Στο ξεκίνημα της χρονιάς όλα έδειχναν ρόδινα για τους Celtics. Διαθέτοντας ένα από τα πιο γεμάτα ρόστερ της λίγκας, άπαντες ξεκινούσαν τη χρονιά με βασικό στόχο την κατάκτηση του τροπαίου. Σχεδόν τρεις μήνες μετά, η Βοστώνη βρίσκεται μόλις στην πέμπτη θέση της Ανατολικής Περιφέρειας, αρκετά μακριά από τους Bucks και Raptors που είναι επικεφαλείς κι έχει χάσει 15 ματς, ενώ ακολουθούσε ένα από τα πιο εύκολα προγράμματα στην λίγκα.  Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από κακές εμφανίσεις και ήττες, εμφανίστηκαν τριγμοί στα αποδυτήρια της ομάδας, με τον Kyrie Irving να εκφράζει αρκετές φορές δημόσια, τη δυσαρέσκεια του με τον τρόπο παιχνιδιού και συμπεριφοράς μερικών συμπαικτών του.

17 Οκτωβρίου 2017. Οι παίκτες των Boston Celtics βρίσκονται στις θέσεις του πάγκου κατά τη διάρκεια του εναρκτήριου αγώνα της σεζόν με τους Cleveland Cavaliers. Όμως δεν υπάρχει απαρτία. Το μεγάλο απόκτημα της ομάδας στην περασμένη free agency δεν βρίσκεται στην νότια πλευρά της Quicken Loans Arena. O Gordon Hayward βρίσκεται στο παρκέ, δέχεται τις πρώτες βοήθειες από τους γιατρούς της ομάδας και τοποθετείται στο φορείο για να οδηγηθεί στο νοσοκομείο. Λίγες στιγμές πριν έχει δει τον αριστερό του αστράγαλο να κρέμεται σαν άκρο μαριονέτας και τους υπόλοιπους παίκτες να αποστρέφονται σοκαρισμένοι από το θέαμα. Ο Hayward μεταφέρεται στα αποδυτήρια της ομάδας και λίγο αργότερα πετάει για την Βοστώνη, όπου θα υποβληθεί στις απαραίτητες εξετάσεις.

Υπάρχει μια έκφραση που λέει πως όταν είσαι ο εξυπνότερος άνθρωπος μέσα σε ένα δωμάτιο, τότε βρίσκεσαι στο λάθος δωμάτιο. Τι συμβαίνει όμως όταν πλέον φτάσεις να είσαι ο εξυπνότερος άνθρωπος σε ένα δωμάτιο γεμάτο με την “αφρόκρεμα” ; Γιατί ακριβώς έτσι πρέπει να νιώθει ο Brad Stevens στο “δωμάτιο” των προπονητών του ΝΒΑ. Και αυτή δεν είναι μία δική μου υπερβολή. Ακριβώς αυτό δήλωσε ο Steve Kerr τον Νοέμβρη της φετινής σεζόν, σε μία συνέντευξη πριν από τη μονομαχία των Κελτών με τους Πολεμιστές μέσα στη Βοστώνη.

Πριν από μερικές μέρες η φετινή παραμυθένια πορεία των αγαπημένων μου Philadelphia 76ers έφτασε στο τέλος της. Το ταξίδι ολοκληρώθηκε στο πέμπτο παιχνίδι των ημιτελικών της Ανατολής μέσα σε έναν κυκεώνα ανάμεικτων συναισθημάτων. Είναι γεγονός πως η ομάδα κατάφερε με την εικόνα που παρουσίασε μέσα στην χρονιά, να ξεπεράσει τις προσδοκίες ακόμα και του πιο φανατικού και ονειροπόλου οπαδού της. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να της στερήσει αυτήν την επιτυχία. Από την άλλη ο (μάλλον) εύκολος αποκλεισμός της από τους Celtics, προσγείωσε κάπως απότομα ολόκληρο τον οργανισμό της Φιλαδέλφεια πίσω στην σκληρή πραγματικότητα. Άλλωστε η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει. Θεωρώ την σειρά με την Βοστώνη άκρως διδακτική για όλους μας. Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτές τις πέντε αναμετρήσεις, μπορούμε να εξάγουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την επιρροή των analytics στο άθλημα, τον ρόλο των ελάχιστων back to the basket ψηλών που έχουν απομείνει στην λίγκα, αλλά και την συνολική αγωνιστική κατεύθυνση του οικοδομήματος των Sixers. Η εποχή άλλωστε προσφέρεται για σκέψη και περισυλλογή.

Οι Boston Celtics έκαναν το 1-0 στη σειρά με τους Bucks καθοδηγούμενοι από έναν καταπληκτικό Al Horford σε άμυνα και επίθεση. Η πεντάδα Rozier-Brown-Tatum-Horford-Baynes δεν μοιάζει με σύνολο φτιαγμένο για να πάει μακριά στα πλέι-οφ, αφού ενδεχομένως ακόμη και από τους Bucks υπολείπονται σε ατομικό ταλέντο. Το βαρύ χαρτί της ομάδας όμως, όπως έχει τονιστεί πολλάκις, είναι ο Brad Stevens, κάτι το οποίο φάνηκε από το Game 1 της Κυριακής. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους Irving-less Celtics είναι το πως θα δημιουργήσουν καταστάσεις στην επίθεσή τους χωρίς την παρουσία του Kyrie, που θα αποτελούσε μια elite επιλογή σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Στο πρώτο ματς της σειράς η (υποδειγματική αρκετές φορές) ομαδική λειτουργία των Κελτών βοήθησε ώστε να βγουν πολλά καλά ελεύθερα σουτ και σε συνδυασμό με την εξαιρετική αμυντική απόδοση έγειρε η πλάστιγγα υπέρ της Βοστώνης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο επίθεσης ο Jayson Tatum μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο και να αποδειχθεί κομβικός για τη συνέχεια. Στον πρώτο αγώνα πλέι-οφ της καριέρας του ο ρούκι των Celtics έγραψε 19 πόντους, 10 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα και μία τάπα.

Όπως τελικά αποδεικνύεται είναι πολύ δύσκολο να κάνεις προβλέψεις για τον ‘’μαγικό πλανήτη’’ του ΝΒΑ. Φέτος έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε μια από τις πιο συναρπαστικές και αμφίρροπες σεζόν των τελευταίων χρόνων, με ένα πλήθος ομάδων να παλεύουν μέχρι τελευταία στιγμή για την είσοδο τους στα playoffs και την ευκαιρία να αποκαθηλώσουν τους πρωταθλητές Warriors. Καθώς λοιπόν πλησιάζουμε σιγά σιγά στο νήμα του τερματισμού της κανονικής διάρκειας και με το μεγαλύτερο μέρος των αγώνων ήδη συμπληρωμένο, είμαστε πλέον σε θέση να εξάγουμε ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την δυναμικότητα των ομάδων, μελετώντας τον τρόπο που συμπεριφέρονται εντός του παρκέ.

Γεια σας! Το μενού για σήμερα έχει Τζέιλεν Μπράουν και η αφορμή που του εξασφάλισε αυτήν την ομολογουμένως σημαντική τιμή, δεν είναι οι συμπαθέστατες αγωνιστικές του επιδόσεις με τους Μπόστον Σέλτικς, αλλά η μόνιμη τάση του να βλέπει τον εαυτό του ως μέρος του κοινωνικού συνόλου και η επιμονή του να συμπεριφέρεται και να εκφράζεται ως τέτοιο. Θα πει κάποιος, γιατί να επαινούμε το αυτονόητο; Αφενός το κείμενο αυτό δεν είναι (μόνο) ένας έπαινος στον Μπράουν, αλλά δράττει από τις κουβέντες του "τροφή" για σκέψη και συζήτηση και αφετέρου, τίποτα δεν είναι αυτονόητο όταν συζητάμε για τη στάση των εκατομμυριούχων αθλητών απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα, ακόμα κι όταν μιλάμε για τους μαύρους αθλητές του NBA, που συχνά μπαίνουν στο "μαγικό κόσμο" προερχόμενοι από έναν άλλον, όχι και τόσο μαγικό. Συχνά μάλιστα η μετάβαση από τον έναν κόσμο στον άλλον γίνεται απολύτως τελεσίδικα και οι παίκτες κλείνουν στην προηγούμενη ζωή τους την πόρτα, ώστε να μην ακούν όσα συμβαίνουν έξω απ' αυτήν.

Το Bleacher Report έκρινε πως θα ήταν χρήσιμο να παρακολουθήσει την εξέλιξη του Gordon Hayward. Όχι μόνο στο επίπεδο του “τι κάνει το παιδί” δυο μήνες μετά τον εφιαλτικό τραυματισμό που είχε στο 5ο λεπτό της πρεμιέρας των Celtics με τους Cavs, ενώπιον 6.7 εκατομμυρίων τηλεθεατών. Σου είπα πως σε αυτό το διάστημα ήταν περισσότεροι εκείνοι που αναζήτησαν στο Google το Hayward από εκείνους που αναζήτησαν τον όποιον άλλον NBAer;

Ο Ντάνιελ Τάις είναι ένας από αυτούς τους παίκτες που κάνουν πολλούς που παρακολουθούν το άθλημα της καλαθόσφαιρας, να τον εκτιμούν για λόγους που σχεδόν άπτονται της μεταφυσικής. Το ότι δεν είναι τρομερός σε τίποτα, συχνά μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που μας κάνει να τον θεωρούμε αν όχι πολύτιμο, σίγουρα χρήσιμο. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές πιθανές εξηγήσεις στον παραπάνω προβληματισμό, με τον συνήθη τρόπο της συνδιαμόρφωσης μέσω κειμένου-σχολίων και να συζητήσουμε τις εντυπώσεις που έχει αφήσει έως τώρα στο NBA, τις οποίες θεωρώ συμπαθητικότατες. Εσείς;

Πέντε λεπτά και δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάστηκε για να κοπάσουν τα όνειρα των Celtics και να ανατραπούν τα σχέδιά τους για τη φετινή σεζόν, μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό του Gordon Hayward στο εναρκτήριο ματς του πρωταθλήματος. Μετά την περσινή παρθενική all-star χρονιά του, ήταν δεδομένο πως ο πρώην σταρ των Jazz θα είχε ξεχωριστό ρόλο στα σχέδια του Brad Stevens, του προπονητή του απ’ τα κολλεγιακά χρόνια στο Butler. Μετά το αρχικό σοκ, που ήταν παραπάνω από εμφανές στις αντιδράσεις των παικτών ειδικά στο πρώτο ημίχρονο της πρεμιέρας στο Cleveland, η ομάδα της Βοστώνης έδειξε να αντιδρά και πλέον καλείται να ανασυνταχθεί και να προσαρμόσει τα σχέδιά με βάση τα νέα δεδομένα. Οι Celtics στα πρώτα πέντε -έξι παιχνίδια εμφάνισαν κάμποσα ενθαρρυντικά σημάδια και παρά το τεράστιο πισωγύρισμα έχουν τους λόγους τους να παραμένουν αισιόδοξοι.