Πριν από λίγες ημέρες - πιθανώς να έπεσε στην αντίληψη σας - ο Νίκολα Γιόκιτς περιέγραψε γλαφυρότατα την αντίληψη του περί της θέσης των παικτών του ΝΒΑ στο σύμπαν της δημόσιας αναπαράστασης του μπάσκετ στις ΗΠΑ: "Ζώα σε τσίρκο"! O σταρ των Νάγκετς εμφανίστηκε επιεικώς ενοχλημένος τόσο από την συμπεριφορά των φιλάθλων, που ζητούν ακατάπαυστα φωτογραφίες σε οποιαδήποτε ευκαιρία, όσο και από εκείνη των media, που κατά τα λεγόμενα του βλάπτουν το άθλημα. "Είμαι μεγάλος αντίπαλος των media, κάνουν κακό στα σπορ" δήλωσε, λειαίνοντας κατόπι σημαντικά τις αιχμές των βελών του, με την παραδοχή ότι το στάτους των αθλητών έχει ωφεληθεί από εκείνα, με ακόλουθη συνέπεια την αυξημένη βαρύτητα της γνώμης τους: "Για αυτό τον λόγο γινόμαστε γνωστοί και αποκτούμε επιρροή".

Το NBA είναι μια λίγκα στην οποία έχει καθιερωθεί η λογική πως «μία ομάδα είναι τόσο καλή, όσο ο καλύτερός της παίχτης». Συνεπώς, το να αποκτήσουν οι Rockets δίπλα στον παίχτη που έχει τερματίσει τέσσερις φορές τα τελευταία πέντε χρόνια μέσα στην πρώτη δυάδα της ψηφοφορίας για τον MVP του Πρωταθλήματος (έχοντας ανακηρυχτεί MVP τη μία από αυτές), τον παίχτη που έχει τρεις σερί triple-double σεζον σε μέσο όρο πόντων/assists/rebounds, όντας παράλληλα πρώτος σε assists σε όλο το Πρωτάθλημα τις δύο τελευταίες, δεν μπορεί παρά να είναι κάτι πολύ καλό για την προοπτική της ομάδας. Άλλωστε, κακά τα ψέματα, στο ερώτημα αν ο 31χρονος Russell Westbrook αποτελεί αναβάθμιση στο roster των Rockets σε σχέση με τον 34χρονο Chris Paul, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα καταφατική.

Το τέλος των τελικών του NBA για το 2019 δεν είχε σαν αποκλειστικό άμεσο αποτέλεσμα την απόλυτη χαρά των οπαδών των Raptors. Είχε και την βαριά σκιά των σοβαρότατων τραυματισμών δύο εκ των κορυφαίων 15 παιχτών της Λίγκας για μεγάλο χρονικό διάστημα, του Kevin Durant και του Klay Thompson. Και η σοβαρότητα αυτών των τραυματισμών αποτελεί μία δυσάρεστη αφορμή για να ξεκινήσει μία σημαντικότατη κουβέντα: Μήπως έχει έρθει ο καιρός για σημαντικές αλλαγές στη δομή διεξαγωγής του NBA; Το παρόν κείμενο προσπαθεί να εξετάσει ακριβώς τη σύνδεση των δύο γεγονότων, της αγωνιστικής δομής της Λίγκας, με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις στην υγεία των αθλητών, παραθέτοντας στο τέλος προτάσεις για αποτελεσματικότερη λειτουργία αυτής.

Το βράδυ της Δευτέρας ήταν ένα ήσυχο βράδυ για το μπάσκετ. Ο Bazemore αποκτήθηκε μέσω trade από τους Portland Blazers, προσθέτοντας βάθος και ποιότητα στο ρόστερ. Εγώ με κάτι πρώην συμπαίκτες μου στο μπάσκετ πήγαμε για κρασιά στο Αιγάλεω και ο Rudy Gobert κέρδισε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της σεζόν για 2η σερί χρονιά. Ποιό από τα παραπάνω απασχόλησε περισσότερο το κόσμο; Ίσως η μετακίνηση του Bazemore λίγο περισσότερο από τη δικιά μου βόλτα. Όσο για τη βραδιά της απονομής των βραβείων του ΝΒΑ, καλύτερα να μη μιλήσουμε. Ή μάλλον να μιλήσουμε, πιάνοντας το θέμα από τα βραβεία και φτάνοντας στο γιατί θεωρώ αποτυχημένο το φετινό σύστημα απονομής.

Με τους τελικούς του NBA ανάμεσα στους Warriors και τους Raptors να ξεκινούν τα ξημερώματα της Παρασκευής, πέντε κοντρίμπιουτορς του Basketball Guru μαζεύτηκαν γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι, συζήτησαν για τους τελικούς από το 2000 και μετά, τις στιγμές που ξεχώρισαν, τους ήρωες, τους ‘’κακούς’’ και τα συναισθήματα που γεννήθηκαν παρακολουθώντας τις σειρές που γράφουν την ιστορία του μπάσκετ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρακάτω ακολουθούν οι απαντήσεις τους, σε ένα ιδιότυπο ρετρό αφιέρωμα.

Η κανονική σεζόν του ΝΒΑ μπαίνει στην τελική ευθεία και ήδη έχουμε αρχίσει να βλέπουμε πολλές ομάδες να κάνουν δοκιμές. Παίκτες βρίσκουν ευκαιρίες για να αποδείξουν ότι αξίζουν να μείνουν στη λίγκα (πχ Christian Woods και Bruno Caboclo), αλλά από την άλλη δεν ξέρουμε πόσο σοβαρά να πάρουμε αυτές τις εμφανίσεις. Η πραγματική καρδιά του μπάσκετ, κάθε Μάρτιο, χτυπάει στα παρκέ του NCAA και για αυτό αποφασίσαμε να αφιερώσουμε το σημερινό Prodigy Report στους παίκτες που έπαιξαν στην τελική φάση του NCAA και πιστεύουμε ότι θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια στο ΝΒΑ.

Κυριακή μεσημέρι στο (παραδόξως) ηλιόλουστο Manhattan και ο Jim, φίλαθλος των Knicks, επωφελείται τον καλό καιρό με έναν περίπατο στην αγαπημένη του πόλη. Φορά την φανέλα του Patrick Ewing (έχει και μία του Porzingis, πλέον καταχωνιασμένη σε κάποιο ντουλάπι) και ονειροπολεί για το μπασκετικό καλοκαίρι που έρχεται στην Νέα Υόρκη. Οι Knicks του έχουν χώρο για δυο maximum συμβόλαια και μερικοί από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας θα είναι διαθέσιμοι.

(φωτό από elite sports)

16 Μαϊου 1999. Μαϊάμι, Φλόριντα. Πέμπτο και καθοριστικό παιχνίδι μεταξύ των Χιτ και των Νικς με 4,5 δευτερόλεπτα στο χρονόμετρο . Οι Νικς είναι πίσω έναν πόντο 76-77(!) και έχουν επαναφορά από την πλάγια γραμμή. Ο Τσάρλι Γουόρντ επαναφέρει την μπάλα, ο Άλαν Χιούστον την υποδέχεται, βγαίνοντας από το σκριν του Γιούιν. Σκύβει για να αποφεύγει δύο αμυντικούς και επιχειρεί το floater. Στεφάνι, ταμπλό… και μέσα. Ο Τζεφ Βαν Γκάντι πανηγυρίζει, οι Νικς προκρίνονται και στη συνέχεια γίνονται η πρώτη 8^th seed ομάδα που θα φτάσει μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ. Το σουτ αυτό σημάδεψε με έναν δραματικό τρόπο τις συνεχείς αναμετρήσεις των ΝΥ Νικς και των Μαϊάμι Χιτ, μία από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες που γνώρισε η λίγκα τη δεκαετία του ’90. Πως φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο και τι είχε προηγηθεί;

Πρώτη Δευτέρα του 2019 και το δίδυμο του Prodigy Report είναι και πάλι εδώ. Ξεκουραστήκαμε, φάγαμε (πολύ), λιώσαμε στο μπάσκετ (ακόμη περισσότερο) και είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε μαζί σας τους πρωτοετείς και δευτεροετείς που ξεχωρίσαμε τις μέρες που πέρασαν. Εκείνοι που έπαιξαν καλά και εκείνοι που τα βρήκαν ζόρικα, ο παίχτης-λατρεία για τον οποίον επιτέλους μιλάμε στην στήλη μας, καθώς και τι περιμένουμε να δούμε τον επόμενο καιρό. Σε αυτό το κείμενο έχει προστεθεί και μία....εορταστική λίστα παιχτών, όπως θα δείτε παρακάτω. Πάμε να ξεκινήσουμε.

Πρώτη Δευτέρα του Δεκέμβρη, πλησιάζουμε στις γιορτές, όλοι έχουν βάλει τα γιορτινά τους (από την τελευταία εβδομάδα του Νοέμβρη κιόλας, λίγη υπομονή ρε παιδιά, έλεος). Εμείς, το δίδυμο του Prodigy Report, εδώ στα γραφεία του Basketball Guru έχουμε αφήσει στην άκρη τα πουλόβερ με τις χιονονιφάδες και τις κόκκινες κάλτσες και συνεχίζουμε την αναζήτησή μας στους ‘’κήπους’’ των rookies και των sophomores. Αν αυτός ο πρόλογος σας έφτιαξε μία ωραία (και λίγο γραφική) εικόνα, τέλεια. Αν όχι, δεν πειράζει, ο πραγματικός στόχος του κειμένου είναι να μιλήσει για τους νέους ήρωες που έχουμε αυτόν τον μήνα σε κάθε κατηγορία. Οπότε πάμε αμέσως σε εκείνους.