Καλημέρα, καλησπέρα αγαπητοί μας αναγνώστες. Άλλη μία αγωνιστική, από τις πολλές που έπονται, έφτασε στο τέλος της. Μετά την άνοστη, άγευστη πρώτη εβδομάδα περάσαμε σε μία αρκετά πιο ενδιαφέρουσα με ορισμένα αξιοπρόσεκτα παιχνίδια. Τι είδαμε στη δεύτερη αγωνιστική; Tην αλλαγή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, που οφείλεται στο μεγάλο cube που ανέβηκε στην οροφή του γηπέδου, τον ουρανό που «έπεσε» στα κεφάλια των παιχτών του Παναθηναϊκού στο Λουγδουνούμ, το ντέρμπι της Μαδρίτης που κρίθηκε σε buzzer beater του «μορμόνου» Κάρολ και την επικράτηση του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι επί της Φενέρ, σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς. Ακόμα, παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια των τελευταίων ετών στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα στην Εφές και την Άλμπα, μία αποθέωση του όμορφου, επιθετικού μπάσκετ των πολλών κατοχών, καθώς και ορισμένα παιχνίδια που το τελικό σκορ απλά κολακεύει τους ηττημένους, όπως στις νίκες Χίμκι και Αρμάνι.

Μία από τις ιστορίες που μας τράβηξαν τα φώτα την περίοδο του Μπυντομπάσκετ ήταν αυτή της εθνικής Αργεντινής και του αειθαλή Λουίς Σκόλα. Μετά από μία εξαιρετική διοργάνωση, που συνοδεύτηκε από το ασημένιο μετάλλιο και τη βράβευση του ως μέλος της καλύτερης πεντάδας, αρκετοί αναρωτιόμασταν εάν θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του το ίδιο επιτυχώς σε κάποια ομάδα της Ευρωλίγκα στην ηλικία των 39 ετών ή θα παρέμενε στο χαμηλότερου επιπέδου, Κινεζικό πρωτάθλημα. Τελικά, μετά από ορισμένα μεταγραφικά σενάρια περί ενδιαφέροντος της Ρεάλ Μαδρίτης, η «μπίλια» έκατσε στο κοσμοπολίτικο Μιλάνο και στην Αρμάνι ή Ολίμπια αν θέλετε.

Προτελευταία ημέρα για τη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με το πρόγραμμα να είναι παντελώς αδιάφορο για τον θεατή ως επί το πλείστον, με εξαίρεση το ντέρμπι μεταξύ Ισπανίας και Σερβίας. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να προβληματίσει τη διοργανώτρια αρχή, καθώς τα ματς που πραγματικά είχαν σημασία ήταν ελάχιστα. Ένα εισιτήριο που ψάχνει να βρει κάτοχο απομένει για την προημιτελική φάση και ελπίζουμε να είναι στα χέρια των παιχτών της Εθνικής Ελλάδος. Η σειρά των αγώνων (σταυρώματα 1ου-2ου στην πρωτη αγωνιστικη), η «μεταφορά» των νικών της πρώτης φάσης, οι μόλις δύο αγώνες που δίνει κάθε ομάδα στη δεύτερη φάση, καθιστούν τελείως βαρετες αρκετές αναμετρήσεις και άνευ σημασίας για τους παίχτες, το προπονητικό τιμ και φυσικά όλους εμάς. Όπως και να έχει δεν έχουν δείξει οι διοικούντες του FIBA μπάσκετ (και όχι μόνο) πως σκέφτονται τη βελτίωση του προϊόντος τους (σε συνδυασμό με τα παράθυρα και τον αποκλεισμό ομάδων όπως η Σλοβενία).

Το ξεσκαρτάρισμα της πρώτης φάσης πραγματοποιήθηκε σήμερα, με τα τελευταία δύο εισιτήρια των τεσσάρων πρώτων ομίλων να βρίσκουν τον τελικό τους κάτοχο και τις υπόλοιπες ομάδες να παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής. Ή μήπως όχι; Σίγουρα η ομάδα της Νιγηρίας δε φάνηκε να γνωρίζει το νέο σύστημα διεξαγωγής, κάτι που πήρε γρήγορα είδηση η ομοσπονδία και γλιτώσαμε τα ευτράπελα, όπως φαίνεται από τα παρακάτω τουίτς.

Όταν ήμουν μικρός και τελείωναν τα σχολεία για τις καλοκαιρινές διακοπές, σαν παιδί και εγώ κατέβαινα στο χωριό για ένα τρίμηνο. Ένα από τα πράγματα που μου άρεσε να κάνω ήταν να πηγαίνω παρέα με τον καλό μας φίλο και γείτονα στα χωράφια τους και να ασχολούμαι με τις γεωργικές δουλειές. Μέσα σε όλα όσα προσπαθούσα να κάνω, ή νόμιζα ότι έκανα, ήταν και το τάισμα ορισμένων ζώων. Η απορία που πάντα είχα ήταν γιατί δεν υπήρχαν ποτέ δύο κόκορες στο ίδιο κοτέτσι. Τότε ήταν που έμαθα για τον αντίστοιχο μύθο του Αισώπου και πως είναι πρακτικά αδύνατο να ζήσουν αρμονικά δύο κόκορες στον ίδιο χώρο. Δεν ξέρω αν ο Ντάριλ Μόρεϊ είχε φάρμα με ζώα στο Μπαραμπού του Γουισκόνσιν που γεννήθηκε, σίγουρα όμως είναι αρκετά τολμηρός ώστε να το δοκιμάσει.

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να κλείσω την τριλογία του Λούκα Ντόντσιτς για τη φετινή αγωνιστική σεζόν με ένα κείμενο απολογισμού των πεπραγμένων του στους Ντάλας Μάβερικς. Αφορμή στάθηκε, πέρα από την αδυναμία μου στον συγκεκριμένο παίχτη, το βραβείο του rookie της χρονιάς. Ο Σλοβένος σταρ των Τεξανών κατέκτησε δίκαια το συγκεκριμένο βραβείο, όντας εξαρχής ο πιο έτοιμος νέος παίχτης της τάξης του 2018, έχοντας άμεσα μεγάλο αντίκτυπο στο παιχνίδι της ομάδας του.

‘’All the leaves are brown and the sky is grey, i've been for a walk on a winter's day, I'd be safe and warm if I was in L.A. California dreamin' on such a winter's day…’’

Νομίζω πως οι στίχοι του πασίγνωστου τραγουδιού των The Mamas & The Papas¹ θα μπορούσαν να περιγράψουν την ψυχοσύνθεση του Άντονι Ντέιβις από τον περασμένο χειμώνα έως το Σάββατο της 15^ης Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία «έσκασε» μία από τις γνωστές Wojbombs που αρκετοί φανζ του ΝΒΑ αναμένανε λίγο πριν το ντραφτ και τη free agency.

Ανά την Ευρώπη ο μεταγραφικός σχεδιασμός αρκετών ομάδων έχει ξεκινήσει και τα πλάνα για την επόμενη - ακόμα πιο ζόρικη λόγω της αύξησης των ομάδων στην Ευρωλίγκα - σεζόν καταστρώνονται από τους προπονητές και τις διοικήσεις. Στο συγκεκριμένο κείμενο θα εξετάσουμε ορισμένες περιπτώσεις παιχτών που πιθανόν να ακολουθήσουν το δρομολόγιο επιστροφής στη Γηραιά Ήπειρο, σε συνδυασμό με τις πιθανές ομάδες που θα μπορούσαν να τους υπογράψουν.

Εφές εναντίον Φενέρ ή αλλιώς Αταμάν εναντίον Ομπράντοβιτς. Ο τουρκικός ημιτελικός του φάιναλ φορ της Βιτόρια αναμένεται εκρηκτικός, με τις δύο ομάδες να είναι φτιαγμένες καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των προπονητων τους.

Ύστερα από προσπάθειες αρκετών χρόνων, η Εφές βρίσκεται ξανά στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης, κάτι που για τη Φενέρ με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο μοιάζει αναμενόμενο. Οι ομάδες έχουν αγωνιστεί ουκ ολίγες φορές μέχρι στιγμής μεταξύ τους και εκτός από την είσοδο στον τελικό της Ευρωλίγκα, θα ανταγωνιστούν και για την κατάκτηση του εγχώριου πρωταθλήματος, περιορίζοντας έτσι το στοιχείο της έκπληξης, όσον αφορά τα διάφορα τρικς που πιθανό να χρησιμοποιήσει ένας εκ των δύο προπονητών. Η κόντρα τους προσδίδει μία έξτρα διάσταση στον ημιτελικό.

Υπάρχουν περιπτώσεις παικτών που αρκετοί από εμάς «λατρεύουμε να μισούμε». Συχνά τέτοιοι παίκτες λοιδορούνται για τον τρόπο παιχνιδιού τους, επειδή πολύ απλά βρίσκονται στην απέναντι πλευρά. Ένας τέτοιος  είναι και ο Φακούντο Καμπάτσο, ο Αργεντινός γκαρντ της Ρεάλ Μαδρίτης, για τον οποίον στη σειρά με τον Παναθηναϊκό γράφτηκαν και ακούστηκαν αρκετά κοσμητικά επίθετα προς το πρόσωπό του, τόσο για τον τρόπο παιχνιδιού του, όσο και για την εικόνα που δείχνει στη διάρκεια των αγώνων. Ως φαν των Γκαούτσος γενικότερα, σε όλα τα αθλήματα, δεν μπορώ παρά να λατρεύω τέτοιους παίκτες. Κακά τα ψέματα, θα ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να τον δω με τα χρώματα της ομάδας που υποστηρίζω - σε όποια διοργάνωση και αν αγωνίζεται αυτή από του χρόνου. Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν, στον –κατά την προσωπική μου άποψη - έναν εκ των δύο πολυτιμότερων παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης τη φετινή χρονιά, μαζί με τον Άντονι Ράντολφ.