Τι είδαμε στην κανονική περίοδο

Ας αρχίσουμε από τους έχοντες το πλεονέκτημα έδρας, δηλαδή τη Μονακό. Η ομάδα του Σάσα Ομπράντοβιτς ξεκίνησε με πατημένο το γκάζι την σεζόν, θέλοντας να αποδείξει ότι ανήκει δικαιωματικά στην ελίτ της Ευρώπης. Ως τα μέσα Γενάρη φιγουράριζε στις τρεις πρώτες θέσεις της κατάταξης, και είχε πετύχει κάποιες μεγάλες νίκες κόντρα σε ομάδες της τετράδας - και όχι μόνο. Για να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, η Μονακό φέτος είχε ρεκόρ 10-5 στους αγώνες που κρίθηκαν σε διαφορά 5 πόντων ή λιγότερων. Κοινώς, είναι μία ομάδα που έχει τον τρόπο και τους παίκτες να κλείνει τα ματς, όταν σφίγγουν τα γάλατα. Από τον Φεβρουάριο και μετά ωστόσο έκατσε, και με μπάσκετ αγγαρείας έφτασε στο πλεονέκτημα έδρας, διεκδικώντας για δεύτερη φορά την πρώτη της παρουσία σε Final 4 της Ευρωλίγκας.

Η πορεία της Μακάμπι απο την άλλη, ήταν σαν τρενάκι του λούνα παρκ, ανάλογα με το αν αγωνιζόταν εντός ή εκτός έδρας. Για να γίνει πιο κατανοητό το παραπάνω, εντός έδρας ρεκόρ 15-2 (μόνες ήττες από Μπαρτσελόνα κι Ερυθρό Αστέρα), εκτός έδρας 5-12! Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πώς μεταβάλλεται η αμυντική της αποτελεσματικότητα, ανάλογα με το αν αγωνίζεται εντός ή εκτός έδρας (DefRtg 108.9 και 120.5 σε κάθε περίπτωση). Στην περσινή σεζόν ευνοήθηκε κάπως από τις αποπομπές των ρωσικών ομάδων, καθώς είχε υποστεί τρεις ήττες σε τέσσερις τέτοιες αναμετρήσεις. Φέτος μπαίνει φορμαρισμένη στα πλέι-οφς, κλείνοντας την κανονική περίοδο με ένα επιμέρους 7-1, που την έφερε στην πέμπτη θέση, ίδια ακριβώς με πέρυσι. Απέναντι της μία ομάδα που της μοιάζει αρκετά, ή μάλλον μοιράζονται παρόμοιες αδυναμίες. Πρώτης τάξεως ευκαιρία επομένως για ένα ιστορικό κλαμπ, ώστε να βρεθεί ξανά σε Final 4.

Τι μπορεί να κάνει η Μονακό

Παρά το κάκιστο ποσοστό ευστοχίας σε σουτ τριών πόντων (31.7%, τελευταία στη διοργάνωση), η Μονακό σφύζει από επιθετικό ταλέντο. Ο Ομπράντοβιτς μπορεί και τεντώνει το γήπεδο με πεντάδες που συμπεριλαμβάνουν Τζέιμς, Οκόμπο, Λόιντ και κάποιον εκ των Ντιαλό ή Μπλόσομγκέιμ στο ‘4’. Η τακτική αυτή ευνοεί άρδην το 1v1 παιχνίδι των εκρηκτικών γκαρντ του συνόλου και προσφέρει άφθονες ευκαιρίες για σκορ στον αιφνιδιασμό. Αν χρειαστεί περισσότερο μέγεθος στη ρακέτα και παιχνίδι δύο εναντίον δύο, οι Χολ και Μοτεγιούνας προσφέρουν κάλυψη ως ένα βαθμό, κι ο Τζον Μπράουν είναι η κόλλα που ενώνει αυτές τις διαφορετικές σε φιλοσοφία πεντάδες. Το Α και το Ω στην άμυνα της Μονακό, κι ένας αδιάκοπος σκρίνερ στην επίθεση. Τέλος, ο Ομπράντοβιτς αρκετές φορές μες τη σεζόν έβγαλε λαγούς από το καπέλο, με κάποιους αναπάντεχους ήρωες, όπως οι Ουαταρά και Στραζέλ.

Τι μπορεί να κάνει η Μακάμπι

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Κάτας είναι μάλλον ότι κατάφερε να συμβιβάσει τους Μπράουν και Μπάλντουιν στην ίδια πεντάδα. Ο πρώτος είναι το βαρόμετρο στην επίθεση με την ευφυΐα του. Ο τρόπος που επιλέγει να εκτελέσει ή να πασάρει ανάλογα με τις προσαρμογές της άμυνας πάνω του, δημιουργεί χώρους κι ανισορροπίες, που εκμεταλλεύονται οι συμπαίκτες του. Ειδικά ο Μπάλντουιν, περιμένω να παίξει αρκετά με πλάτη τα γκαρντ της Μονακό, γιατί υπερέχει σε ύψος και μήκος, κάτι που του επιτρέπει να εκτελεί με άνεση. Ό,τι χάνει στο 5, η Μακάμπι μπορεί να το αναπληρώσει με ισοϋψείς, ευέλικτες αμυντικά πεντάδες, που θα ζορίσουν τους παίκτες της Μονακό και θα ακυρώσουν πολλά από τα pick n roll τους, όπως και αρκετά μις ματς. Ο Κάτας αρκετές φορές φέτος εφάρμοσε αμυντικά τρικς για να αποσυντονίζει τις αρχικές επιθετικές δράσεις των αντιπάλων του. Pre switch για να κρύψει τον κακό αμυντικό του, να στείλει φόργουορντ κατευθείαν στον αντίπαλο γκαρντ, όπως και κάποιες άμυνες ζώνης που έπαιζε ακόμα και σκόρπιες, σε στοχευμένα σημεία, για να προκαλέσει σύγχυση και να κερδίσει κρίσιμες κατοχές . Είμαι περίεργος ως προς το τι θα δούμε σε αυτή την σειρά από τον Ισραηλινό κόουτς.

Χ factor

Μάικ Τζέιμς. Οκ θα μου πείτε εδώ, «δεν ανακάλυψες την Αμερική ρε μεγάλε», επομένως ας εξηγήσω. Δείτε παρακάτω πώς μοιράζει τα αγωνιστικά λεπτά ο Σάσα Ομπράντοβιτς, και πώς ο Τζέιμς απολαμβάνει τη μερίδα του λέοντος, ειδικά στα δεύτερα ημίχρονα. Η συζήτηση γίνεται γιατί ο Αμερικανός σταρ δεν είχε καλή σεζόν ως τώρα. Ούτε 40% εντός παιδιάς, εκνευρισμός σε αρκετούς αγώνες, μάλιστα κάποιες ανατροπές συνέβησαν με αυτόν στον πάγκο. (απεικόνιση Panagiotis S., "προμήθεια στοιχείων", 3stepsbasket).

Ποιο είναι το θέμα όμως. Ακόμα κι έτσι η Μακάμπι δεν θα ρισκάρει να του δώσει χώρους κι ευκαιρίες να βρει ρυθμό, η μπάλα θα φεύγει αρκετά από τα χέρια του. Απαιτείται ψυχραιμία στο μοίρασμα, αλλά και αποτελεσματικότητα, όταν κληθεί να εκτελέσει. Αν εμφανιστεί στη σειρά καλώς, αν όχι, η Μονακό θα έχει έναν δυσλειτουργικό θερμοκέφαλο για τουλάχιστον 30 λεπτά στο παρκέ. Πρόβλημα.

Πρόβλεψη

Αναφέρθηκαν παραπάνω κάποιες κοινές αδυναμίες. Πράγματι, είναι δύο ομάδες που εξαρτώνται από τους γκαρντ για να πάρει μπρος η επίθεση και ταυτόχρονα τα νούμερα των ασίστ είναι μέτρια ως τραγικά. Η Μονακό στο 4 κι η Μακάμπι στο 5 στερούνται βάθους, κάτι που επίσης δικαιολογεί την αδυναμία στα ριμπάουντ αμφοτέρων. Επομένως θεωρώ πως είναι μια σειρά που οι αντιδράσεις του τεχνικού επιτελείου θα είναι κομβικές για την κατάληξη της. Από όσα έχουμε δει φέτος, ο Κάτας είναι πιο επιδραστικός και τολμηρός από τον Ομπράντοβιτς, τόσο στην προετοιμασία, όσο κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ζωτικής σημασίας θα είναι και η μάχη των ριμπάουντ. Όταν δυσκολεύεσαι να βρεις σκορ από μακριά, όπως αυτές οι δύο ομάδες, οι έξτρα κατοχές είναι υπερπολύτιμες.

Τολμώ να πω Μακάμπι 3-1, με την ελπίδα να μην εξαφανιστεί στα δύο πρώτα παιχνίδια. Και στην τελική υπάρχει έστω κι ένας που θέλει στο Final 4 αυτή την προβλέψιμη ντίβα που λέγεται Μονακό;

Σημειώσεις

Στατιστικά από 3stepsbasket, RealGM και από το επίσημο σάιτ της EuroLeague