H πρώτη πεντάδα
1. Κανονικά στο σημερινό "ριμπάουντ" θα ασχολούμασταν κάμποσο με το κλάσικο, αλλά αυτό ξεκίνησε με σκορ 2-24 και με τις τρεις πρώτες φάσεις για σκορ της Μπασρτελόνα να είναι οι εξής: Ασίστ του Λαπροβίτολα για τον Σανλί, τρίποντο. Λαπροβίτολα, τρίποντο. Λαπροβίτολα, τρίποντο. Άρα θα ασχοληθούμε με τον ... Λαπροβίτολα, που μπήκε σαν σίφουνας και μετά ψιλοάραξε, για να τελειώσει τον αγώνα με 20 πόντους και 5/5 τρίποντα. Εκδίκηση; Ίσως. Στο off-ball πλάνο του Λάσο, ο Αργεντίνος δεν έβρισκε εύκολα ρόλο τα προηγούμενα χρόνια και παραλίγο να καταλήξει... στον Παναθηναϊκό. Στη Μπαρτσελόνα όμως, που παίζει σαφώς πιο "παραδοσιακό" (sic) μπάσκετ, με πικ εν ρολ, post-ups και έλεγχο του τέμπο, η προσφορά του κρίνεται φέτος θετικότατη.
Εσχάτως, με την παράλληλη άνοδο του Έξουμ, η περιεφερειακή γραμμή των μπλαουγκράνα δείχνει τρομερά επικίνδυνη, προωθώντας τη μπάλα γρηγορότερα στην επίθεση. Η Ρεάλ κάνει μία αναμενόμενη κοιλιά, καθώς τα μπες-βγες στο ρόστερ κάποια στιγμή θα είχαν τον αντίκτυπό τους.
2. Τρομερός περίπατος της Μακάμπι επί της ΤΣΣΚΑ, σε έναν αγώνα που οι Ισραηλινοί έκαναν ... 18 λάθη. Πώς κέρδισαν; Όπως κερδίζει φέτος οποιοσδήποτε την ΤΣΣΚΑ. Σκοράροντας εύκολα εναντίον της άμυνας της, που ιδιαίτερα στο transition παρουσιάζεται τρομερά ευάλωτη. Επίσης, στο πρώτο ημίχρονο, οι Ισραηλινοί απορρύθμισαν πλήρως την περεφερειακή γραμμή των Ρώσων, που είναι γενικώς αδύναμη οργανωτικά. Τα νούμερα στις ασίστ ξεγελούν στο συγκεκριμένο παιχνίδι και ο Κέβιν Πάνγκος μοιάζει απόλυτα απαραίτητος. Ας μην αφήσουμε πάντως την μίνι-ανάλυση να απορροφήσει τελείως την πολύ καλή και μετρημένη εμφάνιση του Σκότι Γουίλμπεκιν, που κατά τα άλλα είναι μια του ύψους και μια του βάθους. 23 πόντοι, 5/8 τρίποντα και δυο λάθη σε 31 λεπτά συμμετοχής. Να ήταν πάντα έτσι....
3. Ώρα να δούμε το buzzer beater του Κώστα Σλούκα, που έπαιξε γενικώς φανταστικά, από την αρχή μέχρι το τέλος. 23 πόντοι, 6 ασίστ, 5 ριμπάουντ.
On the deadline θα λέγαμε … pic.twitter.com/9GlztrV8M8
— Bballguru (@wiseballgurus) February 10, 2022
Ερώτημα: Είναι ο Σλούκας ηγέτης και λοιπές αηδίες; Θα μπορούσε να είναι, σε ένα σύνολο που έχει ρόλους και χημεία. Δεν θα μπορούσε να είναι, σε ένα σύνολο που περιμένει από εκείνον να είναι Σπανούλης, δηλαδή ένας ανεπανάληπτος παιχταράς. Ο Ολυμπιακός δείχνει φέτος να ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Σοβαρά βέβαια, το ερώτημα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, απλώς κοιτάζω να επικοινωνεί η στήλη με τις ίντριγκες των καιρών. Θα πούμε για τον Ολυμπιακό και παρακάτω, καθότι αν ο Σλούκας ήταν ο μπάζερ, ο Μακίσικ ήταν ο μπίτερ.
4. Εντυπωσιακό παιχνίδι από τον Νίκολα Κάλινιτς στην νίκη-έκπληξη του Αστέρα επί της Ούνιξ στο Καζάν. Οι Σέρβοι έχαναν με 9 ένα λεπτό πριν το τέλος της τρίτης περιόδου και κάλυψαν τη διαφορά ήδη από το δεύτερο λεπτό της τέταρτης, για να επικρατήσουν τελικά με ένα ασυνήθιστο (για αυτούς) επιθετικό κρεσέντο. Πρωταγωνιστής, ποιος άλλους από τον Κάλινιτς, που για την τελική ευθεία κράτησε τις τρεις από τις έξι ασίστ του στην αναμέτρηση, διευθύνοντας έξοχα το transition (!) του Αστέρα. Άλλο πάλι και τούτο... Α, ο γενιοφόρος φόργουορντ (ναι τι;) έβαλε και 20 πόντους, χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον τις κλασικές κινήσεις του στο middle post.
5. Στους περιπάτους της αγωνιστικής συμπεριλαμβάνεται και εκείνος της Μιλάνο επί της Μπασκόνια, η οποία πλέον δεν πάει για τίποτα. Ευκαιρία για τον Νίκολο Μέλι να επιστρέψει στα double double, επιτυγχάνοντας το δεύτερο του για φέτος με 13-11. Ο Μέλι δεν είναι ότι ακριβώς συναρπάζει με την απόδοση του. Σουτάρει πολύ λίγα τρίποντα και με χαμηλά ποσοστά (30%), χωρίς επί της ουσίας να συμβάλει στο spacing ή στην επιθετική συγκομιδή. Όσο το πρωτάθλημα προχωράει, θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να αναβαθμιστεί ο επιθετικός του ρόλος και παιχνίδια σαν αυτό συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η Μιλάνο πάει καλά, χωρίς να παίζει κάτι ιδιαίτερο. Πέρυσι ήταν καλύτερη και ας βγαίνει άνετα τρίτη ως τώρα.
X factor
Υποθέτω δεν θα είδαν πολλοί το Άλμπα-Ζενίτ, για να αναφέρω εδώ απλώς το όνομα "Γιόβελ Ζούσμαν" και να πάω παρακάτω. Ο Ισραηλινός δεν έχει τίποτα τρομερά νούμερα στη σχετικά βαρετή φετινή Άλμπα, αλλά σχεδόν ύπουλα συνιστά έναν παίκτη που μονίμως βοηθά το σύνολο να κάνει αόρατα πράγματα, όπως το να παίξει άμυνα και να περάσει σωστά τη μπάλα από το ένα μισό του γηπέδου στο άλλο. Το ίδιο σκηνικό και προχθές, απέναντι στη Ζενίτ, σε έναν αγώνα που έκανε πολλούς στο Φάληρο να τρίβουν τα χέρια τους. Ο Ζούσμαν μοίρασε όλες κι όλες δύο ασίστ, όμως αυτές ήταν για ισάριθμα κρίσιμα καλάθια (τρίποντο και δίποντο) στο transition στο τέλος της τρίτης και της τέταρτης περιόδου, όταν σε όλο το παιχνίδι κυριαρχούσε ο χαμηλός ρυθμός και οι μελετημένοι, μα ράθυμοι συνδυασμοί. Έβαλε 9 πόντους, πήρε 7 ριμπάουντ, μάρκαρε και γενικά νομίζω ότι η πορεία του ως τώρα στη διοργάνωση τον αδικεί.
To avatar
Τρίτη συνεχόμενη εμφάνιση-χωματερή από τον πάλαι ποτέ θαυμάσιο Αϊζέια Κέιναν, που πλέον μοιάζει ταιριαστός για την Μοντεγκρανάρο - και όχι, δεν έχω τίποτα με την Μοντεγκρανάρο, απλώς παίζει στην έβδομη κατηγορία της Ιταλίας. Πώς κατάντησε έτσι η άλλοτε ομάδα του Αουγκούστο Μπινέλι, αναρωτιέμαι. Αρκετά με τα σχόλια-μπούμαν, κάπου τα έχω μπερδέψει, αλλά point is ότι ο Κέιναν δεν ήταν ακριβώς σούπερ γουάου, έχοντας 0/5 σουτ και τρία φάουλ σε 16 λεπτά. Αυτό το χάλι δεν οφείλεται στην άμυνα του Αστέρα, το συγκεκριμένο ματς δεν κρίθηκε από αυτήν. Οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο, που αν συνεχίσει έτσι θα δικαιολογήσει απόλυτα ενδεχόμενη αντικατάστασή του. Η περίπτωση του είναι αξιοσημείωτη, υπό την έννοια πως δεν βλέπουμε συχνά ανάλογες καθιζήσεις καλών παικτών.
H φάση
Πόσες φορές έχουμε δει τον Λούκας Λεκαβίτσιους να περνάει ένα σκριν και να πηγαίνει σε floater, επειδή έτσι έχει μάθει και επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς; Το συγκεριμένο σουτ εν κινήσει είναι το όπλο ενός τόσο κοντού παίκτη, προκειμένου να προλαβαίνει τους ψηλότερους αμυντικούς στη μέση απόσταση. Και ο Λέκα το έχει πια αυτοματοποιήσει σε τέτοιο βαθμό, που να μπορεί να είναι ξανά και ξανά καθοριστικός. Πάμε να τον δούμε να κερδίζει τη Μονακό μόνος του, πρώτα με ένα λέι απ και ύστερα με την κίνηση υπογραφής (σίγκνατουρ μουβ).
Tι έγινε σε αυτόν τον αγώνα τώρα και κέρδισε η Ζαλγκίρις τη Μονακό, που ήταν τόσο φορμαρισμένη; Τίποτε μωρέ, άπειροι είναι, ταβάνι έχουν, θα κάνουν τις υπερβάσεις τους και μέχρι εκεί. Nothing to see here.
Η τακτική
Το καταπληκτικό φινάλε στο Ολυμπιακός-Εφές ενδεχομένως να συνοδεύει τους ερυθρόλευκους σε όλη τη σεζόν. Μετά από ένα δύσκολο μήνα, η νίκη του Ολυμπιακού τον φέρνει στο 14-9, με τέσσερις εκτός έδρας νίκες, με μία μόλις εντός έδρας ήττα και με το πρόγραμμα να ξεδιπλώνεται μπροστά σχετικά βατό. Στην οικονομία της διοργάνωσης, αυτοί οι υπολογισμοί μπορούν να προωθήσουν τον θρύλο μας/σας μέχρι και την πρώτη τετράδα, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει συνέπεια και τίποτε παραπάνω. Ούτε τρομερή απόδοση χρειάζεται, ούτε προπονητικά κόλπα, χρειάζεται απλώς σταθερότητα στα καλά στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα.
Αν όμως έχανε ο Ολυμπιακός; Με μία δεύτερη εντός έδρας ήττα εντός λίγων ημερών, τα επόμενα ματς θα αποκτούσαν χαρακτήρα must win και η αμφιβολία θα βάραινε την ομάδα ενόψει συνέχειας. Ήταν τόσο οριακό το χθεσινό παιχνίδι κατά την γνώμη μου, όσο το να ανοίγει χωρίς ψαλίδι μία συσκευασία τριμμένης παρμεζάνας. Μπορεί να γίνει από μικρή ζημιά μέχρι έκρηξη ή τουλάχιστον τέτοιου είδους προβλήματα αντιμετωπίζω.
Αναλογιστείτε: Η ΤΣΣΚΑ έχασε, η Μονακό έχασε, η Ούνιξ έχασε, η Ζενίτ έχασε και τελικά ... έχασε και η Εφές. Τρία από τέσσερα αυτά παιχνίδια να είχαν έρθει διαφορετικά (που θα μπορούσαν), σήμερα θα μιλούσαμε για άλλο πρωτάθλημα. Ας μην καταφύγουμε στο βαρετό "με τα αν δεν γίνεται δουλειά", μια χαρά γίνεται. Οι ισορροπίες στη βαθμολογία εμφανίζονται τόσο εύθραυστες, που τα υποθετικά σενάρια κάθε άλλο παρά είναι υποθετικά. Το σημαντικό είναι, εφόσον η συγκυρία φαίνεται να ευνοεί, να μπορεί να ένα σύνολο να κάνει κάτι για αυτό. Και ο Ολυμπιακός ευτυχώς έκανε, μέσα από μία από τις πιο ενδιαφέρουσες clutch αλληλουχίες που θυμάμαι στα πρόσφατα χρόνια της Ευρωλίγκα.
Αρχικά, ο Μακίσικ ξεχάστηκε στην περιστροφή, αφήνοντας τον Λάρκιν ελεύθερο. 82-85. Στη συνέχεια, ο Ντόρσεϊ πήρε μία απόφαση καθοριστική στην οικονομία του φινάλε. Αντιστάθηκε στον πειρασμό του τριπόντου και πήρε το καλύτερο δυνατό σουτ στον συντομότερο δυνατό χρόνο. Ένα απλό δίποντο, με σκοπό ο Ολυμπιακός να έχει ακόμη μία ευκαιρία. Το καθαρό μυαλό του ήταν αυτό που έδωσε την δυνατότητα στην ερυθρόλευκη άμυνα να διορθώσει το προηγούμενο λάθος της. Αυτή τη φορά, ο Μακίσικ έμεινε με τον Λάρκιν και η Εφές οδηγήθηκε στην προβλέψιμη λύση, την διείσδυση του Μίτσιτς. Όχι, δεν υπήρχε περίπτωση να πασάρει σε άλλον ο Σέρβος, παρόλο που στη weak side η διάταξη από επιθετικούς και αμυντικούς ήταν ολόιδια. Δείτε τις δύο φάσεις.
Το ριμπάουντ ήρθε και στην τελική πράξη (πάλι) ο Μακίσικ έκανε το σωστό. Πήγε για drive - δηλαδή στο δυνατό του χαρτί -, δίνοντας έτσι στον Σλούκα τη μισή χαραμάδα που αναζητούσε. Ομολογουμένως, η δική του αμυντική προσαρμογή, μαζί με το δίποντο του Ντόρσεϊ, ήταν ίσης σημασίας με το τρομερό buzzer beater του καλύτερου παίκτη της προχθεσινής βραδιάς.
Ο Σλούκας, παρεμπιπτόντως, είχε αστοχήσει στα δύο προηγούμενα ελεύθερα τρίποντα που είχε επιχειρήσει.
Τι θα γινόταν αν...
... ο Παναθηναϊκός είχε από την αρχή της σεζόν τον Γιόβιτς ή κάποιον ανάλογο παίκτη (όχι καλύτερο δηλαδή); Well, όχι πολλά διαφορετικά πράγματα από άποψη αποτελεσμάτων, αλλά σίγουρα η εικόνα θα ήταν ορθολογικότερη και κάποιες έξτρα νίκες θα είχαν έρθει νωρίτερα. Ο Γιόβιτς έδωσε ηρεμία στους πράσινους στο Αστρομπάλ, κατευθύνοντας το παιχνίδι εκεί που η άμυνα έδινε ευκαιρίες. Πρώτα στον Παπαγιάννη, ύστερα στους φόργουορντ και κυρίως στον Γουάιτ. Υπήρξαν και άλλοι διακριθέντες στο σύνολο του Πρίφτη, όπως ο Σαντ Ρόος, που εξαφάνισε τον Τζόουνς ή ο Νέντοβιτς, που έδωσε πολύ σκορ στο πρώτο ημίχρονο. Όμως καθώς αυτά δεν είναι πράγματα που δεν έχουμε ξαναδεί, τα περισσότερα εύσημα για την αληθινά ισορροπημένη εμφάνιση του Παναθηναϊκού πάνε στον νεοαποκτηθέντα. Έχει φυσικά χαμηλό ταβάνι ο Σέρβος, σε σχέση με άλλους γκαρντ της Ευρωλίγκα ή τον πρότερο εαυτό του. Όμως εδώ μιλάμε για μία ομάδα που καλά καλά δεν είχε μισό άνθρωπο να κοιτάξει δεξιά και αριστερά. Όλοι κοίταζαν ευθεία. Και στην τελική, αν δεν μπορεί ο Μέικον να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, η ζημιά που θα γίνει από την δική του εξαφάνιση θα είναι σαφώς μικρότερη από την συνεχόμενη ακυβερνησία.
Kατά τα λοιπά, χρησιμοποίησα σήμερα πολλές αγγλικές εκφράσεις, διότι έτσι μου μιλάνε τελευταία και έχω επηρεαστεί. Υπέροχος καιρός, να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, εκτός αν ζείτε κάπου αλλού και δεν έχει και τόσο υπέροχο καιρό και έχει σκατόκαιρο. Και πάλι βέβαια, καλό Σαββατοκύριακο!
