Δεν ξέρω από πού να πιάσω τα τρίτα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα, ειλικρινά. Θα προσπαθήσω να τα δω με ψυχραιμία και δεν θα τα καταφέρω, διότι η διοργάνωση, για μία ακόμη φορά στη φάση των πλέι οφ, δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Πέρυσι ήταν η Παρτίζαν το θύμα, σε μία συγκυρία στην οποία είχαμε αναφερθεί εκτενώς. Φέτος, οι δύο ελληνικές ομάδες, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, χάρη κυρίως στις δομικές ανορθογραφίες ενός πρωταθλήματος, που προφανώς δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά, εκτός αν αυτό έχει να κάνει με εισροή χρημάτων από τις αραβικές χώρες.

Όλοι περιμένετε να διαβάσετε για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, έτσι δεν είναι; Απόλυτα κατανοητό, κι εγώ το ίδιο για να σας είμαι απόλυτα ειλικρινής. Έλα όμως που παίζουν και τα άλλα παιδάκια, σε δύο σειρές που συμπεριλαμβάνουν μία Ισπανική μονομαχία ρυθμού (Ρεάλ-Μπασκόνια) και μία μάχη λεπτομερειών ανάμεσα σε Μονακό και Φενέρμπαχτσε, δύο δηλαδή εκ των καλύτερων συνόλων της διοργάνωσης. Αξίζει νομίζω να τις μελετήσουμε.

Μετά από την πενταετή απουσία του από τα πλέι-οφς της Ευρωλίγκα, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει με κρότο θα λέγαμε στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και στα μεγάλα ματς του Απρίλη. Η ως τώρα πορεία του ήταν μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του συλλόγου σε επίπεδο κανονικής περιόδου, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση πριν δώδεκα μήνες. Βρίσκεται τρία βήματα μακριά από την πολυπόθητη συμμετοχή σε Φάιναλ Φορ κι η ομάδα που του κλείνει με σθένος το δρόμο είναι όπως ξέρετε η Μακάμπι Τελ Αβίβ. Οι δύο ομάδες έχουν αρκετά κοινά στον τρόπο παιχνιδιού, αλλά και διαφορές που εν τέλει θα κρίνουν τη σειρά. Πάμε να πιάσουμε το ζευγάρι από την αρχή.

Η κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκα τελείωσε, το πρώτο play-in τουρνουά επίσης και η ώρα για τα playoffs έφτασε. Ευκαιρία λοιπόν για μία λίστα α λα Ζακ Λόου, με ορισμένα πράγματα που άρεσαν ή δεν άρεσαν από τη φετινή διοργάνωση. Εντελώς αντικειμενικά με υποκειμενική άποψη.

Οι εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ξεχώρισαν στην 32η αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Από το -13 επέστρεψαν οι ερυθρόλευκοι στην τέταρτη περίοδο, από το +16 παραλίγο να χάσουν οι πράσινοι, σε δύο ματς με χιτσικοκική κατάληξη, πράγμα που φυσικά σημαίνει ενδελεχής μελέτη χαρακτήρων και εμβάθυνση στα άδυτα της ψυχικής τους πολυπλοκότητας.

Εν μέσω αμφιλεγόμενων (το λιγότερο) αποφάσεων για ένταξη ομάδων από το Ντουμπάι και το Άμπου Ντάμπι και με τρικυμία στο κρανίο, η Ευρωλίγκα έχει καταφέρει φέτος κάτι μοναδικό. 14 από τις 18 ομάδες, τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, αγωνίζονται με το κίνητρο στα ύψη, διεκδικώντας είτε το πλεονέκτημα έδρας, είτε την είσοδο στα playoffs, είτε την παρουσία τους στο play in. Μιλάμε για ένα καταπληκτικό, άκρως ανταγωνιστικό σκηνικό, που κάθε εβδομάδα αναδεικνύει διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

(Γράφουν οι Giorgos B. και Alex Mitsiou)

Τόσες και τόσες κρύες κοτσάνες έχουμε διαβάσει για τον "Μωυσή" του Ολυμπιακού, ε, λέω να ακολουθήσουμε και αφιερώσουμε τον τίτλο αυτού του "ριμπάουντ" σε εκείνον - εξού και τα νερά. Μέχρι εδώ όμως, καθώς ο Ολυμπιακός επικράτησε ως ομάδα του Παναθηναϊκού και ανέδειξε τον πρωταγωνιστή του μέσα από μελετημένο rotation και μέσα από την αντίληψη των αδυναμιών του αντιπάλου στην κυκλοφορία της μπάλας. Οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν φυσικά τη νίκη της αγωνιστικής, ενώ η Εφές πέτυχε την ... ήττα, χάνοντας πολύτιμο έδαφος για τα play in στη Γαλλία.

Η 28η αγωνιστική της Ευρωλίγκα θα μπορούσε να ήταν μια αδιάφορη αγωνιστική, όμως το δεύτερο συνεχόμενο διπλό στη Μαδρίτη, αυτή τη φορά από την Φενέρμπαχτσε, έβαλε φωτιά στη μάχη του πλεονεκτήματος, ενώ ο Μάικ Τζέιμς έσπασε ένα πολύ σημαντικό ρεκόρ. Πολύ σημαντική νίκη και για τον ελλιπή Ολυμπιακό κόντρα στην Μπολόνια, ενώ στη μάχη της δεκάδας η Αρμάνι κέρδισε στο όριο την Παρτιζάν κι η Εφές διέλυσε την Μπάγερν.

Δεν σας κρύβω ότι η κατάταξη της Ευρωλίγκα αμέσως πίσω από την πρώτη Ρεάλ με έχει ιντριγκάρει πολύ. Εξι ομάδες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διεκδίκηση τριών θέσεων και οι πιθανότητες τους μοιάζουν (σχετικά) μοιρασμένες. Τα προγράμματά τους ποικίλουν σε δυσκολία, όπως και η φόρμα τους. Θα τις δούμε σήμερα μία προς μία, μήπως και ξεδιαλύνουμε κάπως τον γρίφο (spoiler: δεν θα τα πολυκαταφέρουμε). Ως βοήθεια, θα καταφύγουμε στα στατιστικά του Hack-a-Stat, που έχουν φίλτρα για τα τελευταία πέντε παιχνίδια, έτσι ώστε να εξετάσουμε και τις τάσεις. Πάμε.

 Καλώς σας ξαναβρίσκουμε, μετά τη διακοπή για τα κυπελλάκια, ποια κυπελλάκια μωρέ τώρα - στα τούρκικα "bu kupa önemli değil".

Λοιπόοοον.... Προλαβαίνουν να πάρουν και οι δύο ελληνικές ομάδες πλεονέκτημα έδρας; Κάνω την πρόβλεψη πως ναι! Προλαβαίνουν. Αρκεί να διαβάσετε το σημερινό "ριμπάουντ" και ίσως σχηματίσετε την ίδια άποψη, δεδομένης της εικόνας στο Μπαρτσελόνα-Μονακό. Σήμερα δεν θα σχοληθούμε με τα αδιάφορα Άλμπα-Μακάμπι και Βιλερμπάν-Μιλάνο, όμως τα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν αξιόλογα στοιχεία, με τις τρομερές εμφανίσεις των "δικών μας" να κυριαρχούν.