Μεγάλωσα κοντά στη Ριζούπολη, έμεινα στο ύψος του Isaiah Thomas (προσέξτε, του καινούργιου, όχι του boy) αλλά χωρίς την ικανότητά του, οπότε προτίμησα από νωρίς να ακολουθώ το άθλημα με τα μάτια και όχι με τα χέρια μου (αν και εντάξει, τα παίζουμε τα μονάκια μας). Ασχολούμαι με συμφωνική μουσική, πρόσφατα πήρα και το πτυχίο μου για να διδάσκω τα θεωρητικά της. Α ναι, μη ξεχαστώ, υποστηρίζω τους Knicks, το πρόβλημα μου είναι βαθύ. Καταραμένη Ewing Theory.
Η νίκη των Chicago Bulls επί των Brooklyn Nets με 118-95, πίσω από τους 28 πόντους του DeMar DeRozan, έφερε τους Ταύρους στο 7-3 και άνοιξε ακόμη περισσότερο τη συζήτηση για τον ‘’αναγεννημένο all-star’’, ο οποίος οδηγεί τους Bulls με 26,9 πόντους κατα μέσο όρο, όντας ένας από τους τοπ-5 σκόρερ σ’ ολόκληρο το πρωτάθλημα.
Δεύτερη εβδομάδα αγώνων ΝΒΑ και όσο οι μεγάλοι της Δύσης ψάχνονται, η Ανατολή κρατά το ενδιαφέρον, με περίπου 10 ομάδες να δείχνουν πως θα διεκδικήσουν σοβαρά την εξάδα και την απευθείας έξοδο στα playoffs. Κάπως έτσι ξεκινά αυτό το We Got Game, βαριά βασισμένο στο τι συμβαίνει στην Ανατολή που βαρέθηκε να είναι ο φτωχός συγγενής, με τίτλο δανεικό από το viral πλέον βίντεο στο οποίο οπαδοί των Knicks πανηγυρίζουν λες και πήραν σαρανταοκτώ πρωταθλήματα. BING BONG! Μέχρι να πυρωθεί στον εγκέφαλο.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις στη φετινή Ευρωλίγκα είναι η Βιλερμπάν. Ο οργανισμός που έγινε τα τελευταία χρόνια μέλος της λίγκας και τρέχει πίσω από την οικογένεια Πάρκερ (Τόνι πρόεδρος, Τι-Τζει προπονητής) εμφανίζεται στο παρκέ με ένα από τα πιο ελεύθερα, NBA-style παιχνίδια, βασισμένο σε προσωπικό σκορ και υψηλό ρυθμό και το παραπάνω μοτίβο έχει βρει φέτος τον απόλυτο εκφραστή στο πρόσωπο του Έλι Οκόμπο, του δεύτερου σκόρερ ως τώρα πίσω μόνο από το cyborg-υπεραθλητή Γουίλ Κλάιμπερν.
Η πρώτη εβδομάδα με διπλή αγωνιστική για φέτος αποτελεί παρελθόν, με τις τρεις ομάδες από την Ισπανία να πετυχαίνουν το απόλυτο 6/6. Μόνο επιτυχίες για την Μιλάνο στη σεζόν ως τώρα, δύο νίκες και για την ΤΣΣΚΑ παρά τους τραυματισμούς, που είδε έναν συγκεκριμένο Ρώσο παικταρά να επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο, ενώ οι δύο αιώνιοι είχαν σχετικά αντίθετους βίους. Πάμε στην πεντάδα.
Το βράδυ της Τρίτης ο Pau Gasol, στα 41 πλέον, αποφάσισε να πει επίσημο αντίο στα μπασκετικά παρκέ. Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από την φωτογραφία που χρησιμοποιούμε και εμείς στο κείμενο, κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι την έχετε δει ήδη. Ο Pau, ή μία ψηφιακή μορφή του τέλος πάντων, ανάμεσα σε ένα τσουβάλι διακρίσεις, με κάδρα όλες τις φανέλες που είχαν την τιμή να αναγράφουν το όνομά του με συνοδεία το #16 ή το #4. Πάμε να μελετήσουμε μερικά κομβικά σημεία μιας καριέρας που κράτησε περισσότερο από είκοσι χρόνια.
Η Ευρωλίγκα επέστρεψε και το Μακρινό Ριμπάουντ είναι εδώ μαζί της, για συντροφιά μέχρι το φινάλε της σεζόν. Η πρώτη αγωνιστική χαρακτηρίστηκε από την κυριαρχία της Ρεάλ στο ντέρμπι με την πρωταθλήτρια Εφές, όσο ο Ολυμπιακός ισοπέδωνε την Μπασκόνια και ο Παναθηναϊκός έβρισκε ζόρια στο Μονακό. Μαζί με αυτούς είδαμε ενδιαφέρουσες παρουσίες πρωτοεμφανιζόμενων παικτών, αλλά και σύνολα που -πολύ φυσιολογικά- ψάχνουν ρόλους και ροτέισον. Πάμε να ξεκινήσουμε.
Το βράδυ της Δευτέρας οι περισσότεροι μπασκετικοί συντονίστηκαν για να δουν το επίσημο αντίο του Βασίλη Σπανούλη στο μπάσκετ και τον Ολυμπιακό. Για να πω την αλήθεια δεν το παρακολούθησα ολόκληρο, δεν είμαι μεγάλος φαν τέτοιων events. Όχι πως κακώς έγινε, κάθε άλλο μάλιστα. Η ομάδα τίμησε τον παίκτη όπως έπρεπε, ο κόσμος της -αλλά και οι φίλαθλοι συνολικότερα- είχε την ευκαιρία να τον δει ξανά να μιλά για το μπάσκετ, να χαιρετά με δικά του λόγια. Πήραμε και τις ατάκες μας, από το ‘’Νιώθω πολύ γεμάτος που αποχωρώ, τελείωσα όρθιος το μπάσκετ’’ μέχρι το ‘’χωρίς Νίκο δεν υπάρχει Σπανούλης, χωρίς Σπανούλη δεν υπάρχει Γιάννης’’ του Γιάννη Αντετοκούνμπο, τα φωτογραφικά κλικ έπιασαν στιγμές για συλλογή, όλοι χαρούμενοι.
Η διοικητική ομάδα των Ηornets πρέπει να λατρεύει τους Atlanta Hawks και τον Trae Young. Λογικά στα γραφεία τους υπήρχε πάντα μία τηλεόραση ανοιχτή στα φετινά playoffs και κάθε φορά που ο Trae περνούσε ένα γύρο, με το μοντέλο του franchise να έχει δομηθεί κατα βάση επάνω στα δικά του στοιχεία, ο general manager της Charlotte Mitch Kupchak σταματούσε μπροστά στην οθόνη αναφωνώντας ‘’Να ‘το, ορίστε, αυτός είναι ο δρόμος, δώστε τη ρημάδα την μπάλα στον LaMelo και κάντε στην άκρη’’.
Πριν μερικούς μήνες το περιοδικό TIME έβγαλε μία λίστα με 100 ανθρώπους από διάφορους χώρους, από καλλιτέχνες και επιστήμονες μέχρι αθλητές, οι οποίοι τα επόμενα χρόνια θα επηρεάσουν με τον τρόπο τους (και από το βήμα που έχουν) τον κόσμο. Ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται δύο αθλητές από τη Σλοβενία, ο Luka Doncic και η Janja Garnbret, αμφότεροι 21 ετών την ώρα που δημοσιευόταν η λίστα.
Ομολογώ πως οι κινήσεις των New York Knicks στη φετινή offseason δε μου έβγαζαν και τόσο νόημα μέχρι ένα -πολύ συγκεκριμένο- σημείο. Προσπέρασαν μέσω διαφόρων ανταλλαγών την ευκαιρία να εντάξουν στο ρόστερ τους κάτι πολύ αξιόλογο στις θέσεις 18-30 του φετινού draft (εκτός του Quentin Grimes που διάλεξαν και ευτυχώς κράτησαν με το #25), γέμισαν το salary cap τους με ανανεώσεις βετεράνων που ήδη υπήρχαν στο ρόστερ, αλλά δεν ανεβάζουν ιδιαίτερα το ταβάνι που έχει το δίδυμο Randle-Barrett, ενώ η προσθήκη του Fournier έμοιαζε αρχικά περισσότερο με διαπραγματευτικό όπλο για μελλοντικές ανταλλαγές παρά για μία ακόμη κίνηση που ενισχύει το δέσιμο του ρόστερ στην προσπάθεια για παρουσία στην postseason. Όλα αυτά μέχρι να ανακοινωθεί η είδηση πως ο Κemba Walker, μετά το waive από τους Oklahoma City Thunder, έρχεται επιτέλους να υπογράψει και να παίξει στη Νέα Υόρκη.