Με σταματάνε χιλιάδες κόσμου στο δρόμο και με ρωτάνε, "ρε πουλημένε για τον Παναθηναϊκό δε θα γράψεις;"; Του δε Γιώργου, του έχουν μπλοκάρει τρεις λογιαριασμούς e-mail από τα μηνύματα αγανακτισμένων και απορημένων φίλων της ομάδας και της σελίδας. Ως εδώ αγαπητοί, είμαι σήμερα εδώ για να σπάσω αυτό το γαϊτανάκι αμφισβήτησης απέναντι στις προθέσεις μας. Δικές μου υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν να ετοιμάσω κάτι νωρίτερα, οπότε αν θέλετε να με βρίσετε, βρίστε με ελεύθερα, αλλά σας προειδοποιώ, παίρνω μαθήματα attitude από τον Μάικ Τζέιμς.

(Φωτογραφία από eurohoops.net)

Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά λένε ο Χ&Π Κατσιμίχας (Sorry Γιώργο). Τις τελευταίες μέρες πήρε κάποια σχετική έκταση το συμβάν με τους παίχτες του Παναθηναϊκού με το σύνθημα για το 99, που περιγράφει μια ιστορία, αναφερόμενο φυσικά στα ανδρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα (πούτσες και τέτοια). Πέσαμε από τα σύννεφα, καθώς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι οι μπασκετμπολίστες βρίζουν.

Είναι απλό τι έγινε. Οι δύο προπονητές στάθηκαν (αντιστεκόμενοι στην γενική μπόχα) κυρίως στο σημείο όπου το 48 - 58 έγινε 54 - 58. Το ίδιο και ο Ρίβερς, ο οποίος απάντησε μπασκετιώς υπέροχα σε ερώτηση που του τέθηκε. Αν εκείνοι δίνουν έμφαση εκει, προσωπικά δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Δύο κακές άμυνες του ΠΑΟ (μία άσχημη στην εκτέλεση και άλλη μία στην τακτική) έβαλαν τον Ολυμπιακό ξανά στο παιχνίδι και σηματοδότησαν την αλλαγή σκηνικού, καθώς έδωσαν στους ερυθρόλευκους σκορ όπως δεν το έβρισκαν μέχρι τότε. Με τρίποντο.

Mε τη σειρά στο 1-0 για τους πρωταθλητές Ελλάδος μετά από ένα κακό ποιοτικά πρώτο παιχνίδι, ο κόσμος περίμενε με αγωνία τη συνέχεια των αγώνων και τα διάφορα τρικ που θα ετοίμαζαν οι προπονητές. Από τη μια πλευρά οι πράσινοι είχαν να διαχειριστουν το άγχος, την πίεση της κερκίδας και τις φήμες για διάφορα νυχτοπερπατήματα των παιχτών μες στη βδομάδα, και από την άλλη οι ερυθρόλευκοι την κούραση και το ψυχολογικό άδειασμα μετά την εβδομάδα που διανύσαμε, όπως και την απρόσμενη έλλειψη του Βασίλη Σπανούλη.

Πηγαίνοντας να στρογγυλοκαθίσω στη θέση μου εν όψει του πρώτου τελικού των play-offs του πρωταθλήματος, δεν μπόρεσα να (μην) παρατηρήσω τον συνωστισμό σ’ ένα κατάμεστο (sic) ΣΕΦ, που με έκανε λίγο να αναρωτηθώ για το τι έχουν οι γαύροι στο μυαλό τους και σπεύδουν κατά χιλιάδες να παρακολουθήσουν το Ολυμπιακός - Ατρόμητος, ποδόσφαιρο δηλαδή της ποιότητας που ξέρουμε όλοι ότι χαρακτηρίζει το κατά τα άλλα συναρπαστικό πρωτάθλημα της Super League. Την ίδια στιγμή απαξιούν να δείξουν ανάλογο ενδιαφέρον για ένα άθλημα, στο οποίο ο σύλλογος έπαιξε στο υψηλότερο επίπεδο, διεκδικώντας για άλλη μια σεζόν την κορυφή της Ευρώπης.

Πόνεσαν τα μάτια μας με την μπασκετάρα που είδαμε στον πρώτο τελικό μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Τα περί σασπένς δεν χρυσώσουν τον χάπι. Οι δύο αντίπαλοι είχαν πλάνο στην άμυνα, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα υπολογίσει με ποιους τρόπους θα τα βάλουν με το πλάνο του αντιπάλου. Πολύ φοβάμαι, έτσι όπως είδα τακτικές και αποδόσεις, ότι αυτό το θέαμα θα συνεχιστεί στην σειρά, εκτός αν οι παίκτες διακριθούν κάμποσο στο ένας εναντίον ενός απέναντι σε μις ματς ή τον αρχικό προσωπικό αντίπαλο.

Γεια σας! Περίπου δύο μήνες πριν, ένας άνθρωπος που βρίσκεται επαγγελματικά στον χώρο του μπάσκετ για πάνω από δύο δεκαετίες και γνωρίζει καλά τα θέματα του Ολυμπιακού, μου έλεγε κατά λέξη: "Ο Γιαννακόπουλος θα 'ξεβρακωθεί' για τον Σλούκα το καλοκαίρι. Ακόμα και αν χρειαστεί να ξηλώσει την μισή ομάδα για να τον φέρει, θα το κάνει. Και αν θες τη γνώμη μου το αξίζει κιόλας, ο Σλούκας είναι το καλύτερο pg της Ηπείρου". Κάπως έτσι, αφού μετέφερα τα παραπάνω στην υπόλοιπη συντακτική ομάδα του BG, ξεκίνησε η μεγάλη κόντρα στα ενδότερα της σελίδας. "Τι λες μωρέ, ο Κώστας θα ζητήσει συγγνώμη και θα τον δεχτούμε πίσω", "Και μετά ξύπνησες, αν δεν δεις μια μέρα τον Σλούκα στα πράσινα, τρύπα μου τη μύτη". Κύριοι εκφραστές της αιώνιας κόντρας στα εσωτερικά μας, για άλλη μια φορά είμασταν ο Άλεξ και εγώ. "Και ποιος είσαι εσύ;", θα μου πείτε, εξάλλου στα διοικητικά της κάθε ομάδας, όλοι έχουμε από κάποιον. Ισχύει.

Το Σαββατοκύριακο αυτό δεν ήταν και αυτό που λέμε μπασκετικό. Η ζέστη είχε χτυπήσει κόκκινο και οι περισσότεροι ξεχύθηκαν στις παραλίες για τα πρώτα μπάνια. Βέβαια επειδή στο Basketball Guru είμαστε ολίγον ρομαντικοί, η αφεντιά μου μαζί με την παρέα μου πήραμε τον δρόμο για το ΟΑΚΑ. Και η αλήθεια είναι ότι δεν το μετανιώσαμε, αφού είδαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό.

Ο Νίκος Νικολακάκης είναι διδακτορικός φοιτητής πολιτικών επιστημών, όπως και αναγνώστης του ιστότοπου Basketball Guru.

Η οικονομική κρίση που έκανε την εμφάνισή της στη χώρα αρχής γενομένης το 2009-2010 έφερε μια σειρά τρομακτικών αλλαγών στη ζωή της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της χώρας, επηρεάζοντας, ως εκ τούτου και τον αθλητισμό, επαγγελματικό και μη. Το παρών κείμενο, με αφορμή το Πούλμαν-gate και τις διαφορετικές αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε, θα προσπαθήσει να μετρήσει, τρόπον τινά, την συμβολή της κρίσης στο πώς το φίλαθλο κοινό της χώρας αντιλαμβάνεται και κριτικάρει την επιτυχία ή αποτυχια των ελληνικών ομάδων μπάσκετ.

φωτό από sport24.gr

Το αρχικό πλάνο έλεγε να αφήσουμε την εβδομάδα να περάσει και να επανέλθουμε με άλλο ένα συνεργατικό κομμάτι για τον Παναθηναϊκό από κοινού με τον Bill, συνολικού χαρακτήρα. Άλλωστε η εικόνα της σειράς του ΠΑΟ με τη Φενέρ, ήταν από αυτές που δε χρειάζονται την παραμικρή ανάλυση αγωνιστικά.  Ωστόσο για ακόμα μια φορά, μας πρόλαβε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Το ήδη περιβόητο περιστατικό με το πούλμαν, είναι πολύ σοβαρό για να το πάρουμε στ' αστεία οι Παναθηναϊκοί και ταυτόχρονα πολύ αστείο για να το πάρουν στα σοβαρά οι υπόλοιποι. Ως εκ τούτου, το αδηφάγο κοινό του BG θα εφοδιαστεί με δύο κείμενα, έκαστο από την σκοπιά του γράφοντος.