Καλημέρα αγαπητοί μας φανζ. Μετά από μια εξαιρετική weave επίθεση, που κατέληξε σε κεντρικό πικ εν ρολ του Πέτρου, παίρνω την ασίστ για το πρώτο μου μακρινό ριμπάουντ και τη στήλη που είναι must μετά από κάθε αγωνιστική στην Ευρωλίγκα. Ανασκόπηση λοιπόν, μιας αγωνιστικής που εν πολλοίς «κλειδώνει» την τριάδα και βάζει φωτιά στη μάχη για την τέταρτη προνομιούχο (;) θέση και στη μάχη για την είσοδο στην οχτάδα. Μεγάλο διπλό της Φενέρ μέσα στη Λιθουανία,με την επόμενη εβδομάδα να τη βρίσκει να υποδέχεται την πρωτοπόρο ΤΣΣΚΑ, με τον Ολυμπιακό και την ομάδα του Ομπράντοβιτς να παραμονεύουν σε απόσταση δύο νικών από την «ρωσική αρκούδα» και να κοιτάζουν -γιατί όχι-και την πρώτη θέση. Η Μπασκόνια δείχνει ικανή να διεκδικήσει μέχρι τέλους την πρόκριση στα play offs, η Χίμκι έχασε σημαντικό έδαφος μετά την ήττα της στη Μόσχα από την Αρμάνι, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να δείχνει ανησυχητικά σημάδια ενόψει των τελευταίων αγώνων, ενώ στο πιο «αδιάφορο» παιχνίδι της αγωνιστικής, η Μπαρτσελόνα επικράτησε εύκολα του Ερυθρού Αστέρα.

Η είδηση της απομάκρυνσης του Αντρέα Τρινκιέρι από τον πάγκο της Μπάμπεργκ αποτέλεσε μία εκ των σημαντικότερων ειδήσεων στο χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ τις προηγούμενες ημέρες. Ο Ιταλός προπονητής είναι από τους κορυφαίους στη γηραιά ήπειρο, με τις ομάδες του να παρουσιάζουν όμορφο μπάσκετ, με ωραίες και σύγχρονες ιδέες, που βασίζονται σε αρκετά απλές έννοιες, όπως οι σωστές αποστάσεις (spacing που λένε στο χωριό μου) και η κίνηση μακριά από τη μπάλα. Ένα εκ των σημαντικότερων γνωρισμάτων του (πέρα από την αγάπη του για το κρασί, που αποτελεί άλλον ένα λόγο που είμαστε μεγάλοι φανζ του στο σάιτ ) είναι η δουλειά που κάνει με τους παίχτες του, παίρνοντας το 100% από αυτούς, και η σημαντική εξέλιξη που έχουν, με αποτέλεσμα να γίνονται στόχος μεγαλων συλλόγων. Η θητεία του στην Μπάμπεργκ ήταν στον τομέα αυτό άκρως παραγωγική και παρακάτω ακολουθεί ο θετικός απολογισμός της. Δεν είναι λίγοι αυτοί που επωφελήθηκαν από τα δώρα του πρώην κόουτς της εθνικής.

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών στο ΝΒΑ, θα δανειζόμασταν τη γνωστή φράση του Σπύρου Παπαδόπουλου από την τηλεοπτική σειρά οι Απαράδεκτοι της δεκαετίας του ’90 ,«τι έγινε ρε παιδιά;». Πραγματικά και τι δεν έγινε την Πέμπτη. Ο general manager της ομάδας του Οχάιο Λεμπρόν Τζέιμς Κόμπυ Αλτμαν βάλθηκε να μας κάνει να μην αποχωριζόμαστε το κινητό από το χέρι και τα μάτια μας να μένουν προσκολλημένα στο τουίτερ και στο λογαριασμό του πασίγνωστου δημοσιογράφου του ΕSPN, Άντριαν Βονιαρόφκσι.

(Φωτό από fanragsports.com)

Ύστερα από παλλαϊκή απαίτηση των φανζ μας στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, θα προσπαθήσουμε να καταπιαστούμε στο παρακάτω κείμενο με τα πεπραγμένα της ομάδας της πρωτεύουσας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ομάδα που ξεκίναγε τη φετινή χρονιά με αυξημένες προσδοκίες. Τόσο για το ρεκόρ νικών που πέτυχε στην περσινή σεζόν ( 49-33 και 59,8% ποσοστό ), που ήταν το κορυφαίο για τον οργανισμό από τη δεκαετία του ’70, όσο και για την παρουσία της στα play offs, που έφτασε ως τα ημιτελικά της ανατολικής περιφέρειας και στο έβδομο παιχνίδι εναντίον των Σέλτικς. Οι Ουίζαρντς έδιναν έτσι την εντύπωση πως ήταν θέμα χρόνου η break-out σεζόν, που θα τους οδηγούσε υψηλότερα. Όμως η μέχρι τώρα εικόνα τους διαψεύδει όσους είχαν μεγαλύτερες προσδοκίες για αυτούς. Την ώρα που γράφεται το κείμενο, έχουν ρεκόρ 26-21 (55,3% νίκες) και δε δείχνουν ικανοί να ξεπεράσουν το φράγμα των 50 νικών στα εναπομείναντα παιχνίδια της κανονικής διάρκειας.

Αν για κάτι ανυπομονούσα όταν ξεκίναγε η φετινή μπασκετική σεζόν ήταν η παρουσία ενός εκ των αγαπημένων μου παιχτών στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Ενός rookie ετών τριάντα, που αποφάσισε ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Η παρουσία του στην Ευρωλίγκα, τα κατορθώματά του με την εθνική ομάδα της χώρας του και οι μαγικές πάσες του, έκαναν τους Κλίπερς να επενδύσουν πάνω του με την υπογραφή ενός διετούς συμβολαίου. Η νέα περιπέτεια του Μίλος μοιάζει δύσκολη. Ήρθε η στιγμή να γίνει αυτός ο βασικός playmaker των Κλίπερς στη μεταβατική για αυτούς point God-less εποχή, παίρνοντας τη θέση ενός εκ των κορυφαίων guard του ΝΒΑ; Η ‘’Lob City’’ και το front office της ομάδας βλέπουν στο πρόσωπο του Σέρβου δημιουργού τον κατάλληλο showman και αρκετοί Αμερικάνοι δημοσιογράφοι και αναλυτές περιμένουν με ανυπομονησία να δουν περισσότερα από τον κορυφαίο ίσως παίχτη εκτός ΝΒΑ¹ πέρυσι.

Καλημέρα αγαπητοί μας φανζ. Πρώτη Τρίτη του Δεκεμβρίου και η στήλη 3on3 είναι και πάλι εδώ.  Μία από τις αγαπημένες ασχολίες που θεωρώ πως αρκετοί έχουμε παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στο ΝΒΑ, αφορά και την πορεία των νεοεισελθέντων παιχτών στη λίγκα. Πως τα καταφέρνουν οι παίχτες που επιλέχτηκαν στις πρώτες θέσεις της λοταρίας, πώς οι Ευρωπαίοι ρούκις^1, ποιοι παίχτες αποτελούν τις απογοητεύσεις του ντραφτ και ποιες ομάδες διάλεξαν παίχτες που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν… κλεψιά. Μία τέτοια λίστα θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε παρακάτω, εξηγώντας παράλληλα και τους λόγους για τους οποίους τους επιλέξαμε, συναρτήσει πάντα με τη θέση που βρέθηκαν στο ντραφτ. Με κάποιους ίσως συμφωνείτε, με κάποιους όχι. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…

Η σεζόν βρίσκεται ήδη στο δεύτερο μήνα της, με την μέχρι στιγμής εικόνα στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ να μοιάζει ‘’περίεργα όμορφη’’, με αρκετές εκπλήξεις, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Από την εκρηκτική αρχή του δικού μας Γιάννη Αντετοκούνμπο που κυμαίνεται σε επίπεδα MVP, την ευχάριστη εικόνα των Σέλτικς χωρίς τον μεγάλο άτυχο της χρονιάς. Γκόρντον Χέιγουορντ, τους Πίστονς του Βαν Γκάντι έως το tanking των Χοκς και Μάβερικς , τη ‘’γήινη’’ εικόνα των πρωταθλητών Γουόριορς σε ορισμένα ματς και την κακή των φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος, Κλίβελαντ Καβαλίερς. Η εικόνα των τελευταίων έχει προκαλέσει ουκ ολίγα αρνητικά σχόλια έως τώρα, τόσο για τον τρόπο παιχνιδιού τους όσο και για το κακοφτιαγμένο ρόστερ ή τον προπονητή, και με αφορμή αυτή δίνεται σε μας η ευκαιρία να σχολιάσουμε τα κακώς κείμενα στην αυλή του Βασιλιά Λεμπρόν. Η αμυντική λειτουργία των Καβς δείχνει να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα τους, με την επίθεση να παρουσιάζει και εκείνη τα δικά της προβλήματα.

Ο 26χρονος Καλιφορνέζος guard/forward αποτελεί μία από τις καλύτερες κινήσεις που έχει κάνει η ομάδα του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στη στελέχωση των ξένων παιχτών. Θα μου πείτε βέβαια πως προτρέχω και βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα, αλλά τα πρώτα δείγματα κρίνονται ενθαρρυντικά. Παίχτης με συμμετοχή σε περισσότερους από 200 αγώνες στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, με ποιότητα ικανή να τον τοποθετήσει επάξια ανάμεσα στους κορυφαίους παίχτες στη θέση που αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα. Ακόμη κι αν αρκετοί υποστηρίζουν πως η εμπειρία στο Ευρωπαικό μπάσκετ είναι εκ των ων ουκ άνευ, κατά τη γνώμη μου εάν ένας παίχτης είναι καλός και με ποιότητα, η έλλειψη εμπειρίας δε στέκεται εμπόδιο στο να αποδείξει την αξία του. Αυτό που χρειάζεται είναι πλάνο, σχέδιο και τρόπο να εκμεταλλευτείς τα προσόντα του ώστε να ενταχθεί ομαλά στην ομάδα. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να παραλληλίσουμε τον Τόμπσον του ΝΒΑ και αυτόν της Ευρώπης, με βάση τη μέχρι τώρα εικόνα του.

‘’Κάθε αρχή και δύσκολη’’ αναφέρει ο λαός και αυτή η ρήση μοιάζει να ταιριάζει απόλυτα στη φετινή Μπάμπεργκ. Η αρχή της νέας χρονιάς βρήκε έναν αγαπημένο προπονητή της σελίδας μας, τον Αντρέα Τρινκιέρι, να αποχωρίζεται σημαντικούς παίχτες της περσινής ομάδας, με τους Στρέλνιεκς, Κοζέρ, Μέλι να συνεχίζουν να αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα με τη φανέλα τριών εκ των τεσσάρων ομάδων του φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης και τους Μίλερ, Τάις να μετακομίζουν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Η φυγή τόσο σημαντικών παιχτών έφερε και μια αλλαγή στη φιλοσοφία των μεταγραφικών στόχων. Σε αντιδιαστολή με την περσινή ‘’ευρωπαϊκή’’ Μπάμπεργκ, φέτος θα δούμε μια πιο... Αμερικανική ομάδα, αφού ήρθαν παίχτες όπως ο Τέιλορ, ο Χικμαν, ο Κ.Μίλερ και ο Ράμπιτ.

Για την Εφές και τη νέα προσπάθεια που κάνει ο Περάσοβιτς είχαμε γράψει ξανά το καλοκαίρι. Ο μεγάλος στόχος της τουρκικής ομάδας θα είναι και εφέτος η είσοδος στο φάιναλ φορ του Βελιγραδίου. Μια νέα Εφές θα μας παρουσιαστείσε λίγο καιρό στη διοργάνωση της Ευρωλίγκα αφού, με το ρόστερ να έχει διαμορφωθεί οριστικά, έχουν αποχωρήσει σημαντικοί παίχτες όπως οι Ερτέλ, Γκρέιντζερ, Οσμάν, Χάνεϊκατ και έχουν μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη αρκετά νέα πρόσωπα όπως οι Μακόλουμ, Μότουμ, Λέντο, Σιμόν και αρκετοί ακόμα. Ο Περάσοβιτς θα συνεχίζει να επιζητά το γρήγορο ρυθμό στα παιχνίδια, τον καλό συσχετισμό ασίστ/λαθών, με έμφαση και φέτος στο επιθετικό κομμάτι (είχε την τρίτη επίθεση πέρυσι) και στη βελτίωση στον τομέα των σουτ τριών πόντων. Πέρυσι η Εφές ήταν η ομάδα που βασιζόταν λιγότερο στο συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, αφού μόλις το 27.7% των προσπαθειών κατέληγαν σε τρίποντο, με το αντίστοιχο ποσοστό ευστοχίας να βρίσκεται σε επίπεδα ‘’στο γάμο του καραγκιόζη’’ ( 33.7%, ενώ γενικά σούταραν με άσχημα ποσοστά). Επίσης θα χρειαστεί μια αλλαγή στην αμυντική συμπεριφορά, αν θέλει να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από το να φτάσει στα προημιτελικά.