Λογικά και παράδοξα πράγματα συνέβησαν την 21η αγωνιστική της ευρωλίγκα. Στην πρώτη κατηγορία η νίκη της Ζαλγκίρις επί της κακής Μπαρτσελόνα, και το διπλό της Ρεάλ μέσα στην έδρα της πεσμένης Μπασκόνια. Ο Αλόνσο προσπάθησε να εξελίξει το προφίλ των Βάσκων, αλλά τελευταία η ζυγαριά γέρνει προς την αλλοίωση. Θα δούμε, έχει δρόμο ακόμα. Λογική επίσης και η νίκη της Εφές στο Βελιγράδι, καθώς ο Αστέρας δεν είχε την φρεσκάδα προηγούμενων αγώνων. Τι να πει κανείς όμως για το 16-43 του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα, για τα 16/31 τρίποντα του ΠΑΟ και για την ανατροπή στο Μιλάνο; Τίποτε από τα τρία δεν το βλέπουμε συχνά. Μετά από αυτή την παλαβή αγωνιστική, ο Περάσοβιτς είναι αυτός που χαμογελά. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Μόλις πριν τρεις ημέρες, σε ένα από τα ωραιότερα guest κείμενα που φιλοξενήσαμε σε αυτό τον ιστότοπο, ο Βαγγέλης Δούρος έγραψε για την πιθανότητα κάποιες ομάδες να παίζουν καλύτερα όταν λείπουν οι κατά τεκμήριο καλύτεροι παίκτες τους. Η συλλογιστική του ήταν μέσες άκρες η εξής: με την απουσία του παιχταρά, η ομάδα αναγκάζεται να αναζητήσει άλλους δρόμους, οι οποίοι είναι πρώτον περισσότεροι και δεύτερον πιο απροβλεπτοι. Ο Σπανούλης είναι σαν δρόμος ταχείας κυκλοφορίας, τον οποίον όλοι θέλουν να πάρουν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κάποιο μποτιλιάρισμα.  Φυσικα, αυτό δεν είναι κανόνας, και μια ιστορική αναδρομή στις περιόδους '13-'14 και '15-'16 δείχνει πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται τα βαριά του χαρτιά. Πέρυσι π.χ. η απουσία του Λοτζέσκι ήταν καθοριστική, καθώς οι αποστάσεις στο παιχνίδι του Ολυμπιακού υπέφεραν και (ελέω Στρόμπερι, Χάκετ) δημιουργόταν συνωστισμός. Το ίδιο και εκείνες των Σπανούλη - Πρίντεζη στο τοπ-16 της δεύτερης "μπαρτζωκικής χρονιάς".

Ο Παναθηναϊκός, με τον Νικ Καλάθη σε μαύρα χάλια (πιθανό ένα απλό ντεφορμάρισμα) έχει στην Ευρωλίγκα ρεκόρ 3-3. Πριν από αυτό, και με τον Νικ να σηκώνει το βάρος στην περιφέρεια, είχε 9 - 6. Δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς πως ο Καλάθης είναι βαρόμετρο. Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, τα νούμερα του στα νικηφόρα παιχνίδια απέχουν κάμποσο σε σχέση με εκείνα που παρουσιάζει στις ήττες. Αυτά. Καλή σας ημέρα.

Οι τρεις πρωτοπόροι της Ευρωλίγκα τα βρήκαν πολύ σκούρα απέναντι σε θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους. Από την ήττα ξέφυγε τελικά μόνο η Ρεάλ, η οποία χρειάστηκε ένα περίεργο σφύριγμα και μερικές στιγμές αληθινής έμπνευσης από τον Σέρχιο Γιουλ. Η 19η αγωνιστική είχε γενικά κάποια πολύ ωραία παιχνίδια, όπως το τουρκικό ντέρμπι ή η vintage αναμέτρηση στο Κάουνας, και τελικά έβγαλε στον αφρό τον... Ερυθρό Αστέρα. Οι Σέρβοι υποδέχονται απόψε τον ΠΑΟ, και αν νικήσουν κοιτάζουν ακόμη ψηλότερα. Ωραία παρέα, ας δούμε τις κατηγορίες του εμβόλιμου "μακρινού ριμπάουντ".

Ο Ερυθρός Αστέρας εντυπωσιάζει στην φετινή ευρωλίγκα, συνεχίζοντας την επί τριετία ανοδική πορεία του στην διοργάνωση. Ο Ράντονιτς έχει κάνει φέτος κάτι που κάνει κάθε χρόνο. Ξεκίνησε με έναν πυρήνα παικτών, και στην πορεία βάσει των αναγκών προσέθεσε κι άλλους, με τον Ντιόν Τόμπσον να ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο τους Σέρβους. Ο Τόμπσον ήρθε από την Γαλατασαράι ως αποτυχημένος , όπως τόσοι και τόσοι πριν από εκείνον στο Βελιγράδι. Μένει να αποδειχθεί αν θα έχει την αντίστοιχη δική τους πορεία και ας αγωνίζεται σε άλλη θέση. Αν αγωνιζόταν στην θέση 5 θα ήμασταν ήδη προετοισμένοι να δούμε παπάδες, ακριβώς όπως βλέπουμε φέτος από τον Όγκνιεν Κούζμιτς. Ο πρώην σέντερ του Παναθηναϊκού έβαλε το όνομα του σε μία λίστα ψηλών που όλο και μεγαλώνει: Των σέντερ που ήρθαν στον Αστέρα ως "τίποτα το σπουδαίο" και μέσα από το πρόγραμμα της ομάδας εξελίχθηκαν σε κάτι πραγματικά καλό. Ο Ράντονιτς φαίνεται πως έχει τον τρόπο του να αναδεικνύει το υλικό που έχει στα χέρια του, αξιοποιώντας τον κάθε έναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στις τρεις μεγαλύτερες "αναγεννήσεις" του , όπως και στο τι συνετέλεσε σε αυτές.

H 18η αγωνιστική της ευρωλίγκα έβγαλε μία μεγάλη νίκη, εκείνη του Αστερα μέσα στο Ισραήλ. Από εκεί και πέρα, ήταν επίσης και η επιβεβαίωση πως τρία σύνολα ξεχωρίζουν στην μάχη της τελικής τετράδας. Ο Ολυμπιακός δύσκολα θα μείνει έξω από αυτήν, έστω και αν το πρόγραμμα του μπορεί να φέρει διάφορες ήττες. Οι ερυθρόλευκοι υπερτερούν στις ισοβαθμίες με ΠΑΟ και Μπασκόνια, έχουν την Φενέρ σε απόσταση , και το κυριότερο, παίζουν καλά, πολύ καλά. Πολύ καλά έπαιξε επιτέλους και η Μπαρτσελόνα, στην οποία η μεταγραφή Φαβεράνι βγήκε αμέσως. Προλαβαίνει άραγε να τρυπώσει στην οκτάδα; Φυσικά και προλαβαίνει, μένουν ακόμη 12 αγωνιστικές, και ο Μπλατ θα πρέπει να προβληματίζεται. Τι είπατε, μπορεί να πιάσει και τον Αστέρα; Οχι. Οι Σέρβοι αυτή την στιγμή παίζουν καλύτερα. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Ο Παναθηναϊκός είναι ασταθής, κάτι που είναι φυσιολογικό. Ο Τζεντίλε μπήκε τώρα στην ομάδα, ο Πασκουάλ δεν πολυξέρει τι να κάνει με τον Παππά, δεν έχει επιλέξει το ρόστερ, και έχασε τον πολύτιμο Γκιστ, ο οποίος του σέταρε εν πολλοίς την επίθεση μακριά από την μπάλα. Οι πράσινοι δείχνουν σε πολλά παιχνίδια εξαιρετικά στοιχεία (Ρεάλ, ΟΣΦΠ κύπελλο, Φενέρ μέσα) και σε άλλα πελαγοδρομούν (Φενέρ έξω, Εφές, Ούνιξ). Η υπομονή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αρετή διότι μπορεί το πράγμα να τραβήξει σε μάκρος. Όταν ο Καταλανός φτιάξει το δικό του σύνολο θα μπορέσουμε να εστιάσουμε επάνω του περισσότερο.

Γεια και χαρά αγαπητοί φανζ. Η στήλη 3 on 3 εξετάζει σήμερα τις επιλογές στις θέσεις των ξένων του Άρη , πέρυσι και φέτος. Οι δύο ομάδες μας σχηματίζονται ως εξής. Η πρώτη έχει τους τρεις ξένους που έχουν ξεχωρίσει στην φετινή ομάδα και η δεύτερη τους αντίστοιχους τρεις που αγωνίζονταν στην περυσινή. Ο Τζαμέλ Χάγκινς λείπει, διότι ο Μπάκνερ θα απολυθεί κατά τα φαινόμενα. Ετσι κι αλλιώς, δεν ήταν μέσα στην τριάδα των κορυφαίων.  Για τις συγκρίσεις χρησιμοποιούνται νούμερα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς στο ελληνικό πρωτάθλημα πολλά παιχνίδια είναι μέχρι και αδιάφορα. Επίσης τα νούμερα αφορούν τα παιχνίδια που προηγήθηκαν της χθεσινής κακής εμφάνισης και ήττας από τους Σκαιλάινερς. Δυο λόγια για εκείνη θα βρείτε στο τέλος.

Τα τεσσάρια που σουτάρουν, τριπλάρουν και δημιουργούν από μέσα προς τα έξω έχουν κάνει μία μίνι - κατάληψη στις πεντάδες πολλών ομάδων εδώ και χρόνια, καθώς μεταξύ άλλων είναι συνήθως και παίκτες που μαρκάρουν στην περιφέρεια. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν στην παραδοσιακή συνταγή. Με την βοήθεια των ρποηγμένων στατιστικών του Aντρέα Χριστοφόρου για το Badbasket, σήμερα βάζουμε να παίξουν μονό οι τρεις καλύτεροι (υποκειμενικά πάντα) παίκτες από κάθε κατηγορία. Stretch fours vs παραδοσιακοί power forward της ευρωλίγκα, έτσι όπως παρουσιάστηκαν στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.

Ξεκινώντας κανείς την ανάλυση του χθεσινού ντέρμπι είναι δύσκολο να πρωτοτυπήσει, όσο και αν θα το προσπαθήσουμε φιλότιμα στην συνέχεια. Ο Ολυμπιακός , σε ένα παιχνίδι το οποίο ήταν "στεγνό" από σκορ και ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα, πήρε την πολύτιμη νίκη γιατί μπόρεσε να βρει λύσεις από τον πάγκο του, και να πάρει ένα σωρό πράγματα από παίκτες που δεν ανήκουν στους συνήθεις πρωταγωνιστές. O "δευτερη" σύνθεση του Γιάννη Σφαιρόπουλου μπήκε στο 45 - 48 και έφτασε τους ερυθρόλευκους στο 57 - 50, κάνοντας ακριβώς τα πράγματα για τα οποία είναι έτσι καταρτισμένη. Άνοιξε το γήπεδο σε πλάτος , ανέβασε τους ρυθμούς και σούταρε από απόσταση. Είναι άλλωστε μία σύνθεση με δυο σουτέρ και τον "παίκτη πίσω από τον Πρίντεζη", ο οποίος εξ ορισμού θα έπρεπε να κάνει εκείνα τα λίγα συμπληρωματικά που δεν μπορεί να κάνει ο πιο γνωστός μπασκετικός άγιος.