Γαμώτο, αυτό το Παλάου Μπλαουγκράνα δεν το ήθελα με τίποτα κι ας έχει η Μονακό την καλύτερη περιφερειακή άμυνα της Ευρωλίγκα. Το γήπεδο της Μπάρσα είναι ένα κλουβί παλαιού τύπου, με επιδαύρια (που λέει ο λόγος) ακουστική και ένα γεμάτο βιβλίο θριάμβων και προκρίσεων, στο οποίο προσθέτει διαρκώς σελίδες. Δεν φωνάζουν πολλοί εκεί μέσα, άντε χίλιοι, αλλά ακούγονται σαν δέκα χιλιάδες. Τα μουρμουρητά και οι γιούχες δε, όταν τα ματς βρίσκονται στον πόντο, μπορούν να σου τινάξουν τη συγκέντρωση στον άερα. Ως τουρίστας, είναι υπέροχο, ως φιλοξενούμενος αντίπαλος όμως, είναι προτιμότερο να διεκδικείς προκρίσεις σε άλλη αρένα. Γνώμη μου.

Η είδηση της ανανέωσης του συμβολαίου του Μάριους Γκριγκόνις σίγουρα δεν εξέπληξε. Ο Λιθουανός αποτελεί τον "τρίτο άνθρωπο" στο σύστημα του Αταμάν, όποιοι και αν είναι οι άλλοι δύο κάθε φορά. Με διαφορετικά λόγια, αποτελεί τον παίκτη που θα είναι εκεί, όταν η μπάλα χρειάζεται να ακουμπήσει στα χέρια του και που επίσης θα είναι αόρατος, αν η ομάδα πηγαίνει καλά μέσα από άλλα plays.

Οι εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ξεχώρισαν στην 32η αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Από το -13 επέστρεψαν οι ερυθρόλευκοι στην τέταρτη περίοδο, από το +16 παραλίγο να χάσουν οι πράσινοι, σε δύο ματς με χιτσικοκική κατάληξη, πράγμα που φυσικά σημαίνει ενδελεχής μελέτη χαρακτήρων και εμβάθυνση στα άδυτα της ψυχικής τους πολυπλοκότητας.

Εν μέσω αμφιλεγόμενων (το λιγότερο) αποφάσεων για ένταξη ομάδων από το Ντουμπάι και το Άμπου Ντάμπι και με τρικυμία στο κρανίο, η Ευρωλίγκα έχει καταφέρει φέτος κάτι μοναδικό. 14 από τις 18 ομάδες, τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, αγωνίζονται με το κίνητρο στα ύψη, διεκδικώντας είτε το πλεονέκτημα έδρας, είτε την είσοδο στα playoffs, είτε την παρουσία τους στο play in. Μιλάμε για ένα καταπληκτικό, άκρως ανταγωνιστικό σκηνικό, που κάθε εβδομάδα αναδεικνύει διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Δεν σας κρύβω ότι η κατάταξη της Ευρωλίγκα αμέσως πίσω από την πρώτη Ρεάλ με έχει ιντριγκάρει πολύ. Εξι ομάδες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διεκδίκηση τριών θέσεων και οι πιθανότητες τους μοιάζουν (σχετικά) μοιρασμένες. Τα προγράμματά τους ποικίλουν σε δυσκολία, όπως και η φόρμα τους. Θα τις δούμε σήμερα μία προς μία, μήπως και ξεδιαλύνουμε κάπως τον γρίφο (spoiler: δεν θα τα πολυκαταφέρουμε). Ως βοήθεια, θα καταφύγουμε στα στατιστικά του Hack-a-Stat, που έχουν φίλτρα για τα τελευταία πέντε παιχνίδια, έτσι ώστε να εξετάσουμε και τις τάσεις. Πάμε.

 Καλώς σας ξαναβρίσκουμε, μετά τη διακοπή για τα κυπελλάκια, ποια κυπελλάκια μωρέ τώρα - στα τούρκικα "bu kupa önemli değil".

Λοιπόοοον.... Προλαβαίνουν να πάρουν και οι δύο ελληνικές ομάδες πλεονέκτημα έδρας; Κάνω την πρόβλεψη πως ναι! Προλαβαίνουν. Αρκεί να διαβάσετε το σημερινό "ριμπάουντ" και ίσως σχηματίσετε την ίδια άποψη, δεδομένης της εικόνας στο Μπαρτσελόνα-Μονακό. Σήμερα δεν θα σχοληθούμε με τα αδιάφορα Άλμπα-Μακάμπι και Βιλερμπάν-Μιλάνο, όμως τα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν αξιόλογα στοιχεία, με τις τρομερές εμφανίσεις των "δικών μας" να κυριαρχούν.

Λίγο ειλικρινείς να είμαστε, τα δύο παιχνίδια της εθνικής στα περίεργα παράθυρα του Ευρωμπάσκετ 2025 έκαναν τα μάτια μας να πονέσουν. Κακό θέαμα, μπάσκετ γεμάτο από άστοχα σουτ και λάθη, παίκτες δεύτερης ταχύτητας και μπόλικη δόση από εθνική ομοψυχία και μπούρδες περί DNA, συνέθεσαν ένα σκηνικό ταιριαστό  στους περαστικούς του αθλήματος, τους θεατές της μίας παράστασης. Το όνομα του Βασίλη Σπανούλη στην άκρη του πάγκου ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο να δει κανείς τα παιχνίδια και αποτελεί εγγύηση για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον στο μέλλον, ακόμη και αν ο Αντετοκούνμπο δεν μπορέσει για οποιονδήποτε λόγο να παραστεί (δεν φαίνεται κάτι τέτοιο μέχρι τώρα).

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κερδίζει με τη νέα, ανανεωμένη του σύνθεση, η οποία βρήκε επιστέγασμα με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Πρόκειται για τίτλο τόσο σημαντικό, όσο τον αξιολογούν συνήθως εκείνοι που τον κερδίζουν, παρόλα αυτά οι ερυθρόλευκοι παρείχαν ακόμη μία πειστική ένδειξη βελτίωσης, την οποία αν τη βάλουμε στη σειρά με τις προηγούμενες, σιγά σιγά διαμορφώνουμε παζλ.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το κείμενο δεν αποτελεί ύμνο στον νέο μεγάλο παιχταρά του Ολυμπιακού, Μόουζες Ράιτ. Το ντεμπούτο του ήταν θαυμάσιο, σαφώς πάνω από κάθε προσδοκία, αλλά ποιος ξέρει, αύριο μεθαύριο μπορεί να παίξει χειρότερα και αντί για 15 πόντους, να πετύχει τέσσερις. Επίσης, μπορεί να μην ξανακάνει τόσες τάπες όλη τη σεζόν και όταν βρεθεί απέναντι σε πολύ ψηλούς σέντερ να χάσει τις μονομαχίες. Δεν έχουμε ιδέα πόσο καλός παίκτης είναι, εμείς οι casual fans. Το μόνο που ξέρουμε, μετά από έναν αγώνα με την χειρότερη ομάδα της Ευρωλίγκα, είναι πως δεν είναι άχρηστος και πως ο Ολυμπιακός δεν θα εκτεθεί με την επιλογή του.

Kάπως νερόβραστη η 23η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, με λίγα ντέρμπι, σταγονόμετρο στις φάσεις και χωρίς σπουδαίες επιδόσεις από πλευράς παικτών. Η Μονακό πέτυχε πιθανώς την πολυτιμότερη νίκη στην έδρα της Εφές και η Βαλένθια έκοψε τα πόδια της Μπασκόνια στη Βιτόρια. Βασικά, οι Βάσκοι παρουσιάστηκαν κατάκοποι, για να λέμε την αλήθεια.