση εδώ και εβδομάδες, έφτασαν στα Playoffs με γεμάτο ντεπόζιτο. Η ομάδα αυτή γυρίζει προφανώς γύρω από τον Shai Gilgeous-Alexander τον νέο μεγάλο superstar του ΝΒΑ. Η σεζόν του είναι αδιανόητη, κυρίως για το πόσο έχει εξελίξει το παιχνίδι του. Παραμένει ένας άλυτος γρίφος στο isolation, η ικανότητα του να δημιουργεί χώρο σε ελάχιστα τετραγωνικά πρέπει να είναι εκνευριστική για τον αντίπαλο και οι εκτελέσεις του από μέση απόσταση είναι από τις σταθερές της OKC. Φέτος τον είδαμε να σουτάρει περισσότερο χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες και μάλιστα να βελτιώνει το ποσοστό του στα τρίποντα που πλέον βρίσκεται στο 37,5%. Ο SGA πλέον δεν χαρίζει κάστανα, τα αδύναμα σημεία του είναι ελάχιστα.
Συνολικά οι Thunder έχουν ένα ρόστερ υπερπλήρες με πάμπολλες αλληλοκαλύψεις, η χαρά κάθε κόουτς. Έχουν ψηλή πεντάδα με SGA, Dort, J-Dub, Chet και Hartenstein. Μήκος, αθλητικότητα, εκτελεστικότητα, spacing, παιχνίδι από τον άξονα, από μέσα και μέγεθος. Αν θέλουν το γυρίζουν σε small ball, με Chet ή Hartenstein στο ‘5’ και τέσσερις guards/forwards στις υπόλοιπες θέσεις, παίζοντας σε διαστημικές ταχύτητες. Η άμυνα τους είναι απροσπέλαστη. Μόλις 106 πόντους ανά 100 κατοχές παθητικό, με πληθώρα παικτών που μαρκάρουν πολλές θέσεις, όπως οι Dort, Caruso, Wallace, Wiggins, Joe. Δεν είναι απλώς ότι μπορούν να αλλάζουν τα πάντα σε κάθε screen, οι Thunder πολλές φορές φέτος παρέταξαν αμυντικά κόλπα όπως ζώνες στη μέση της κατοχής, box and one με αλλαγή του “ελεύθερου” αμυνόμενου ή double teams πριν ο βασικός χειριστής περάσει καν το κέντρο. Με αυτή την ομάδα, οι αντίπαλοι οριακά δεν ξέρουν ποια άμυνα θα αντιμετωπίσουν κάθε φορά.
Aν κάποιος ωστόσο θέλει να βρει ένα μειονέκτημα στη μηχανή του Daigneault, θα πρέπει να σταθεί στα rebounds . Μόλις 20οι στο σχετικό ποσοστό καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς, εν μέρει βγάζει νόημα λόγω μεγέθους. Αυτός όμως είναι ένας από τους τομείς που διαπρέπουν οι Grizzlies, ειδικά στις δεύτερες ευκαιρίες όπου είναι τρίτοι στο όλο το ΝΒΑ και πιθανώς εκεί να προσπαθήσουν να χτυπήσουν. Γιατί η ταχύτητα στο ανοιχτό γήπεδο και η διαρκής κίνηση στην επίθεση είναι στοιχεία που η OKC μπορεί εύκολα να αντισταθμίσει, όπως και έκανε κερδίζοντας 4-0 τη σειρά με τους Grizzlies με διψήφιες διαφορές μάλιστα. Όμως, ακόμα κι ο Edey να εμφανιστεί και να ματσάρει τον Hartenstein, ο JJJ να κυνηγήσει τον Chet στην περιφέρεια και τα δεύτερα των Grizzlies να κοιτάξουν στα μάτια αυτούς των Thunder και πάλι η σειρά φαντάζει ακραία δύσκολο να πάει στο Memphis. Γιατί αν φτάσουμε να κριθεί στο SGA εναντίον Morant, η απάντηση είναι προφανής. 4-1 στην καλύτερη λοιπόν.
(2) Houston Rockets - Golden State Warriors (7)
του Αλέξανδρου Μήτσιου
Το συγκεκριμένο ζευγάρι συγκεντρώνει πολύ σοβαρή πιθανότητα να είναι το κορυφαίο των φετινών Playoffs. Ναι, ξέρω ότι καλά-καλά δεν ξεκίνησε ο πρώτος γύρος, αλλά η συγκεκριμένη σύγκρουση μπασκετικά και αφηγηματικά με εξιτάρει σε βαθμό να κόψω το μαγνήσιο για κάνα μήνα. Από τη μία, οι αχάμπαροι νέοι του Ime Udoka, που δύο χρόνια τώρα χτίζει λιθαράκι-λιθαράκι ένα σύνολο συμπαγές αγωνιστικά και πνευματικά. Από την άλλη, ένας ιστορικός οργανισμός που ψάχνει μια τελευταία στιγμή δόξας πριν το μπασκετικό του κατευόδιο.
Ας ξεκινήσουμε από το ότι ουσιαστικά έχουν ελάχιστη σημασία όσα είδαμε φέτος στους πέντε αγώνες των δύο ομάδων, όπου οι Warriors πήραν τη σειρά με 3-2, καθώς έπαιξαν ένα έξτρα ματς στο Emirates Cup. Και αυτό γιατί τρία από αυτά τα ματς διεξήχθησαν πριν την ανταλλαγή του Jimmy Butler που έφερε τούμπα τη σεζόν του Golden State. Τα άλλα δύο ματς έληξαν στο 1-1, με πιο πρόσφατη την γεμάτη ένταση και κουβέντες αναμέτρηση στο San Francisco, με τους Rockets να φεύγουν νικητές. Μετά το ματς σχεδόν άπαντες στους Warriors μίλησαν για τη διαιτησία και την ανοχή στο ξύλο των Rockets, ειδικά προς τον Curry, με τον Udoka να απαντά πως “αν υπάρχουν παράπονα για τον τρόπο που αμύνεσαι και τα φάουλ, είσαι σε καλό δρόμο” . Υπάρχει δηλαδή ένα παρασκήνιο μεταξύ των δύο ομάδων που μένει να δούμε αν θα επηρεάσει τη σειρά περισσότερο από όσο πρέπει.
Δεν είναι ψέμα να πούμε βέβαια ότι οι Rockets έχουν εξελιχθεί στην πλέον σκληροτράχηλη ομάδα του ΝΒΑ, καθώς οι τύποι λυγίζουν σίδερα. Βρέθηκαν στη δεύτερη θέση της Δύσης κερδίζοντας τα τελευταία 15 από τα 20 παιχνίδια τους στη regular. Τον τελευταίο μήνα είναι top-4 σε άμυνα και επίθεση ανά 100 κατοχές στο ΝΒΑ, και έχουν το δεύτερο NetRTG. Ο Amen Thompson είναι ήδη, από τα 21-22 του χρόνια, ένας εκπληκτικός διάολος στην άμυνα, που στο προαναφερθέν ματς αμύνθηκε πάνω στον Curry περισσότερα από τέσσερα λεπτά, ενώ στα υπόλοιπα ματς συνδυασμένα δεν είχε τόσο χρόνο. Ο Curry σούταρε χάλια σε εκείνο το ματς και αποκόπηκε από πολλές δράσεις της ομάδας του. Πέρα από τον Thompson όμως, ο Udoka διαθέτει τους VanVleet, Green, Eason που είναι πολύ στιβαρά κορμιά και μπορούν όλοι να παίξουν στον Curry για να τον εξαντλήσουν. Οk, κάποιοι πρέπει να πάνε και στον Butler, ακόμα και έτσι όμως ο θρύλος αυτός του μπάσκετ έχει πολλή και δύσκολη δουλειά μπροστά του. Ένα ακόμη story της σεζόν για τους Rockets είναι το πόσο συχνά και αποτελεσματικά πάνε στο επιθετικό rebound. Σταθερά πρώτοι στη Λίγκα εδώ και μήνες στο ποσοστό δεύτερων ευκαιριών, είναι χαρακτηριστικό το πως χυμούν όταν σουτάρουν. Τα υπεράριθμα ριμπάουντ που μαζεύουν στο αντίπαλο μισό τους προσφέρουν σκορ, βολές και κόβουν αιφνιδιασμούς. Το να παραθέσουν δίδυμους πύργους, με Adams και Sengun, για να παίξουν βόλευ απέναντι στο small ball των Warriors είναι κάτι που δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάσει στη σειρά.
Οι GSW όμως έχουν βελτιωθεί δραματικά στα ταμπλό από την έλευση του Butler και μετά. Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν παρόμοιες έξτρα κατοχές με τους Rockets και είναι top-5 συνολικά στα rebounds. Και το ότι παίζουν κόντρα σε πιο ψηλή ομάδα δεν είναι κάτι καινούριο, το’χουν ξανακάνει. Το ευτυχές για τον Kerr είναι πως ο Butler μοιάζει να γύρισε το διακόπτη του Απριλίου και εσχάτως μοίρασε τρόμο. Το κλειδί για τους Dubs βρίσκεται σε αυτό που δήλωσε ο Draymond μετά το πρόσφατο παιχνίδι τους, πως πρέπει να τους ωθούν σε παιχνίδι μισού γηπέδου, όχι μόνο για τον προφανή λόγο ελέγχου ρυθμού. Ο VanVleet και ο Sengun είναι ουσιαστικά οι μοναδικοί δημιουργοί μιας ομάδας, χωρίς άπλετο πηγαίο επιθετικό ταλέντο, και οι Warriors έχουν παίκτες και τακτικές για τους αποσυντονίσουν αμφότερους. Μάλιστα οι Rockets είναι μία από τις πιο μέτριες ομάδες του NBA στα τρίποντα, κάτι που σε βάθος σειράς μπορεί να κοστίσει ακριβά.
Η σειρά θα είναι σαφώς αίμα και άμμος. Οι Rockets μετά από πέντε χρόνια αγωνίζονται ξανά στα Playoffs και δη απέναντι στην ομάδα που με δραματικό τρόπο τους σταμάτησε στις τελευταίες φορές που βρέθηκαν αντιμέτωπες σε post season. Ο ενθουσιασμός και οι κατεχολαμίνες θα είναι στα ύψη. Θα μπουν για να παρασύρουν τους Dubs και να τους κόψουν τον αέρα. Όμως απέναντι τους έχουν ένα τρίο που δεν τρομάζει και μάλλον διαπρέπει σε τέτοιες συνθήκες. Η αύρα του Butler έχει εμφυσήσει ξανά το πνεύμα της νίκης στους Warriors που ήταν φέτος εκ των κορυφαίων ομάδων σε εκτός έδρας. Συν τοις άλλοις, οι Rockets μοιάζουν να μην έχουν εναλλακτική αν στραβώσει το πλάνο τους επιθετικά, ενώ οι GSW έχουν γίνει πολυδιάστατοι. Game-7, όπου θα γίνει και το πρώτο break της σειράς η πρόβλεψή μου.
