Να ‘μαστε πάλι εδώ… Αγαπητοί αναγνώστες, ελπίζω να είστε εσείς καλά, γιατί απ’ ότι φαίνεται ο Guru και τα υπόλοιπα παιδιά του site δεν είναι, αφού μου επιτρέπουν να συνεχίζω να γράφω. Παρόλα αυτά θα αδράξω την ευκαιρία για να μιλήσουμε για κάτι πολύ όμορφο. Κάτι βγαλμένο από την καρδιά του μπάσκετ. Από έναν καμβά γεμάτο χρώματα και από μια μελωδία στο παρκέ, που οι νότες στο ιδιαίτερο πεντάγραμμό της φαίνονται σαν τελείες και γραμμές αρμονικά αραδιασμένες. Η αφορμή για αυτό ήταν το σχετικά πρόσφατο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Φενερμπαχτσε, και πιο συγκεκριμένα, οι πρώτες επιθέσεις των Πειραιωτών, που σας έδειξε και ο Γιώργος σε προηγούμενο άρθρο του. Ας το θυμηθούμε, να πέσει το βίντεο:

Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, ο Frank Ntilikina αποκτήθηκε από τους New York Knicks ως η 8η κατά σειρά επιλογή του draft, με τον πρώην παίκτη της Strasbourg να φέρει την ταμπέλα του επόμενου μεγάλου playmaker της γαλλικής σχολής, αυτού δηλαδή που θα διαδεχθεί σε βάθος χρόνου τον Tony Parker στην Εθνική ομάδα της χώρας. Η μετακίνηση του 19χρονου ήλθε για να σφίξει ακόμη περισσότερο τον κόμπο που δένει το NBA με την γαλλική λίγκα, κυρίως από το 2000 κι έπειτα. Η LNB, πέρα από το ότι ανέκαθεν αποτελούσε ένα από τα πιο απρόβλεπτα και fun-to-watch πρωταθλήματα της Ευρώπης, είναι παράλληλα κι ένα πρωτάθλημα που λειτουργεί για τους νέους παίκτες ως ο προθάλαμος του NBA. Μπορεί ποιοτικά το χάσμα μεταξύ των δύο πρωταθλημάτων να είναι ασύλληπτα μεγάλο κι αγεφύρωτο, ωστόσο η LNB τείνει να γίνει «η καλύτερη προσομοίωση του NBA». Πως στοιχειοθετείται όμως η συγκεκριμένη περιγραφή;

Συνεχίζοντας την κουβέντα μας για τον Mike D’ Antoni, είναι νομίζω καιρός πια να πάψουμε να νοσταλγούμε το παρελθόν και να πραγματοποιήσουμε ένα μικρό ταξίδι ως το Texas, την πόλη στην οποία κατοικοεδρεύει πλέον ο Αμερικανο – Ιταλός προπονητής. Το ταξίδι αυτό θα έχει έναν αμιγώς ερευνητικό χαρακτήρα, καθώς στο σημερινό δεύτερο μέρος του κειμένου θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην επιθετική λειτουργία των Houston Rockets, πάντα υπό το πρίσμα της έννοιας του gravity αλλά και της γενικότερης φιλοσοφίας του πρωταγωνιστή μας, που αναλύσαμε στο πρώτο μέρος. Με άλλα λόγια ετοιμαστείτε για πολύ pick n roll, τρίποντα και τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο.

Στο pt 1 του αφιερώματος για την επίθεση των Warriors, είδαμε με ποιο τρόπο χρησιμοποιούν την φόρμουλα του EPV για να αξιολογήσουν την αξία της κατοχήες. Στο pt 2 περιγράψαμε την βασική αρχή που διέπει το παιχνίδι τους (pace and space) και τώρα ήρθε η ώρα να δούμε πώς αυτά τα δύο μεταφράζονται στα όσα συμβαίνουν εντός γηπέδου. (Φωτό εξωφύλλου από espn.com).

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για την επίθεση των Warriors είδαμε πώς οι Πολεμιστές αντιλαμβάνονται την αξία της κάθε κατοχής και τα πιθανά ενδεχόμενα της, μέσω του στατιστικού EPV (Expected Possession Value). Στο σημερινό δεύτερο μέρος θα αφήσουμε στην άκρη την θεωρία και θα ρίξουμε μια πιο διεξοδική ματιά στο τρόπο ανάπτυξης των Golden State Warriors, μελετώντας κυρίως τις βασικές αρχές που διέπουν την επιθετική τους λειτουργία. Όλα τα στατιστικά που παρουσιάζονται στο άρθρο αφορούν την σεζόν 2016 – 2017, καθώς είμαστε ακόμα στην αρχή της φετινής χρονιάς και είναι πολύ νωρίς για οποιουδήποτε είδους συμπεράσματα.

Για πάρα πολύ καιρό, διδασκόμασταν να παρακολουθούμε έναν αγώνα μπάσκετ υπό το πρίσμα ενός συνόλου άγραφων κανόνων, που προέρχονται κατά βάση από την συλλογική εμπειρία όλων εκείνων των ανθρώπων που υπηρέτησαν το άθλημα από την στιγμή της γέννησης του. Μην σουτάρεις τρίποντα μετά από ντρίπλα. Φρόντισε να εκμεταλλεύεσαι τα miss match στο ποστ. Μην έχεις στην ομάδα σου τον Javale Mc Gee. Ύστερα ήρθαν οι Golden State Warriors. H καθολική κυριαρχία τους την τελευταία τριετία στα παρκέ του ΝΒΑ έχει σταθεί ικανή να διαφοροποιήσει ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και αναλύουμε το μπάσκετ και να επιβεβαιώσει την άποψη πως τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο στον χρόνο. Μετά και την περσινή τους παράσταση στα playoffs, έχει έρθει νομίζω η ώρα να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην επιθετική τους λειτουργία, αναζητώντας ταυτόχρονα τις αιτίες που μας αναγκάζουν να τους θεωρούμε ως μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών.

Το φετινό Eurocup βρίσκεται ακόμα στην εκκίνηση, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία για να σας παρουσιάσουμε τους 24 μονομάχους της φετινής διοργάνωσης, που θα προσπαθήσουν να διακριθούν με έπαθλο ένα εισιτήριο για την Euroleague.  Oι εμφανίσεις των Μάλαγα και Βαλένθια αποτελούν μια καλή ευκαιρία να αναζητήσουμε μερικές ομάδες που μπορεί να μας απασχολήσουν την επόμενη περίοδο στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Το καλοκαίρι αυτό, όπως και το προηγούμενο, σημαδεύτηκε από την κλασική πλέον ‘’τάση φυγής’’ που παρουσιάζουν οι Ευρωπαίοι καλαθοσφαιριστές από την Ευρωλίγκα για χάριν του NBA αλλά και της… Κίνας, η οποία δεν δελεάζει μονάχα ‘’βετεράνους’’, αλλά και παίκτες που βρίσκονται στο πικ της απόδοσης τους (βλ. Τζάκσον). Στο ΝΒΑ, με την όλο και μεγαλύτερη αύξηση του salary cup, οι μισθοί είναι έτσι κι αλλιώς πολλαπλά καλύτεροι από αυτούς της Ευρωλίγκα. Συνεπώς δεν είναι εύκολο για κάποιον να απαρνηθεί το NBA και να παραμείνει στη ‘’γηραιά ήπειρο’’. Ήδη από πέρσι πολλοί και ταλαντούχοι Ευρωπαίοι, κι όχι μόνο, έχουν φύγει προς Αμερική, όπως οι Αμπρίνες, Μπερτάνς και Κουζμίνσκας, ενώ φέτος ακολούθησαν οι Μπογκντάνοβιτς και Τεόντοσιτς.

Στο σημερινό δεύτερο μέρος της ερευνας για τους τραυματισμούς, θα ρίξουμε μια ματιά στους τρόπους με τους οποίους οι ομάδες κατορθώνουν να αποφεύγουν τις κακοτοπιές, αλλά και να προστατεύουν τους παίκτες τους, ενώ θα αναφερθούμε και στην επίσημη πολιτική του ΝΒΑ, που πάντα έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Καλή μπασκετική χρονιά σε όλους. Γυρνώντας από τις διακοπές μου και λίγο πριν την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων σε Ευρωλίγκα και ΝΒΑ, αποφάσισα να ασχοληθώ με μια όχι και τόσο ευχάριστη πλευρά του αθλητισμού, τους τραυματισμούς. Όλοι μας έχουμε δει το ίδιο έργο πολλές φορές και φέτος μάλιστα επηρέασε κάμποσο και την εθνική μας. Ομάδες αποτυγχάνουν στους στόχους τους και καριέρες αθλητών τερματίζονται, όλα εξαιτίας ενός απρόβλεπτου τραυματισμού. Επιπλέον, είναι βέβαιο πως το ζήτημα θα μας απασχολήσει ξανά και ξανά κατά την διάρκεια της σεζόν, ανεξάρτητα από ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας μας.

Πώς όμως προκύπτουν και ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την εμφάνισή τους; Μπορούν να προβλεφτούν και αν ναι, με ποιον ακριβώς τρόπο; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θα αποπειραθούμε να απαντήσουμε στο παρών κείμενο. Ξεκινώντας και μιλώντας πάντα για το NBA, ας ρίξουμε μια ματιά στους συνολικούς τραυματισμούς της περασμένης κανονικής περιόδου (2016-2017).