Με ένα mid range jumper στην εκπνοή υπό την πίεση του Ντόγκους Μπαλμπάι, ο Σλοβένος διεθνής έγραψε χθες το 76-74, χαρίζοντας στην Βαλένθια ένα πολύτιμο ροζ φύλλο. Οι Ισπανοί έχουν κάνει κι άλλες μεγάλες νίκες φέτος (Ρεάλ εκτός και Μακάμπι εντός μεταξύ άλλων), όμως η χθεσινή είχε μεγάλη ένταση, κόπο, καρδιοχτύπι, κόντρα σε μια από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος.

Ο Πρέπελιτς ήταν ο άνθρωπος του αγώνα, χωρίς πάντως να κάνει το καλύτερο φετινό του παιχνίδι. Είχε 7 πόντους με 3/7 σουτ σε μόλις 16 λεπτά συμμετοχής, όμως ήταν αυτός που το «καθάρισε» κι αποσυμπίεσε την ομάδα του από το άγχος και το drama των τελευταίο δευτερολέπτων. Μια εκτέλεση που ανέδειξε την προσωπικότητα του και το γεγονός πως δεν φοβάται να πάρει ένα μεγάλο σουτ. Δεν ήταν φυσικά σαν το περσινό του έπος κόντρα στην Νταρουσάφακα για το EuroCup, όμως δεν παύει να ήταν μια μεγάλη στιγμή για τον ίδιο.

Γενικά ο Πρέπελιτς είχε χτίσει τελευταία ένα καλό σερί συνεχόμενων αγώνων με σταθερά διψήφια νούμερα στο σκορ και πολύ καλά ποσοστά, όμως αυτό από ένα σημείο και μετά γίνεται ρουτίνα και παύει να είναι είδηση. Αυτό που χρειαζόταν ο Σλοβένος σταρ της Βαλένθια ήταν να δημιουργήσει μια δυνατή στιγμή, απ’ αυτές που γίνονται viral στο κοινό, ώστε να ακουστεί περισσότερο το όνομα του και να αναδειχθεί η δεδομένη βελτίωση του. Ο Πρέπελιτς κατάφερε χθες να προκαλέσει τον θόρυβο που του έλειπε ως τώρα στη σεζόν. Όσο η Βαλένθια μαζεύει νίκες κι έχει ανταγωνιστική παρουσία με εκείνον ως βασικό συντελεστή, τόσο μεγαλύτερο value θα αποκτά κι η δικη του προσωπική παρουσία μέσα στο εγχείρημα. Μέχρι ώρας διανύει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, στην τρίτη του σεζόν.

Η «έκρηξη» στο EuroBasket του 2017

Μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2017, το όνομα του δεν είχε ακουστεί ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Ήταν τότε ένας παίκτης 24 στα 25, ο οποίος είχε περάσει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, από ουκ ολίγες ομάδες της γηραιάς ηπείρου. Οι κυριότερες εξ’ αυτών ήταν η Λιμόζ, η Μπάνβιτ κι η Ολίμπια Λιουμπλιάνας (με συμμετοχή στην Ευρωλίγκα τη σεζόν 2012-13), ενώ είχε αγωνιστεί ακόμη και στις Όλντενμπουργκ, Μπράνικ και Ντομζάλε. Οι δύο τελευταίες, ομάδες της πατρίδας του, όταν ήταν έφηβος. Γενικά ο Πρέπελιτς βρισκόταν σε ένα διαρκές πήγαινε-έλα στο συλλογικό επίπεδο. Ήταν κατά βάση ένας παίκτης με ταβάνι το EuroCup, όντας παράλληλα και διεθνής με το συγκρότημα της Σλοβενίας. Δεν είχε κάνει ως τότε την... «έκρηξη» που θα τον έφερνε στο προσκήνιο, παρότι πάντα διέθετε καλά στοιχεία και επιθετικά ένστικτα, ιδίως λόγω σουτ.

Αυτά τα στοιχεία ξεδίπλωσε στο Ευρωπαϊκό της Τουρκίας, πριν από τρία χρόνια, όταν και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο πλευρό των Ντράγκιτς, Ντόντσιτς και Ράντολφ, υπό την καθοδήγηση του Ιγκόρ Κοκόσκοφ. Ο νεαρός εκτελεστής είχε σε 9 παιχνίδια του τουρνουά κατά μέσο όρο 13.8 πόντους με 44% από την περίμετρο (21/48 τρίποντα), «σκοτώνοντας» στον τελικό τους Σέρβους με 21 πόντους. Επίσης προσέφερε 2.3 ριμπάουντ κι ισάριθμες ασίστ, περνώντας στο παρκέ 25 λεπτά. Ήταν ένας από τους κατά τεκμήριο καθοριστικότερους παίκτες του συνόλου, βοηθώντας τα μέγιστα σε αυτή την ανεπανάληπτη επιτυχία του σλοβενικού μπάσκετ. Είχε ρέντα, καλή φόρμα και αποτέλεσε μια από τις μεγάλες εκπλήξεις της διοργάνωσης.

Οι καλές του εμφανίσεις, τον οδήγησαν σε ένα... «προσύμφωνο» με την Ρεάλ Μαδρίτης. Θα εξαργύρωνε με καθυστέρηση ενός έτους το καταπληκτικό τουρνουά που έκανε στην γειτονική χώρα. Οι Los Blancos τον «έκλεισαν», όμως τον άφησαν να αγωνιστεί στην γαλλική Παρί Λεβαλουά, καθώς η πληρότητα του ρόστερ τους δεν θα εγγυόταν χρόνο δράσης στον πρωταθλητή Ευρώπης. Έτσι, ο Πρέπελιτς έπρεπε υπομονετικά να περιμένει λίγο ακόμη, προτού μεταπηδήσει οριστικά στο κορυφαίο επίπεδο.

Το κεφάλαιο της Ρεάλ

Έπειτα λοιπόν από μια άκρως παραγωγική σεζόν σε Γαλλία (15.4π, 32% τριπ, 3α) και EuroCup (15.7π, 39% τριπ, 1.8α) με 40 παιχνίδια στο ενεργητικό του, ελευθερία στο παιχνίδι του και κάμποσες διψήφιες εμφανίσεις με την Παρί, τελικά ο Πρέπελιτς ενσωματώθηκε στην Ρεάλ το καλοκαίρι του 2018. Καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν ήταν ρολίστας, αδυνατώντας να περάσει στην πρώτη γραμμή του ρόστερ. Ο Πάμπλο Λάσο τον εμφάνιζε κατά διαστήματα όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες, όμως ήταν ξεκάθαρο πως επιθετικά πόνταρε περισσότερο σε άλλες, πιο έμπειρες και ποιοτικές μονάδες που διέθετε. Παρ’ όλα τον είδαμε συνολικά σε 21 αγώνες της Ευρωλίγκα (3.8π, 28% τριπ, 1.7α) και άλλους 22 της ACB (4.2π, 30% τριπ, 1α), δείγμα επαρκές προς αξιολόγηση. Το πόρισμα που βγήκε ήταν απλό: ο Πρέπελιτς ως “streaky” παίκτης που βασίζει το παιχνίδι του σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στον ρυθμό, δεν μπόρεσε ποτέ να τον βρει πραγματικά στην Μαδρίτη, στα σκόρπια λεπτά που έπαιζε.

Δεν ένιωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να λειτουργήσει και περιορίστηκε σε έναν μικρό ρόλο που δεν εξυπηρετεί το παιχνίδι του. Τα ποσοστά του πίσω από το τόξο ήταν μετριότατα, σταθερά κάτω από το 30%, αναλογικά με τις δυνατότητες κι ήταν ολοφάνερο πως ο παίκτης έπρεπε να αλλάξει περιβάλλον και να πάει κάπου όπου θα νιώσει ξανά σημαντικός κι απαραίτητος. Με απλά λόγια, δεν χωρούσε στην πολυτάλαντη Ρεάλ. Γι’ αυτό κι οι πρωταθλητές Ισπανίας εκείνης της σεζόν επέλεξαν να τον δανείσουν στην Μπανταλόνα, ώστε να περάσει εκεί τον δεύτερο χρόνο του συμβολαίου του.

Το step down τον βοήθησε να επανέλθει στα γνωστά του, και παραπάνω, στάνταρ - 21.7 πόντοι πέρσι στην ισπανική λίγκα, 17 στο EuroCup. Μπορεί στην Ρεάλ να μην «βγήκε», όμως φάνηκε να «κερδίζει» από την περιπέτεια στην Μαδρίτη. Έγινε γρήγορα ηγετικό στέλεχος στην Μπανταλόνα κι ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα. Ίσως όχι για ένα powerhouse όπως η Ρεάλ, αλλά για κάποιο κλαμπ από την λεγόμενη μεσαία κλίμακα.

Η Βαλένθια που του ταιριάζει

Επιστρέφοντας στα «φρέσκα κουλούρια», ο Πρέπελιτς δείχνει να αισθάνεται άνετα στο σύνολο της Βαλένθια τους τελευταίους μήνες. Έχει ξεκάθαρο κι ενεργό ρόλο. Απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Έχει βρει τον απαιτούμενο ρυθμό. Ακόμη και σε μέτριες βραδιές του, δεν τον έχουμε δει να υπερβάλλει σε προσπάθειες. Ελέγχει καλύτερα τον εαυτό του, έχει βρει ισορροπία που του έλειπε. Παρά το μέτριο ξεκίνημα, η πρόοδος του από τις αρχές Νοεμβρίου και μετά είναι αλματώδης. Σε 13 εμφανίσεις πλέον, μετράει 11.4 πόντους με 61% στα δίποντα, 39% στα τρίποντα κι 96% από την γραμμή των βολών. Συμπληρώνει τη στατιστική του με 3.2 ασίστ για 1.6 λάθη, συν 1.4 ριμπάουντ. Από τα πιο ενθαρρυντικά στοιχεία είναι πως έχει εντάξει περισσότερο στο παιχνίδι του την πάσα, προσπαθώντας να πλησιάσει τον όρο του “combo” και να μην είναι απλά ένα κλασικό δυάρι. Άλλωστε αυτό ίσως τον είχε εγκλωβίσει κάπως τα τελευταία χρόνια, καθώς το στυλ του παρέπεμπε σε παλαιότερη εποχή.

Σε τέσσερις περιπτώσεις φέτος μοίρασε 5+ ασίστ, ενδεικτικό του ότι πράγματι θέλει να είναι κάτι παραπάνω από ένας σουτέρ. Αναμφίβολα ο Πρέπελιτς μπορεί να μακροημερεύσει στην λίγκα, πόσο δε μάλλον σε ομάδες που δεν ανήκουν στην πρώτη ταχύτητα, όπως ήταν η Ρεάλ. Δεν είναι μόνο θέμα ποιότητας, αλλά και κατά πόσο ένας παίκτης αποτελεί καλό «φιτ» για ένα σύνολο. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Πρέπελιτς βρήκε μια νέα δουλειά κοντά στα δεδομένα του, έχοντας πλέον κι ανεπτυγμένη γνώση των πραγμάτων στην Ισπανία, από τις προηγούμενες εμπειρίες του. Τώρα έχει τις παραστάσεις, δεν είναι απλά ένας rookie. Φαίνεται πως έχει έρθει η ώρα του, ώστε να παίξει μπάσκετ βάση των δυνατοτήτων του, με διάρκεια απόδοσης.

Το αν θα εξελιχθεί ποτέ του σε top class παίκτη που θα πληρώνεται με πολλά μηδενικά, δεν το γνωρίζουμε. Ωστόσο, είναι σίγουρο πως εφόσον βρει τις κατάλληλες συνθήκες, πάντα θα είναι χρήσιμος για μια ομάδα. Ίσως και κάτι παραπάνω. Προς το παρόν, η Βαλένθια του Πονσαρνάου είναι αυτή που τον «ξεκλειδώνει» και λαμβάνει αρκετά πράγματα σε αγωνιστικό επίπεδο. Ο παίκτης έχει ωριμάσει, είναι στην ιδανική ηλικία και μάλλον οι πιο παραγωγικές σεζόν του βρίσκονται μπροστά.

ΥΓ. Ο Πρέπελιτς μέχρι στιγμής παίζει καλύτερα στην Ευρωλίγκα σε σχέση με την ACB, όχι πάντως με τεράστιες διαφορές στην απόδοση του. Γενικά η Βαλένθια είναι ομάδα που μπορεί να εναλλάσει τους πρωταγωνιστές της, αφού οι βασικές μονάδες της δεν απέχουν ιδιαίτερα μεταξύ τους από πλευράς ποιότητας.