Στις αρχές Σεπτεμβρίου, η Ζάλγκιρις ανανέωσε πλήρως το λογότυπο της. Οπότε, όταν αρχίσει η νέα Ευρωλίγκα, μην αρχίσεστε να ψάχνετε την λιθουανική ομάδα με... το παλιό. Ένα ολοκαίνουργιο σήμα ήρθε να φέρει νέα πνοή στον οργανισμό κι όπως εξηγήθηκε και στην επίσημη παρουσίαση (7/9) του νέου brand στο Αμφιθέατρο της Zalgirio Arena, υπήρχαν λόγοι για να προχωρήσει ο σύλλογος σε αυτή την -αναγκαία- αλλαγή.

Η Ζαλγκίρις Κάουνας, ίσως στην πιο απροσδόκητη πορεία των τελευταίων χρόνων, βρίσκεται μόλις μία νίκη (ή μια ήττα) μακριά από τις θέσεις του πλεονεκτήματος, γνωρίζοντας πως το φάιναλ φορ φέτος θα διεξαχθεί στην έδρα της. Το 12-8 των Λιθουανών έχει έρθει μέσα από όλες τις κατάλληλες νίκες, δηλαδή απέναντι σε αντιπάλους που βρίσκονται μαζί της ή πιο κάτω στη βαθμολογία. Αν κερδίζεις αυτά τα παιχνίδια, το σίγουρο είναι πως θα δεν θα αποτύχεις και από εκεί και πέρα το ταβάνι ψηλώνει με κάθε έξτρα "δίποντο".

Η μόνιμη την τελευταία δεκαετία πρωταθλήτρια Λιθουανίας, Ζαλγκίρις, θα είναι μια αρκετά διαφορετική ομάδα τη νέα σεζόν, καθώς το καλοκαίρι σημειώθηκαν αρκετά «πήγαινε-έλα» στο ρόστερ της. Υπάρχει μια βάση παικτών, αλλά το ταβάνι της θα οριοθετηθεί από το αν θα τις βγουν οι μεταγραφές που ολοκλήρωσε και κατά πόσο θα αναπληρωθούν τα κενά που προέκυψαν έπειτα από τις αποχωρήσεις βασικών παικτών. Μπορεί ο Σίλερ να διατηρήσει την ομάδα του σε υψηλό επίπεδο ανταγωνιστικότητας στο ευρωπαϊκό στερέωμα ή θα πάψει τελικά να είναι «διαβόλου κάλτσα»;

Μετά από σχεδόν επτά μήνες η Euroleague επέστρεψε στις οθόνες μας. Παρατηρώντας τις άδειες εξέδρες υπήρξε μια νοσταλγία καθώς ο αθλητισμός χωρίς κόσμο δεν είναι ο ίδιος, αλλά τουλάχιστον το αγαπημένο μας άθλημα επανέρχεται σταδιακά στην καθημερινότητα. Το βράδυ της Πέμπτης στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός έκανε την δικιά του πρεμιέρα απέναντι στον κακό του δαίμονα, τη Ζάλγκιρις, από την οποία ηττήθηκε, δημιουργώντας πλέον μια αρνητική παράδοση με μόλις δύο νίκες σε δέκα αναμετρήσεις.

Τις τελευταίες 10 αγωνιστικές η Ζαλγκίρις Κάουνας έχει ρεκόρ 7-3 και ανεβαίνει συνεχώς, κερδίζοντας του πάντες πλην όσων θα έχανε έτσι κι αλλιώς. Ο Παναθηναϊκός την γλίτωσε μόνο από το συγκρότημα του Σάρας, που δικαιώνει επιτέλους κάποιες από τις προσδοκίες του καλοκαιριού. Τότε, με τις προσθήκες των Λεντέι και Χέιζ, όπως και με την ενίσχυση του πικ εν ρολ άξονα με τον Λαντέιλ (που επίσης σουτάρει από μακριά) ήταν αναμενόμενο ότι οι Λιθουανοί θα προσανατολίζονταν σε έναν πιο "μοντέρνο" τρόπο παιχνιδιού, με περισσότερη έμφαση στο τρίποντο και κάπως λιγότερη στο παιχνίδι της ρακέτας και το αέναο γύρισμα της μπάλας. Μέχρι όμως το σχέδιο να γίνει πράξη, πέρασαν τελικά από 40 κύματα.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση λέει μια παροιμία και νομίζω ότι αντιπροσωπεύει πλήρως την εικόνα που δείχνει ο Ολυμπιακός στο παρκέ. Τα σκαμπανεβάσματα κάθε εβδομάδα αποτελούν τη μόνη σταθερά και η ήττα με κάτω τα χέρια από τη Ζάλγκιρις ήταν πιθανώς το κύκνειο άσμα στην προσπάθεια της οκτάδας για φέτος, αν και μεταξύ μας ουσιαστικά δεν υπήρχαν αυτές οι δυνατότητες μετά από τόσες αλλαγές σε τεχνικό επιτελείο και ρόστερ. Ετσι κι αλλιώς ο ίδιος ο οργανισμός μέσα από τις ενέργειες του ήδη κατευθύνεται προς τη δημιουργία μιας νέας ομάδας για τη νέα χρονιά.

Ο χαμός που έχει γίνει στην Ευρωλίγκα φέτος είναι σπάνιος. Οι μεταγραφικές κινήσεις ενδέχεται να αλλάξουν ισορροπίες, όχι τόσο από άποψη φαβορί, όσο από το πρίσμα της αγωνιστικής φιλοσοφίας. Πάρτε για παράδειγμα την Φενέρ. Η στελέχωση της επιστρέφει στην εποχή Μπογκντάνοβιτς, υπό την έννοια πως για πρώτη φορά έκτοτε βρίσκεται δίπλα στον Κώστα Σλούκα ένα γκαρντ της ποικιλίας Ντε Κολό, δηλαδή με ύψος και ευρύτατο επιθετικό ρεπερτόριο. Επίσης, στη θέση τέσσερα ο ερχομός του Ουίλιαμς αφαιρεί κάπως όγκο, αλλά προσθέτει ταχύτητα και εκρηκτικότητα. Δεν μπορεί, με τόσο κομβικά στελέχη υψηλού επιπέδου να εισέρχονται, ο Ζοτς θα παίξει κάπως αλλιώς, θα δούμε πώς.

Στην σχεδόν 20ετή ιστορία της Ευρωλίγκα έχουν περάσει από τα γήπεδά της ομάδες που δημιουργήθηκαν από ατζέντηδες (Λάιονς Αγίας Πετρούπολης), ομάδες σχεδόν μιας χρήσης (Λουγκάνο Σνέικς), ομάδες που έπαιξαν και μετά καταστράφηκαν οικονομικά (πάρα πολλά τα παραδείγματα), αλλά υπήρχε και μία ομάδα επί των ημερών συγκεκριμένου ιδιοκτήτη που λειτούργησε, μεταξύ άλλων, και ως «πλυντήριο» χρημάτων από παράνομες -όπως αποδείχθηκε- δραστηριότητες και που εξυπηρέτησε συγκεκριμένους σκοπούς.

Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Τι πιο χιλιοειπωμένο, όταν βλέπεις να έρχονται αντιμέτωποι ένας ισχυρός απέναντι σε έναν πιο αδύναμο;  Στην περίπτωση μας έχουμε το μεγάλο φαβορί της φετινής Euroleague (ή αν θέλετε την ομάδα που έπαιξε το κατά τεκμήριο σταθερότερο μπάσκετ τη σεζόν που διανύουμε) και από την άλλη την ομάδα που ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά και με εκπληκτικό ντεμαράζ κατάφερε να προλάβει την τελευταία προνομιούχο θέση για τη μάχη των play offs. Στη μια πλευρά των πάγκων ο μεγάλος Ομπράντοβιτς και στην άλλη πλευρά ο επόμενος μεγάλος προπονητής της Γηραιάς Ηπείρου (όσο φυσικά τον απολαύσουμε στα μέρη μας, γιατί πιθανολογώ ότι το ΝΒΑ θα τον καλέσει σύντομα κοντά του). Τα διάφορα τρικ που επιφυλάσσουν αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από κάθε άποψη.

Η τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκα τελείωσε ήδη, ολοκληρώνοντας μία πρωτοφανή σεζόν για την διοργάνωση και αφήνοντας πίσω της ίχνη αθλητικών επιτευγμάτων. Ο Παναθηναϊκός και η Ζαλγκίρις ολοκλήρωσαν δύο επιστροφές σπάνιες για τα δεδομένα του τουρνουά, επιστροφές που φέρουν την υπογραφή των ανθρώπων που κάθονται στους πάγκους τους, ακόμη και αν στην πρώτη περίπτωση ο Νικ Καλάθης κατάφερε το περίπου ακατόρθωτο. Οι Ρικ Πιτίνο και Σάρας Γιασικεβίτσιους, δουλεύοντας προσηλωμένα ανάμεσα σε συντρίμμια, κατάφεραν σιγά σιγά να τα μαζέψουν, να τα ανακυκλώσουν και να τα συσκευάσουν εκ νέου σε πακέτα νίκης, που παραδόθηκαν εν τέλει στους αντιπάλους με την μορφή ενός σερί 7-1. Σε αυτό, οι δύο πράσινες ομάδες άλωσαν έδρες όπως η Μόσχα, το Μιλάνο, το Φάληρο και η Μαδρίτη, για να πάρουν τελικά αυτό που άξιζαν βάσει της τελικής τους εικόνας. Παράλληλα, πήραν αυτό που δεν περίμενε κανείς, πλην όσων επιμένουν να εκτοξεύουν χρησμούς.