Την έκαναν την έκπληξη οι Πουερτορικανοί με τη νίκη κόντρα στους Δομινικανούς και κατάφεραν να μπουν στο παιχνίδι της πρόκρισης. Απέναντι στους Ιταλούς μπήκαν δυνατά, αλλά ο Ποτσέκο και οι μαφιόζοι του γρήγορα πήραν διψήφιο κεφάλι στο σκορ πίσω από το εκρηκτικό ξεκίνημα του Τονούτ και του Σπίσου. Ενδέχεται στο Σαν Χουάν να ακούγονταν μαζικά το «γαμώ το Σπίσου σου» (οκ σταματάω). Παρόλα αυτά ένα ξέσπασμα από Ορτίζ, Πινέιρο και Γουότερς λίγο πριν το ημίχρονο έφερε το ματς στην μία κατοχή κι ήταν μια υπενθύμιση στην Ιταλία ότι αν δεν προσέξει θα μπλέξει. Μήνυμα ελήφθη από Ρίτσι, Φοντέκιο και Ντατόμε που έδωσαν την πλειοψηφία του σκορ ως το τέλος, με τους Πουερτορικανούς να έχουν μόλις 21 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και 22 λιγότερα ριμπάουντ σε όλο το ματς. Δεν πειράζει, το πάλεψαν.
Παραμύθι τέλος και για τους Δομινικανούς, που πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα από τους γείτονες τους, και πήγαν σε ένα do-or-die με τη Σερβία, ενώ θα μπορούσαν νικώντας τους να είναι ήδη στους 8. Εφόσον ήρθε εδώ η δουλειά ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ, κάτι που επιβεβαιώθηκε στο έπακρο. Οι Σέρβοι ήταν ανελέητοι, κυνήγησαν κάθε κατοχή,κι έστησαν ξέφρενο πάρτι στην ρακέτα των Δομινικανών με 35/38 δίποντα! Αν το σκεφτείτε, στο ζέσταμα παίζει να έχασαν πάνω από 3 δίποντα. Το ματς ξέφυγε από νωρίς. Μαρίνκοβιτς, Μιλουτίνοφ, Μπογκντάνοβιτς μπήκαν με φόρα στο ματς, κι η πρώτη περίοδος έδειχνε +13 για τους Σέρβους, με τους Γιόβιτς, Γκούντουριτς, Πετρούσεφ να μπαίνουν στην εξίσωση λίγο μετα. Το ημίχρονο έκλεισε στο 35-56 και γυρισμός δεν υπήρχε. Το τελικό +33 για τον Πέσιτς και τους παίκτες του ήταν μία μικρή δήλωση, αν και τώρα σφίγγουν τα γάλατα.
Πολύ λίγα λόγια για το ματς της Εθνικής μας με το Μαυροβούνιο, καθώς είχε χαρακτήρα αγώνα κατάταξης. Οι Μαυροβούνιοι πήραν το προβάδισμα από την αρχή και δεν το απόλεσαν ποτέ. Όπως αναμενόταν, τρόπος να σταματηθεί ο Βούσεβιτς δεν υπήρχε ούτε και βρέθηκε κατά τη διάρκεια του ματς. Ο σέντερ των Μπουλς τέλειωσε το ματς με 19 πόντους κι 7 ριμπάουντ, σκοράροντας εντός κι εκτός ρακέτας, αποδιοργανώνοντας πλήρως την ελληνική άμυνα σε κάθε του προσπάθεια. Η Ελλάδα είχε τα ίδια προβλήματα με προηγούμενους αγώνες δηλαδή μέγεθος, αναξιόπιστη περιφέρεια εκτελεστικά, ανεπαρκές ροτέισον. Όλα καλά, μας αρέσει ή όχι το αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα δίκαιο.
Τι. Άρρωστη. Ματσάρα. Ήταν. Αυτή. Αρχικά ας συμφωνήσουμε ότι κάθε ήττα των ΗΠΑ είναι μια νίκη του μπάσκετ. Για τον πολύ απλό λόγο ότι του χρόνου για το μετάλλιο θα κατεβάσουν καμιά σουπριμ τιμ και θα τους πάρει όλους ο διάολος. Ο Μακσβίτις φαίνεται να αντιμετώπισε το ματς ως εξής. Εάν θέλουμε να κερδίσουμε, πρέπει να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ μας, κι αν γίνεται να τους εκτελέσουμε από παντού. Κι αυτό ακριβώς συνέβη. Επτά διψήφιους είχαν οι Λιθουανοί και τους Γιοκουμπάιτις, Μοτεγιούνας στους 9 πόντους. Inside out παιχνίδι, screen n roll, συστήματα για τους σουτέρ του, ο Λιθουανός κόουτς χρησιμοποίησε κάθε όπλο στη φαρέτρα του, κόντρα σε μια ομάδα που σε όλο το τουρνουά ξεκινούσε νωχελικά τους αγώνες της κι αυτή την φορά το πλήρωσε. Δεν ήταν μόνο η διαφορά 19 πόντων που έχτισαν οι Λιθουανοί. Ήταν κι η αίσθηση ότι «τους έχουμε», που γέμισε αυτοπεποίθηση τους παίκτες και μετέτρεψε το αμερικάνικο καλάθι σε βαρέλι. Αν δεν ήταν κι οι 35 πόντοι του Έντουαρντς θα μιλούσαμε για συντριβή.
Ποιο είναι το θέμα βέβαια. Αυτή η ήττα είναι κάτι τις αναίμακτη για τους Αμερικανούς πέρα από το πρεστίζ. Γιατί τώρα θα βρουν στα προημιτελικά την Ιταλία, που καλώς ή κακώς φόβητρο δεν την λες εν συγκρίσει με τη Σερβία, ανεξαρτήτως του μεταξύ τους αγώνα. Οι δε Λιθουανοί πάνε να παίξουν την τετράδα με τους Σέρβους, ένα ματς που έχει προοπτική να το θυμόμαστε για καιρό. Αν διάλεξε ή όχι ο Κερ δεν θα το μάθουμε ποτέ, και δεν έχει και σημασία. Γιατί οι Λιθουανοί σίγουρα επέλεξαν το δύσκολο μονοπάτι και καλή τους επιτυχία.
Στην απέναντι μεριά του bracket, οι Αυστραλοί κέρδισαν έυκολα τη Γεωργία με 100-84,κλείνοντας το τουρνουά με χαμόγελα. Δυστυχώς για αυτούς, την πληθωρική εμφάνιση του ρόστερ την είχαν ανάγκη και κόντρα στους Σλοβένους. Όπως και να χει, βρίσκονται ήδη στους Ολυμπιακούς αγώνες του χρόνου ενώ το ρόστερ έδειξε πως έχει πολλές δυνατότητες, φρέσκα πόδια αλλά και αρκετά κενά. Όσο για τους Γεωργιανούς, όσο εύκολα τα βρήκαν στην πρώτη φάση άλλο τόσο δύσκολα ήταν στη δεύτερη, και κανείς δεν πρόκειται να τους προσάψει ότι δεν προσπάθησαν. Γκίντει, Μιλλς, Έξουμ οι πρωταγωνιστές για τα Καγκουρό, Μπιτάτζε, Μακφάντεν, Σερμαντίνι για την ομάδα του Ηλία Ζούρου.
Δύο πράγματα κατάφερε η περσινή επιτυχία των Γερμανών στο Ευρωμπάσκετ. Πρώτον, τους άνοιξε την όρεξη. Δεύτερον τους έμαθε πώς να κερδίζουν στα σημεία που πρέπει. 11-25 ήταν το σκορ μετά το πρώτο δεκάλεπτο, με τους Σλοβένους να θυμίζουν τρομακτικά εκείνο το σύνολο του 2017 εκτελώντας από όπου ήθελαν. Είδατε τους Γερμανούς να αγχωθούν; Γιατί εγώ είδα μια ομάδα που παρέμεινε καθόλα πιστή στο πλάνο της, συνέχισε να δίνει ελεύθερα σουτ σε οποιονδήποτε δεν λεγόταν Ντόντσιτς (παρεπιμπτόντως φτάνει με τη γκρίνια ρε αγόρι μου, απλά βάλτους στα καλάθια) και το εξαργύρωσε γυρίζοντας το ματς και το μομέντουμ υπέρ της. Οι Σλοβένοι δεν μπόρεσαν να ξαναμπουν στο ματς, σε κάποιο σημείο απλώς το παράτησαν, με τον Σρέντερ να οργιάζει γράφοντας 24 πόντους και 10 ασίστ. Ο Χέρμπερτ πήρε πράγματα σχεδόν από κάθε παίκτη που έβαλε στο παρκέ, κι η ομάδα του δείχνει έτοιμη για μία ακόμα διάκριση. Που να έπαιζε κι ο Φρανζ Βάγκνερ.
Μια χαρά τα πήγαν οι Βραζιλιάνοι ως το ημίχρονο με τους Λετονούς. Χτυπούσαν ως όφειλαν στη ρακέτα, ήλεγχαν ως ένα βαθμό το ρυθμό και τέλος πάντων αν πήγαιναν στο κλείσιμο με -3, θα το διεκδικούσαν το παιχνίδι. Αυτό δυστυχώς για αυτούς δεν συνέβη καθώς οι Λετονοί με τον Ζάγκαρς οδηγό μπήκαν με τα μπούνια στο δεύτερο ημίχρονο κι οι Βραζιλιάνοι δεν κατάλαβαν τι τους χτύπησε. Και μην αρχίσουμε τα ποιοι είναι οι Ζαγκαρς κι οι Γκραζούλις κι οι Ζόρικς. Στη Λετονία σχεδόν κάθε ομάδα έχει σοβαρό αναπτυξιακό πρόγραμμα που στέλνει παίκτες στα κολλέγια της Αμερικής όπως και στα πρωταθλήματα της Γερμανίας. Τέλος πάντων, καλή προσπάθεια από τους Βραζιλιάνους, αλλά οι Λετονοί είχαν πολύ περισσότερη συνοχή και επέμειναν στο πλάνο που ακολουθούν ευλαβικά ως τώρα στη διοργάνωση. Τουτέστιν, το 1/1 στην αναλογία διπόντων τριπόντων. Ως τώρα τους βγαίνει, άλλωστε ιδιαίτερα όπλα στην ρακέτα δεν έχουν, αντίθετα στην περιφέρεια ψάχνεις να δεις ποιος θα σε σκοτώσει.
Το κέρδισαν οι Καναδοί ή το έχασαν οι Ισπανοί; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Γιατί για να γυρίσεις τέτοιο ματς θέλεις έναν ήρωα, μεγάλα σουτ και μεγάλες άμυνες. Οι Καναδοί αυτά τα βρήκαν, με τον Ντίλιον Μπρουκς να σκοράρει 11 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο συμπεριλαμβανομένου ενός τριπόντου ισοφάρισης 1:18 πριν το τέλος, τη στιγμή που οι Ισπανοί πέτυχαν μόλις ένα καλάθι ως το τελευταίο λεπτό. Παρόλα αυτά, ακόμα και με το μομέντουμ σαφώς υπέρ των Καναδών η κατάρρευση των Ισπανών στο κλείσιμο ήταν άνευ προηγούμένου, τουλάχιστον με βάση όσα μας έχουν συνηθίσει. Ο Σκαριόλο δεν βρήκε τον παίκτη που θα του έδινε ένα μεγάλο σουτ για να κλείσει το ματς, έστω κι από προσωπική φάση, ούτε είχε την έμπνευση να στήσει μια ειδική κατάσταση για ένα εύκολο καλάθι ή ένα κερδισμένο φάουλ. Με βάση την εικόνα τους ως τώρα οι Καναδοί μάλλον δικαίως περνούν στην επόμενη φάση, άλλωστε οι Ισπανοί είχαν διπλό ματς μπολ πρόκρισης και τα έστειλαν αμφότερα στο φιλέ. Καλή είναι κι η αποτυχία πότε πότε, σε επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Όσο για τους Καναδούς, τώρα πρέπει να πετύχουν άλλη μια υπέρβαση αυτή τη φορά κόντρα στους Σλοβένους αν και κατά τη γνώμη μου είναι το φαβορί στην αναμέτρηση. Είναι μια ομάδα που νιώθει πολύ άνετα με τον υψηλό ρυθμό, βρίσκει σκορ στο 1v1, κι έχει τα κορμιά και την αθλητικότητα για να σταθεί στο ματς μέχρι τέλους. Λίγο πολύ ότι έκανε η Γερμανία κόντρα στους Σλοβένους. Άλλωστε η νίκη επί της Ισπανίας ήταν από αυτές που μεγαλώνουν ένα σύνολο. Το Γερμανία – Λετονία έχει κι αυτό ξεκάθαρους ρόλους, ίσως πολύ περισσότερο από το άλλο ζευγάρι. Το θέμα είναι ότι το άγχος είναι όλο στην ομάδα του Χέρμπερτ, πιθανή ήττα είναι παταγώδης αποτυχία. Ταυτόχρονα οι Λετονοί δεδομένων των αναλογιών και των απουσιών έχουν ήδη τρυπήσει το ταβάνι τους και έχουν δείξει ότι λατρεύουν να τους υποτιμούν.
Συνολικά το Ευρωπαϊκό μπάσκετ αποδεικνύεται το κορυφαίο παγκοσμίως για άλλη μια φορά με 6 εκπροσώπους στα προημιτελικά έναντι 2 της Αμερικανικής ηπείρου. Το μόνο μου παράπονο είναι ότι ο Καναδάς έσπασε το απόλυτο των Ευρωπαϊκών ομάδων κόντρα στις Αμερικάνικες και μου χάλασε τον τίτλο. Αλλιώς φαίνεται το 5-0 αλλιώς το 4-1. Αμάν ρε Μπρουκς.
