Η Παρτίζαν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι μια από τις πιο νεανικές ομάδες στην Ευρώπη. Πρόσφατα μάλιστα απέκτησε ακόμη έναν υποσχόμενο παίκτη, τον Τριστάν Βούκτσεβιτς, αυξάνοντας σε 6 τα μεγάλα projects του οργανισμού. Προφανώς, δεν είναι καθόλου εύκολο εγχείρημα το να «βγουν» όλοι τους και να δικαιώσουν στον απόλυτο βαθμό τις προσδοκίες. Παρ' όλα αυτά το «παιδομάζωμα» της Παρτίζαν έχει μπόλικο ενδιαφέρον, καθώς συνδυάζεται με υψηλούς στόχους, αφού η ομάδα του Βελιγραδίου θέλει ως γνωστόν να επιστρέψει στην Euroleague το συντομότερο. Πάμε λοιπόν να δούμε κάποια πράγματα γύρω από τους 6 πιο ελπιδοφόρους παίκτες των Ασπρόμαυρων.
Ύστερα από αρκετά χρόνια παρακμής, δίχως πρόοδο και διακρίσεις, η Παρτίζαν ετοιμάζεται να ξαναμπεί για τα καλά στον ευρωπαϊκό μπασκετικό χάρτη. Η παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην καθημερινότητα του συλλόγου αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα ως μια άκρως ευεργετική κίνηση, χωρίς ακόμη η νέα ομάδα να έχει πατήσει καν παρκέ. Η Παρτίζαν είναι ζεστή στην off season, εντυπωσιάζει με τις... ξαφνικές ανακοινώσεις παικτών εγνωσμένης αξίας και μας προϊδεάζει για κάτι δυνατό και, αν μη τι άλλο, φιλόδοξο.
Ναι, αυτό που θα διαβάσετε στις επόμενες γραμμές είναι ένα ακόμη κείμενο αποθέωσης της καριέρας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο λόγος της νέας «αγιογραφίας» για τον κορυφαίο όλων των εποχών; Το γεγονός ότι την προσεχή Παρασκευή στο… δεύτερό του σπίτι, το ΟΑΚΑ, θα γίνει ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της Ευρωλίγκα που θα φτάσει στους 400 αγώνες καριέρας στη διοργάνωση με τον δεύτερο εν ενεργεία προπονητή να βρίσκεται πάνω από 100 αγώνες πιο πίσω του. Γιατί όταν είσαι ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών», όπως είναι η κλισέ συνοδευτική φράση για τα κατορθώματά του, τους υπόλοιπους απλά δεν τους βλέπεις…
To προηγούμενο καλοκαίρι ο 23χρονος Μάρκο Γκούντουριτς μετεγγράφηκε στην Φενέρμπαχτσε ως ένα αξιόλογο επιθετικό ταλέντο, το οποίο θα χρειαζόταν σίγουρα μια κάποια κατεργασία. Στον Ερυθρό Αστέρα είχε φανεί ήδη δύο σεζόν πριν, πως επρόκειτο για έναν νεαρό που δεν φοβόταν να βάλει χέρια και πόδια στην φωτιά και που είχε σίγουρα καλό σουτ και το σωστό ύψος για πλάγιο παίκτη (1,96) στις χαμηλές θέσεις. Από την άλλη , το ταμπεραμέντο του οδηγούσε συχνά σε εξεζητημένες επιλογές, με πολλά τρίποντα μετά από τρίπλα ή επάνω σε άμυνα και σκοτωμένες προσπάθειες ανάμεσα σε ένα σωρό κόσμο. Ενίοτε, ο Γκούντουριτς έδινε με αυτό τον τρόπο νίκες στον Ντέγιαν Ράντονιτς, όμως στο μεταξύ τα Gloška planina1 είχαν γεμίσει από μπάλες. Mε 30% από το τρίποντο σούταρε στην τελευταία του χρονιά ο Μάρκο , ο οποίος έδειχνε ξαφνικά στάσιμος, με τις εμφανίσεις του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να συμπληρώνουν ένα παζλ , πάνω στο οποίο διαγραφόταν ολοκάθαρα η φράση: "πόσο θα τον αντέξει αυτόν ο Ομπράντοβιτς;".
Η Φενέρμπαχτσε κατάφερε τη περασμένη χρονιά να κατακτήσει το τίτλο για πρώτη φορά τόσο στην ιστορία της, όσο και να γίνει η πρωτη πρωταθλήτρια Ευρώπης του Τούρκικου μπάσκετ. Παρότι τερμάτισε στην πέμπτη θέση της κανονικής περιόδου, με την επιστροφή του Μπογκντανοβιτς κατάφερε να αλλάξει πρόσωπο, να παίξει το καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση και να κατακτήσει δίκαια τον τίτλο. Το καλοκαίρι έχασε τους δύο καλύτερους της παίκτες, αλλά κινήθηκε προσεκτικά και με επιτυχία στο μεταγραφικό παζάρι στην προσπάθεια για Back To Back.
Όπως όλοι οι φανζ μας γνωρίζετε, το σάιτ είναι μια ωδή στο μπάσκετ, στον έρωτα και στο κρασί. Έτσι θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον Τούρκο παίχτη με ένα κρασί που ωριμάζει καθώς περνάνε τα χρόνια, έως ότου βρεθεί στο ποτήρι ενός έμπειρου ουρανίσκου, όπου θα απογειωθεί γευστικά με τη συνοδεία ωραίου φαγητού. Επειδή όμως από κρασί δε γνωρίζω τίποτα (συγγνώμη Guru, προσπάθησα να σε εντυπωσιάσω με την εισαγωγή) θα ασχοληθώ καθαρά με το μπάσκετ και τον κύριο της φωτογραφίας. Ομοιότητες με το κρασί μπορούμε να βρούμε πάντως. Εξάλλου, πόσο συχνό είναι το φαινόμενο για ένα παίχτη να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του στην ηλικία των 33 ετών; Να εξελιχθεί μέσα από τη σκληρή δουλειά και την αγάπη του για το άθλημα, από ένα παίχτη-ρολίστα «ειδικών» αποστολών, στον ηγέτη μιας ομάδας ή στο πολυτιμότερο στέλχεος της, και εν συνεχεία να πάρει μεταγραφή στην πρωταθλήτρια Ευρώπης; Ο Γκιουλέρ τη χρονιά που τελείωσε καταξιώθηκε στη συνείδηση πολλών ως ένας από τους καλύτερους combo guard της Ευρωλίγκας, με αποτέλεσμα την υπογραφή συμβολαίου, πριν λίγες ημέρες, με τη Φενέρ του.Ομπράντοβιτς.
Είναι πράγματι περίεργο, προσπαθώ, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να βρω τον κατάλληλο χαρακτηρισμό για να περιγράψω την προσθήκη του Anthony Bennett στο ρόστερ της Fenerbahce. Ή πιο σωστά, την επιλογή του Zeljko Obradovic που προχωρά σε μια όχι και τόσο safe κίνηση με κάμποσες ιδιαιτερότητες.
Leon T. και Giorgos P. ενώνουν τις δυνάμεις τους, γίνονται ο υπερ-αναλυτής LBGT, και μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους από την αγωνιστική στην οποία έχασε η ΤΣΣΚΑ. Και δυστυχώς, και ο Παναθηναϊκός, σε ένα παιχνίδι που στο τέλος επιβεβαίωσε ποιο είναι το σημαντικότερο στοιχείο στο σύγχρονο μπάσκετ. Aς δούμε τις κατηγορίες μας.
Η ομάδα Hoop Fiction εχει ξεκινήσει μία νέα προσπάθεια στο Facebook. Καλή τύχη και πολλές ευχαριστίες από το τιμ του BG.
Ο Acker χρειάζεται μόλις τρεις ντρίπλες για να φτάσει στο καλάθι. Θα προλάβει; Νιώθει ότι κάποιος τον έχει ακολουθήσει, δυο πόδια επιταχύνουν πίσω του και πατάν στα βήματά του, τ' ακούει και γυρνάει στιγμιαία το κεφάλι, αλλά στον ορίζοντά του είναι μόνο ο πάγκος του Παναθηναϊκού. Αν μπορούσε να διακρίνει την αντανάκλαση στα μάτια τους, θα βλεπε ότι δεν κοιτάζουν αυτόν. Tο βλέμμα τους είναι στραμμένο λίγο πίσω του, στο Δημήτρη Διαμαντίδη, τον οποίο ο Acker δε μπορεί να δει, αλλά είναι βέβαιο πως τον νιώθει. Σαν μια σκιά που ετοιμάζεται να τον καταπιεί. Όταν μια αντίστοιχη φάση προκύπτει σε οικογενειακό διπλό, οι προπονητές ουρλιάζουν προς τον επιτιθέμενο παίκτη: Μην κοιτάξεις πίσω. Ο Acker κοίταξε κι ο Διαμαντίδης τον προλαβαίνει στο ψηλότερο σημείο του άλματος του. Ποιος είπε ότι μια άμυνα δεν μπορεί να είναι clutch;
Αυτές οι Τετάρτες πριν από κρίσιμους αγώνες στην Ευρωλίγκα έχουν μια ησυχία έως και αδιαφορία για καθετί αθλητικό στην έπαυλή μου στα Βόρεια Προάστια. Συνήθως βλέπω κάποια σειρά δίπλα στο τζάκι απολαμβάνοντας, όχι κρασί, αλλά καμιά μπύρα καθότι λίγο βλάχος. Μετά Πέμπτη και Παρασκευή αν δεν είμαι στο γήπεδο κάθομαι στην 50 ιντσών τηλεόρασή μου και σαν κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος περιμένω να χαρώ με τη νίκη της ομάδας μου και με την ήττα του αιώνιου αντιπάλου. Έτσι και χθες το βράδυ αφού τελείωσα με το βρετανικό The Voice είπα να χαζέψω στα ελληνικά κανάλια μήπως πετύχω κάτι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον.