Από το περίφημο pace and space στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, τα smallball σχήματα με τον Bosh στη θέση του center, στη φιλοσοφία του ball movement, στα πολλά κοψίματα στη ρακέτα έως το σήμερα, με την εικόνα των Heat να αποδεικνύει του λόγου το αληθές περί προσαρμοστικότητας. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να εξηγηθεί η φετινή έκδοση των Heat και η πλήρης μεταστροφή στο παιχνίδι τους; Μία ομάδα που είχε τον τέταρτο χαμηλότερο ρυθμό την περασμένη σεζόν (το pace ήταν στο 97, ήτοι τόσες κατοχές ανά 48 λεπτά), έχει φέτος τον υψηλότερο, με το pace να εκτοξεύεται στις 104,68 κατοχές. Άμεση συνέπεια αυτού είναι το γεγονός πως οι Heat είναι η ομάδα με τη μικρότερη χρονική διάρκεια κάθε κατοχής, μόλις 12,28 δευτερόλεπτα, όπως και πρώτοι σε συχνότητα transition κατοχών. Με το που πάρει ένας παίχτης τη μπάλα, είτε είναι κάποιος περιφερειακός είτε ο Adebayo, τρέχει για να βρει εύκολα πόντους.
Και σε αυτό το κομμάτι, οι Heat την περασμένη περίοδο ήταν εκ των χειρότερων ομάδων στη λίγκα. Φέτος, η πεντάδα των Davion Mitchell, Norman Powell, Pelle Larsson, Andrew Wiggins, Bam Adebayo είναι στις πιο αποδοτικές στο πρωτάθλημα. Τόσο σε net rating, όσο και σε πόντους από transition, αλλά και επιθέσεις μισού γηπέδου, με τον αστερίσκο να αφορά τον μικρό όγκο κατοχών στις οποίες βρίσκονται ταυτόχρονα μαζί, λίγο πάνω από 100.
Είναι πραγματικά τρομερό πως για το Miami είναι η πρώτη σεζόν που τρέχουν όλοι τόσο πολύ και επιδιώκουν καταστάσεις αιφνιδιασμών. Όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα των τελευταίων επτά ετών, το μερίδιο της πίτας για επιθέσεις transition ήταν μικρό και οι Heat ήταν από τις ομάδες που δεν έτρεχαν.
Βέβαια, αυτή η αλλαγή δεν είναι η μόνη αξιοσημείωτη. Μετά τον αποκλεισμό των Heat στον πρώτο γύρο των playoffs τα τελευταία δύο έτη -με sweep από Cavaliers πέρυσι και με 4-1 από Celtics πρόπερσι- χρειάστηκε ένα ακόμη μεγάλο μεγάλο “plot twist”, που φυσικά σκάρωσε ο πολυμήχανος προπονητής;
Pick ‘n roll εσείς; Ωραία. Καθόλου pick ‘n roll εμείς λοιπόν. Αφαίρεση τέτοιων καταστάσεων από το αγωνιστικό προφίλ της ομάδας. Η πιο “ pick ‘n roll-ess” ομάδα της λίγκας είναι το Miami. Μία προσέγγιση βέβαια που δεν ήρθε ουρανοκατέβατη στο πρωτάθλημα, αλλά ίσως ως μια συνέχεια της εικόνας των Grizzlies την περασμένη περίοδο. Κοινός παρονομαστής των δύο αυτών οργανισμών; Ο τότε βοηθός του Taylor Jenkins, Noah LaRoche, ο οποίος ήταν ο πρωτεργάτης της φιλοσοφίας των Grizzlies το καλοκαίρι, προσελήφθη ως σύμβουλος του Spoelstra.
Noah LaRoche is a consultant for the Heat, not on the coaching staff in a full-time position, I can confirm.
— Wes Goldberg (@wcgoldberg) October 31, 2025
As Anthony points out, LaRoche brought a similar offensive system to the Grizzlies last season before that team made a late-season coaching change. https://t.co/6I1aExgA8K
Διόλου τυχαία λοιπόν η μετάβαση σε με τέτοια επίθεση, η οποία στηρίζεται σε όλο και λιγότερα screen στη μπάλα. Μια πιο ελεύθερη επίθεση, πιο δημιουργική για τους παίχτες. Ίσως η αποφυγή των screens είναι ένας τρόπος να γίνει πιο γρήγορη η ομάδα, να γίνει λιγότερο προβλέψιμη. Να θέσει και την αντίπαλη άμυνα σε περισσότερη σκέψη, να ξεβολεύεται πιο πολύ, για να καλύψει την ατέρμονη κίνηση των παιχτών. Δεν χρειάζεται να τρέξουν οι παίκτες pick ‘n rolls, ή να ψάχνουν τον αδύναμο αμυντικό κρίκο για να κυνηγήσουν τα miss matches. Κίνηση χωρίς τη μπάλα, πολλά drives και kick out πάσες, κοψίματα στη ρακέτα και εκτέλεση σε πρώτο χρόνο. Μια κλασική επίθεση των Heat είναι η παρακάτω, με το μοτίβο που βλέπετε.
Όπως παρατηρεί κάποιος, η απουσία screens σε πολλά plays που τρέχουν είναι εμφανής. Είναι πράγματα που ναι μεν φαίνονται απλά, αλλά χρειάζεται αρκετός χρόνος προπονήσεων για να μπορούν οι παίχτες να διαβάζουν τις φάσεις, τους χώρους και να ξέρουν πως και πότε θα κινηθούν. Σκαλίζοντας το επίσημο site του ΝΒΑ, από τη σεζόν 2015/16 που υπάρχουν στατιστικά για τη συχνότητα των επιθέσεων μέσω pick and roll από χειριστή, δεν υπήρξαν ομάδες με ποσοστό λιγότερο από 10%. Μέχρι που εμφανίστηκαν οι Heat, οι οποίοι έχουν το αδιανόητα μικρό ποσοστό του 4,7%. Αντίστοιχα, στη συχνότητα των επιθέσεων που η μπάλα πηγαίνει στον παίχτη που ρολάρει στη ρακέτα μετά από τέτοιες συνεργασίες, πάλι έχουν ιστορικό χαμηλό δεκαετίας με μόλις 1,7%. Επιπρόσθετα, έχουν μειωθεί πάρα πολύ οι προσπάθειες μετά από handoffs, παρότι ήταν σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού τους τα προηγούμενα έτη, με τον Adebayo ως δημιουργικό πόλο από την κορυφή. O οποίος Bam, στο ευρύτερο πλαίσιο της ομάδας, παίζει αρκετά περισσότερο στο πλευρό του Kel’el Ware και σουτάρει τα περισσότερα τρίποντα στην έως τώρα καριέρα του, με 4,5 ανά ματς, δείγμα του πόσο περισσότερο απειλητικός πρέπει να γίνει.
Το ίδιο κάνει και ο δευτεροετής νεαρός ψηλός με περί τα 2,5 τρίποντα ανά ματς και 48% ποσοστό. Shooting bigs που ανοίγουν τους χώρους. Δεν είναι ότι oi Heat δεν έχουν παίχτες να κινηθούν πίσω από τα screens, να επιτεθούν μετά από dribble handoffs ή να τρέξουν περισσότερα pick and rolls, απλά έχουν φύγει τελείως από αυτό το μοτίβο. Εννοείται πως το ποσοστό των isolations έχει ανέβει, όπως και ο αριθμός των drives.
Ο center των Heat μάλιστα, σε εκπομπή του Prime, είχε μιλήσει για τη φετινή τους επίθεση, δείχνοντας τις βασικές αρχές. Όπως ανέφερε, μαζί τον συμπαίχτη του Norman Powell, όταν η μπάλα κινείται, πρέπει και οι παίχτες να κινούνται. Δεν έχει σημασία ποιος παίχτης βρίσκεται σε ποια θέση στο γήπεδο, αν είναι στις γωνίες, αν είναι στην κορυφή ή στο τρίποντο. Πρέπει όλοι να συνεχίζουν να κινούνται, διαβάζοντας το τι κάνει όποιος έχει τη μπάλα.
Η κίνηση των παιχτών μοιάζει με χορογραφία. Είναι τόσο καλά συντονισμένοι, που ξέρουν πού και πότε θα κινηθούν. Η όλη φιλοσοφία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα πάντρεμα διάφορων άλλων ανά τα χρόνια του Spoelstra στη Florida. Αρχές από read and react φιλοσοφίας, σε συνδυασμό με pace and space, ίσως και εσάνς από 5-out motion.
Πώς αποδίδουν λοιπόν οι παίχτες σε αυτό το απαιτητικό πλαίσιο. Προς το παρόν η επίθεση της ομάδας κινείται σε μέτρια επίπεδα. Με 115,7 πόντους ανά 100 κατοχές βρίσκεται ακριβώς στο μέσο όρο, εν αντιθέσει με την άμυνα που παραμένει το άλφα και το ωμέγα του οργανισμού και φέτος. Με 112 πόντους ανά 100 κατοχές η αμυντική επίδοση είναι η τέταρτη καλύτερη στη λίγκα. Βέβαια, το τελευταίο διάστημα επανήλθε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις ο Tyler Herro, οπότε θα πρέπει να περάσει λίγος χρόνος μέχρι να δούμε πώς θα αποδώσει στο νέο πλαίσιο.
Αξίζει όμως να σταθώ λίγο παραπάνω σε δύο παίχτες. Ο ένας είναι ο Davion Mitchell, ο οποίος είναι κομβικός στην περιφέρεια, καθώς είναι ο πιο σκληρός αμυντικός της ομάδας, αυτός που μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη ισορροπία στις δύο πλευρές του παρκέ. Θα είναι ο πρώτος που θα τρέξει την ομάδα στο ανοιχτό γήπεδο και αποδίδει πάρα πολύ καλά σε όλους τους τομείς. Σουτάρει μάλιστα με 38,8% στο τρίποντο σε 2,7 προσπάθειες. Γενικά, η απόκτησή του από τους Heat ήταν μια εξαιρετική κίνηση και δείχνει πως για άλλη μια φορά ο οργανισμός του Μiami ξέρει να εξελίξει έναν παίχτη.
Επόμενος, η προσωπική μου αδυναμία της ομάδας, ο Jaime Jaquez. Μετά από μια κακή δεύτερη σεζόν πέρυσι, σε σημείο που να μειωθεί δραστικά ο χρόνος συμμετοχής του, φέτος μοιάζει να κάνει το επόμενο βήμα. Σαφέστατα βελτιωμένος, με αυτοπεποίθηση, μοιάζει απελευθερωμένος στο νέο πλαίσιο. Μέλος της δεύτερης πεντάδας, έχει ρόλο εκτελεστή, δημιουργού, θα τρέξει την ομάδα μόλις πάρει το ριμπάουντ και με τον τρόπο που επιτίθεται, μου θυμίζει κάτι από Butler. Στο πώς πάει στη ρακέτα, πώς κερδίζει τους αντιπάλους με τη δύναμή του και δημιουργεί χώρους για τους συμπαίχτες του. Viva la raza που θα έλεγε ο Eddie Guerrero στο WWE.
Σε περίπου 29 αγωνιστικά λεπτά συνεισφέρει με 15,4 πόντους, 5,8 ριμπάουντ και 4,8 ασίστ. Σύμφωνα μάλιστα με τα metrics του Ben Taylor, και τον δείκτη του offensive load, που προσμετράει πέρα από τα σουτ, τα λάθη και τη δημιουργία (όχι μόνο τελική πάσα), ο Μεξικάνος είναι πρώτος στους Heat -τουλάχιστον μέχρι να έχει επαρκή αγωνιστικό χρόνο ο Herro. Φυσικά, δεν γίνεται να μη σχολιαστεί θετικά για άλλη μια χρονιά η δουλειά που κάνουν οι Heat στο να βρίσκουν αξία σε παίχτες που οι άλλες ομάδες δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα. Από τον Simone Fontecchio, στον Pelle Larsson και τους Dru Smith, Keshad Johnson, δείχνουν πως το Heat Culture συνεχίζει να αποδίδει τα μέγιστα.
Eν ολίγοις, οι Heat και ο Spoelstra βρήκαν ξανά έναν τρόπο για να «αλλάξουν» το άθλημα, να προσπαθήσουν να φέρουν μια επανάσταση σε αυτό. Μια διαχρονικά μπασκετική ιδιοφυία παρουσιάζει μια ομάδα τελείως διαφορετική, τόσο σε σχέση με την εικόνα των περασμένων ετών, όσο και με την ευρύτερη εικόνα των ομάδων της λίγκας. Και σίγουρα, είναι μια προσπάθεια που αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος που αγαπάει το άθλημα.
Σημειώσεις: τα στατιστικά είναι από το επίσημο site του ΝΒΑ, το pbpstats, το thinkingbasketball και το cleaning the glass.
