Όπως καταλάβατε, σήμερα θα ασχοληθούμε εκτενώς με την Μπρέσια, μια ομάδα η οποία βρίσκεται στο ραντάρ μας από πέρσι. Ο λόγος; Η παρουσία του Ντέιβιντ Μος (διαχρονική μπασκετική λατρεία), ενός εκ των κορυφαίων defensive stoppers στη σύγχρονη ιστορία της EuroLeague. Η καριέρα του άλλοτε παίκτη των Μοντεπάσι Σιένα και Μιλάνο πήρε την κατιούσα τα τελευταία χρόνια, εξού και η μετακίνηση του στην ιταλική Α2 τη σεζόν 2015/16. Ο νυν αρχηγός της Μπρέσια αποτέλεσε κομβικό γρανάζι στο να κερδίσει η ομάδα του την άνοδο στη Serie A πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο κι εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό στέλεχος της, διανύοντας μια... δεύτερη νιότη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, παρότι βαδίζει στα 34. Πέραν του Μος, στο ρόστερ της "λέαινας" συναντάμε κι άλλους αξιόλογους Αμερικανούς, όπως είναι φερ'ειπείν ο 28χρονος σέντερ Ντάριο Χαντ (πρώην παίκτης της Νανσί, κορυφαίος ριμπάουντερ στην Ιταλία για το 2015) και ο Μάρκους Λάντρι, ένας βετεράνος φόργουορντ με αξιοπρόσεκτη παρουσία στην ACB.
Αν επιλέξουμε να μη σταθούμε αποκλειστικά σε πρόσωπα, θα περιγράφαμε συνοπτικά την Μπρέσια ως μια ομάδα που μοιάζει στιβαρή, κοντρολαρισμένη, με το το σύνολο να παίζει safe, χωρίς ρίσκα και περιττά πράγματα, πέρα από αυτά που ζητά ο προπονητής. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο γεγονός πως διαθέτει Αμερικανούς-γνώστες της γηραιάς ηπείρου, οι οποίοι παραμένουν πιστοί στο προπονητικό πλάνο κι αποφεύγουν τις... παλαβομάρες και τα σόλο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως η Μπρέσια είναι η ομάδα με τα λιγότερα λάθη στη φετινή Serie A. Υπάρχουν ευδιάκριτοι και σωστά κατανεμημένοι ρόλοι, έστω κι αν η ποσότητα του δυναμικού δεν ξεπερνά τους 10-11 παίκτες. Το τελευταίο φαίνεται εκ πρώτης όψεως να αποτελεί και το μοναδικό σοβαρό ψεγάδι στη στελέχωση της, αφού όσο να 'ναι δε βγαίνει εύκολα σεζόν με τόσο μικρό αριθμό διαθέσιμων παικτών, ακόμη κι αν μια ομάδα δεν παίζει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Μια πολλά υποσχόμενη εκκίνηση - Παρουσίαση του ρόστερ
Η Μπρέσια έχει ξεκινήσει φορτσάτη τις υποχρεώσεις της στο φετινό πρωτάθλημα. Ύστερα από πέντε "στροφές", παραμένει αήττητη και αγναντεύει από την κορυφή του πίνακα (μαζί με την πρωταθλήτρια Βενέτσια), έχοντας μάλιστα κερδίσει με αξιοσέβαστες διαφορές δύο από τις καλύτερες ομάδες της περσινής χρονιάς: Τρέντο (55-66) και Αβελίνο (96-75). Κοινός παρανομαστής σε όλες τις νίκες της ομάδας του Ντιάνα; Η αμυντική της λειτουργία. Σε τέσσερις περιπτώσεις το παθητικό της δεν ξεπέρασε τους 70 πόντους. Η Μπρέσια δέχεται κατά μέσο όρο 67.4, τη στιγμή που σκοράρει 77.2, ενώ επιτρέπει στον αντίπαλο να βρει στόχο μόλις στο 29% των σουτ που εκτελεί από την περιφέρεια. Η ίδια εκτελεί κάπως καλύτερα από μακριά (34%), όμως η ουσία είναι πως αξιοποιεί τους παίκτες που παίζουν κοντά στο καλάθι. Χαντ και Λάντρι συνδυάζονται για το 36% των συνολικών πόντων της ομάδας, όντας αρκετά αποτελεσματικοί στα δίποντα (56%) και με αρκετά κερδισμένα φάουλ στο ενεργητικό τους.
Μεγάλο impact στο δυναμικό ξεκίνημα της Μπρέσια έχουν και τα αδέλφια Βιτάλι, προσφέροντας πράγματα με συνέπεια στο backcourt. Ο Λούκα εκμεταλλεύεται άριστα την διορατικότητα του και το γεγονός πως είναι δίμετρος, με αποτέλεσμα να μοιράζει 7.8 τελικές πάσες ανά παιχνίδι. Πρόκειται για έναν εγκεφαλικό παίκτη, τον οποίο εμπιστεύεται απόλυτα ο κόουτς Ντιάνα, καθώς είναι ο πρώτος σε χρόνο συμμετοχής (32'). Απ' την άλλη, ο Μικέλε, ένας σούτινγκ γκαρντ παλαιάς κοπής, αποτελεί τον δεύτερο σκόρερ της ομάδας με 13 πόντους μέσο όρο (πίσω μόνο από τον Ντάριο Χαντ) και την πιο αξιόπιστη απειλή πίσω από το τόξο με ποσοστό 50% (9/18). Το συγκεκριμένο δίδυμο συνυπάρχει για πολλά λεπτά στο παρκέ, με τον ένα να συμπληρώνει άρτια τον άλλο, παρέχοντας στο σύνολο ισορροπία σε δημιουργία και σκορ.
Κατά τα λοιπά, ο Ντέιβιντ Μος προσφέρει λίγο-πολύ τα γνωστά. Βγάζει ενέργεια στην άμυνα (παραμένει εξαιρετικά ικανός στην προσωπική), είναι οικονομικός στην επίθεση (6 σουτ ανά αγώνα με 7 πόντους μέσο όρο), ενώ παραμένει πολυδιάστατος δίνοντας επιπλέον βοήθειες με ασίστ, κλεψίματα και ριμπάουντ. Μπορεί να υπάρχει μια πεντάδα παικτών που αγωνίζεται περισσότερο από εκείνον, όμως η παρουσία του για 15-20 λεπτά ανά παιχνίδι είναι κατά κάποιον τρόπο επιβεβλημένη, αφού βάζει το λιθαράκι του στην αμυντική συνοχή και είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος παίκτης της ομάδας. Τα "ρεπό" του Μος τα καλύπτει συνήθως με επιτυχία ο sophomore Μουρ, ένας γκαρντ που μπορεί κάλλιστα να παίξει τον ρόλο του swingman, διαθέτοντας ένα πολύ γερό σκαρί στα 193 εκατοστά. Πέρσι τον είδαμε να λειτουργεί ως επί το πλείστον ως combo, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που καλείται να "κουμπώσει" σε σχήμα με τρεις περιφερειακούς, όντας ο παίκτης που θα "πιάσει" στην πίσω μεριά το αντίπαλο 3αρι.
Το ρόστερ της Leonessa συμπληρώνουν κάποιοι βοηθητικοί παίκτες (Μπουσάτι, Τραίνι, Φαλ) οι οποίοι βρίσκονται αρκετά πιο χαμηλά στο ροτέισον συγκριτικά με τα υπόλοιπα μέλη, ενώ για το τέλος αφήσαμε μια περίπτωση παίκτη που αξίζει μια εκτενέστερη αναφορά. Ο λόγος για τον Μπράιαν Σακέτι, ο οποίος άφησε πριν μερικούς μήνες τη Ντινάμο Σάσαρι, αλλάζοντας περιβάλλον ύστερα από επτά χρόνια. Ο 31χρονος φόργουορντ αποτελεί έναν κλασσικό παίκτη της ιταλικής λίγκας με κοντά 300 εμφανίσεις στο βιογραφικό του. Ποτέ του δεν ήταν το τεράστιο ταλέντο, αλλά πάντα δούλευε αρκετά και είτε αγωνιζόταν 3 λεπτά, είτε 20, "σκιζόταν". Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι η τρομερή προσαρμογή που έχει επιδείξει, καταγράφοντας μέχρι στιγμής αριθμούς-καριέρας σε πόντους και ριμπάουντ. Δεν πρόκειται να γίνει πρωταγωνιστής, όμως το ζητούμενο είναι να παραμείνει συνεπής και προσηλωμένος στις αρμοδιότητες του.
Το μεγάλο στοίχημα του Ντιάνα
Ο 42χρονος allenatore, ακόμη κι αν αποχωρούσε αύριο το πρωί από την Μπρέσια, θα ήταν απόλυτα επιτυχημένος. Πιστώνεται την άνοδο της ομάδας στην πρώτη κατηγορία, αλλά και την αξιοπρεπέστατη εικόνα που παρουσίασε πέρσι. Όμως, μπροστά του έχει μια πρόκληση: να πάει άλλο ένα βήμα παραπέρα. Η εκπληκτική εκκίνηση της Μπρέσια δημιουργεί προσδοκίες, οι οποίες δεν εστιάζουν απλά στην είσοδο της ομάδας στα playoffs από το... παράθυρο, αλλά εμβαθύνονται και σε ένα καλό πλασάρισμα. Ωστόσο, κατά το παρελθόν είδαμε πολλάκις στην ιταλική λίγκα ομάδες να παίζουν καλό κι αποτελεσματικό μπάσκετ ανά διαστήματα μέσα στη σεζόν, αλλά με έλλειμμα διάρκειας κι όχι σωστή διαχείριση. Αποτέλεσμα; Να "ξεφουσκώνουν", αδικώντας - τρόπον τινά - τους εαυτούς τους και παίρνοντας λιγότερα από αυτά που δυνητικά θα μπορούσαν. Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα; Η περσινή Αβελίνο και η προπέρσινη Κρεμόνα. Οι οιωνοί είναι καλοί, αλλά δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως μιλάμε για μια εξαιρετικά απρόβλεπτη (πλην παρηκασμένη) λίγκα, από την οποία μπορεί να "ξετρυπώνει" κάθε χρόνο και μια καινούργια δύναμη.
Άρα λοιπόν, ο Ντιάνα καλείται να κρατήσει "χαμηλά την μπάλα" στις τάξεις της ομάδας του. Εκτός αυτού, το πρόγραμμα των επόμενων αγωνιστικών ευνοεί την Μπρέσια για ακόμη καλύτερη συνέχεια. Ακολουθούν δύο συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια (Ρέτζιο Εμίλια, Ορλαντίνα), κάτι που σημαίνει πως εάν προστατέψει την έδρα της, θα πετύχει το 7/7! Αν υπάρχει κάτι που διακρίνει την Μπρέσια του Ντιάνα, αυτό θα λέγαμε πως είναι οι αρχές, αλλά και η σοβαρότητα. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, δεν θα μπορέσει να καταφέρει τίποτα. Εάν τα διατηρήσει, θα είναι σε θέση να... ονειρεύεται. Σε κάθε περίπτωση, διαφαίνεται μια αρκετά αξιόλογη προσπάθεια, η οποία μπορεί ακόμη να βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, ίσως κάποια στιγμή μπορέσουμε να τη συγκρίνουμε με την αντίστοιχη της Τρέντο του Μπουσκάλια.
Σημείωση: Τα ατομικά στατιστικά των παικτών αφορούν τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
*Μπασκετομάνα: Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε την γενέτειρα του τεράστιου Σέρτζιο Σκαριόλο; Πέρα από την πλάκα, πρόκειται περί αστεϊσμού, μιας κι η Μπρέσια ως πόλη έχει μεγαλύτερη παράδοση στο ποδόσφαιρο. Από εκεί κατάγονται αρκετοί γνωστοί Ιταλοί ποδοσφαιριστές, όπως ο σπουδαίος Πίρλο, ο Μπαλοτέλι κι ο Μπονέρα.
