2nd MVP : LeBron James.
O Harden θα πάρει όπως όλα δείχνουν το βραβείο του MVP. Για δεύτερη σερί χρονιά κάνει απίστευτα πράγματα και τρέχει την καλύτερη ομάδα της Regular Season. Ο “Bασιλιάς” όμως είναι για άλλη μία σεζόν απίστευτα καλός. Στους φετινούς Cavs, που αλλάζουν παίκτες πιο γρήγορα από ότι αλλάζει ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός προπονητές, ο James χρειάστηκε να υπερβεί εαυτόν σε κάθε τομέα για να κρατήσει στη 4η θέση την ομάδα του. Οκ, αμυντικά δεν είναι πλέον στο ίδιο επίπεδο. Αλλά ειλικρινά, ποιός μπορεί να τον κατηγορήσει όταν δεί το effort του σε κάθε επίθεση, σε κάθε παιχνίδι, κάθε βράδυ ;
Στατιστικά σεζόν 2017-2018: 27,2 π, 8,6 ριμπ, 9,1 ασ. με 54% εντός πεδιάς
2nd Most Improved Player : Aaron Gordon.
Μπορεί οι Magic να μη κατάφεραν για άλλη μία σεζόν να μπουν στα play off, όμως ο 22χρονος forward έκανε πράγματα και θαύματα στα παρκέ και τερματίζει δεύτερος στον αγώνα για το βραβείο του πιο εξελιγμένου παίκτη της σεζόν, πίσω μόνο από τον Victor Oladipo. Το πιο εντυπωσιακό φυσικά στην υπόθεση του Gordon είναι το γεγονός πως πέρα από την αλματώδη εξέλιξη σε όλα του τα νούμερα (ναι και στα λάθη ακόμα), κατάφερε να προσθέσει το τρίποντο στο παιχνίδι του. Πιο αναλυτικά, ο υπεραθλητικός forward εκτελούσε πέρυσι 3.3 τρίποντα ανά παιχνίδι ευστοχώντας σε 28% των προσπαθειών του. Αντιθέτως, φέτος “πυροβολάει” με ποσοστό κοντά στο 34% σε 6 προσπάθειες ανά αγώνα. Και σίγουρα έχει όλο το μέλλον μπροστά του ώστε να σπρώξει τους Μάγους του Ορλάντο σε καλύτερες μέρες.
Στατιστικά σεζόν 2016-2017: 12,7 π., 5,1 ριμπ, 1,9 ασ., 28,8% στα τρίποντα
Στατιστικα σεζόν 2017-2018: 17,6 π., 7,9 ριμπ, 2,3 ασ., 33,6% στα τρίποντα
2nd Defensive Player Of the Year: Jusuf Nurkic.
Ομολογουμένως το συγκεκριμένο βραβείο ήταν αυτό που με δυσκόλεψε και περισσότερο, καθώς 4 με 5 παίκτες μπορούμε να πούμε πως βρίσκονται κοντά στη κατάκτηση της πρώτης θέσης. Εν τέλει κατέληξα πως ο κορυφαίος αμυντικός για τη φετινή σεζόν είναι ο Rudy Gobert. Για τη μάχη της δεύτερης θέσης όμως, με τον Βόσνιο πάλεψαν επί ίσοις όροις ο Paul George, o Victor Oladipo και ο Robert Covington. Για μένα όμως ο Βόσνιος σέντερ με το φανταστικό παρελθόν** κέρδισε τη μάχη και θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί. Οι Blazers τη περασμένη σεζόν είχαν την 21η καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα βάσει Def Rating. Φέτος φιγουράρουν στην 9η θέση της σχετικής κατηγορίας, γεγονός που τους έχει εκτοξεύσει στη τρίτη θέση της Δύσης. Και είναι ασφαλές να πούμε πως αυτή η μετάλλαξη οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στη παρουσία του Βόσνιου γίγαντα, η παρουσία του οποίου στο παρκέ έχει ως αποτέλεσμα η ομάδα του Portland να δέχεται 5.7 λιγότερους πόντους από ό,τι όταν αυτός ξεκουράζεται στον πάγκο. Μπορεί να μην είναι εξαιρετικός μπλοκέρ (1.4 μπλοκ ανά παιχνίδι) αλλά οι αντίπαλοι εκτελούν με 8.2% χειρότερο ποσοστό όταν μαρκάρονται από αυτόν.
2nd 6th Player Of the Year: Jordan Clarkson.
Μπορεί ο Lou Williams να τελειώνει φέτος τη σεζόν ως ο πρώτος παίκτης που ερχόμενος από τον πάγκο θα είναι ο πρώτος σκόρερ και πασέρ της ομάδας του, αλλά την προσοχή μας στο Guru τράβηξε ο Clarkson. Παίκτης που μοιάζει γεννημένος για το ρόλο του 6ου παίκτη, όπως ακριβώς τον φανταζόμαστε. Ένας ταλαντούχος σκόρερ που θα μπει με τη second unit και θα ανακατέψει το παιχνίδι με την επιθετική συμπεριφορά του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ο Jordan είχε ακριβώς τον ίδιο ρόλο τόσο στην νεανική και ουσιαστικά χωρίς στόχο ομάδα των Lakers, όσο και στους διεκδικητές Cavs.
Στατιστικά 2017-2018: 13,9 π., 2,7 ριμπ, 2,7 ασ., 35,2% τριπ. (40,7% στο Cleveland).
2nd Coach of the year: Dwane Casey.
Η συγκεκριμένη επιλογή ήταν η δυσκολότερη. Κυρίως επειδή υπάρχουν τουλάχιστον 5 με 6 προπονητές οι οποίοι αξίζουν το πρώτο βραβείο φέτος. Οπότε η επιλογή μου έγινε με έναν από αυτούς, φροντίζοντας να πάρουν κάποιο βραβείο φέτος οι εξαιρετικοί Raptors, αφού δύσκολα θα κατακτήσουν κάποιο άλλο ατομικό ή τον τίτλο του ΝΒΑ. Ο Dwane άκουσε πολλά το καλοκαίρι μετά τον περσινό αποκλεισμό. Η διοίκηση των Καναδών έκλεισε τα αυτιά σε όλα αυτά και εμπιστεύτηκε τον coach και αυτός μετέτρεψε τους μονότονους,βαρετούς και απαρχαιωμένους Raptors σε μία από τις πιο fun to watch ομάδες της λίγκας, κατακτώντας την πρώτη θέση στην Ανατολή για την κανονική περίοδο. Πιο αναλυτικά για τη δουλειά του μπορείται όμως να διαβάσετε στα επί του θέματος κείμενα του Guru και του Ball Hog. Ειδική μνεία σε Nate McMillan (Pacers), Terry Scotts (Blazers),Mike D’Antoni (Rockets), Brad Stevens (Celtics), Quin Snyder (Jazz).
2nd GM of the Year : Sam Hinkie.
Πίσω από τον Danny Ainge, ο οποίος μπορεί να πουλήσει πάγο σε Eσκιμώο, τερματίζει ο Sam Hinkie. Έχει σημασία που δεν διευθύνει κάποια ομάδα; Ή μήπως διαφωνεί κάποιος ότι στη φετινή επιτυχία των Sixers έχει συμβάλλει τα μέγιστα ; Ο Hinkie και οι τεχνικές του κυνηγήθηκαν (ορθώς) από τη Λίγκα, οδήγησαν όμως στη δημιουργία της ομάδας που θαυμάζουμε σήμερα με Simmons, Embiid, Fulz, Saric και τα μελλοντικά πικς να δείχνουν έτοιμα να κυριαρχήσουν στα επόμενα χρόνια και γιατί όχι και φέτος.
2nd Rookie Of The Year : Donovan Mitchel.
O Donovan αποτελεί τον καλύτερο rookie του Draft 2017. Στο ΝΒΑ όμως φέτος υπάρχει και ο Simmons, ό,τι πιο κοντά σε κλώνο του LeBron James έχουμε δει μέχρι σήμερα, και έτσι στερεί από τον Donovan το βραβείο. Έχει τόσο μεγάλη σημασία ; Όχι. Ο Donovan έχει καταφέρει ήδη σπουδαία πράγματα. Στο διαγωνισμό καρφωμάτων, τον οποίο και κέρδισε ο Mitchell, ο Oladipo φόρεσε τη μάσκα του Μαύρου Πάνθηρα*. Η αλήθεια είναι όμως, πως με την αποχώρηση του Hayward το καλοκαίρι, η πόλη της Utah είχε ανάγκη από έναν πραγματικό σούπερ ήρωα. Και ο απόφοιτος του Louisville ανέλαβε από τη πρώτη στιγμή αυτό το ρόλο στην νέα του ομάδα και ας μη φόρεσε μάσκα και κάπα. Παρέα με τον Rudy Gobert και τον Διονύση Ατζαράκη ( γνωστός και ως Ricky Rubio), και κάτω από τις οδηγίες του εξαιρετικού Snyder, η ομάδα της Utah κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και παρά το κακό της ξεκίνημα οδηγείται στα Play Off .
Στατιστικα σεζον 2017-2018: 20,5 π, 3,7 ριμπ, 3,7 ασ.
